Μάθε να λες "όχι"!

Πόσες φορές έχεις βρει τον εαυτό σου σε άβολη και δυσάρεστη θέση, στην οποία εύχεσαι να είχες πει 'όχι', αλλά κατέληξες να έχεις πει 'ναι'; Πόσες φορές πιέστηκες να κάνεις πράγματα που δεν ήθελες, από τους φίλους, την οικογένεια ή την κοπέλα σου;
Μάθε να λες ΌΧΙ!
Γιατί η λέξη 'Οχι' ενώ είναι τόσο μικρή, είναι τόσο δύσκολο να την πεις μερικές φορές; Είμαστε φτιαγμένες να πιστεύουμε ότι είναι αγένεια να λέμε 'όχι' στους ανθρώπους!
Αλλά αυτό δεν ισχύει...
Δηλώνοντας τη θέλησή σου, δεν είναι το ίδιο σα να είσαι αγενής. Το κόλπο είναι να ξέρεις πώς και πότε θα λες 'όχι'. Το να μάθεις να λες 'όχι' δε σημαίνει ότι θα είσαι εγωίστρια και δε θα βοηθάς ποτέ κανέναν, αλλά πιθανότατα είσαι αγχωμένη επειδή λες στους πάντες 'ναι', εκτός από τον εαυτό σου.
Ο χρόνος για τον εαυτό σου είναι εξίσου σημαντικός με το χρόνο για τους άλλους και ναι, αυτό περιλαμβάνει και την κοπέλα σου!
Δώσε αξία στο χρόνο σου! Πρέπει να λες 'ναι' μόνο όταν πραγματικά θέλεις να κάνεις κάτι.
Είναι σημαντικό να εκφράζεις την άρνησή σου σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, γιατί αν δεν το κάνεις δε θα έχεις ποτέ χρόνο για τον εαυτό σου. Αν δεν είσαι σε θέση να πεις 'όχι' την πρώτη φορά, θα είναι πιο δύσκολο την επόμενη. Μέσα στο χρόνο, αναπτύσσουμε μια εσωτερική δυσαρέσκεια για τον εαυτό μας και τους άλλους ανθρώπους, επειδή δε μάθαμε να λέμε 'όχι'. Αυτό τελικά επηρεάζει τις σχέσεις μας.
Τι κάνουμε λοιπόν; Πώς θα μάθουμε να λέμε την απαγορευμένη λέξη 'ΟΧΙ';
1. Θέσε προτεραιότητες για να καταρτίσεις ένα πρόγραμμα:
Αν θέσεις τις προτεραιότητές σου σε έλεγχο, τότε θα γνωρίζεις τι χρειάζεται να γίνει πρώτα και πότε πρέπει να πεις όχι. Προσπάθησε να προγραμματίσεις ξανά τη χάρη σε μια μεταγενέστερη στιγμή, που θα νομίζεις ότι μπορείς να την κάνεις. Με αυτόν τον τρόπο δε θα λες κατευθείαν 'όχι' και δε θα διακόπτεις ό,τι έχεις ήδη προγραμματίσει.
2. Να είσαι ευγενική αλλά ξεκάθαρη::
Το να είσαι ευγενική είναι σημαντικό όταν λες 'όχι'. Για παράδειγμα, θα μπορούσες να πεις "πολύ θα ήθελα να το κάνω, αλλά..." κ.λ.π. και πες το λόγο σου με ευγενικό τρόπο, αλλά θυμήσου να είσαι ξεκάθαρη. Δώσε στο άλλο άτομο να καταλάβει ότι δεν πρόκειται να πειστείς να αλλάξεις γνώμη!
3. Μη δίνεις πολλές εξηγήσεις:
Είναι δικαίωμά σου να λες όχι, γι αυτό μη δίνεις πολλές εξηγήσεις για την άρνησή σου.
Το να μάθεις να λες 'όχι' μπορεί να είναι δύσκολο στην αρχή, αλλά μόλις καταφέρεις να το λες στη σωστή στιγμή, θα ανακαλύψεις ότι στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο δύσκολο.
Η πρόκλησή σου είναι: Μάθε πώς να λες όχι. Ναι, είναι μια επίκτητη ικανότητα και όσο περισσότερο την χρησιμοποιείς, τόσο θα δυναμώνει και θα γίνεται πιο εύκολο να λες 'όχι'. Το υπόσχομαι.
M.J.
Πηγή: http://www.somethinglesbian.com/2011/08/

Σε χωριστές πτέρυγες τα φτερά του έρωτα

ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ ΔΥΟ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΕΣ, ΖΕΥΓΑΡΙ, ΠΟΥ ΤΟ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΞΕΧΩΡΙΣΕ

Της Κατερίνας Κατη

Είναι και οι δύο φυλακισμένες. Η μία μάλιστα εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης. Και είναι ζευγάρι. Γνωρίστηκαν πριν από τρία χρόνια στις φυλακές Κορυδαλλού. Εκεί, μέσα στα υγρά κελιά με τα άμορφα, παγερά κάγκελα, οι ψυχές τους βρήκαν αποκούμπι η μία στην άλλη.

Σήμερα κρατούνται στις φυλακές του Ελεώνα, στη Θήβα. Σε διαφορετικές πτέρυγες...

Συναντώνται «μέσω κραυγής από πτέρυγα σε πτέρυγα, από απόσταση δέκα μέτρων πίσω από τα κάγκελα, και αυτό μετά βασάνων, διότι δεν υπάρχει πάντοτε η κατανόηση των υπαλλήλων για την επικοινωνία μας, γιατί φοβούνται μην παραβούν την εντολή της διευθύντριας».

Είναι η Ελ. και Κ., δυο νέες γυναίκες που τιμωρήθηκαν από το νόμο για τα αδικήματα που διέπραξαν και τώρα αναρωτιούνται αν «υπάρχει λόγος να στερούμαστε και την αγάπη;».

Με αιτήσεις τους προς το υπουργείο Δικαιοσύνης, με τις οποίες καταγγέλλουν «καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους και ρατσιστική συμπεριφορά», γνωστοποιούν τους λόγους για τους οποίους ξεκίνησαν απεργία πείνας, αφού ακόμη και η απόπειρα αυτοκτονίας της μιας (διά απαγχονισμού) δεν έφερε αποτέλεσμα.

«Ζητώ αξιοπρέπεια»

«Τολμώ και γνωστοποιώ τη σεξουαλική μου φύση -γράφει η Ελ.- χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχω αξιοπρέπεια, σεβασμό προς το άτομό μου και τους απέναντί μου. Αναζητώ την αναγνώριση των δικαιωμάτων μου τονίζοντας ότι οι προσωπικές μου προτιμήσεις (σεξουαλικός προσανατολισμός) δεν καταργούν την ανθρώπινη συμπεριφορά. Εχοντας μια σχέση αγάπης, αλληλεγγύης, κατανόησης, με τη συντρόφισσά μου κάνουμε μελλοντικά όνειρα πως κάποια στιγμή θα μπορέσουμε, όπως όλοι οι άνθρωποι, να είμαστε μαζί χωρίς προκαταλήψεις, φτάνοντας ακόμη και στο γάμο».

Γιατί όμως οι υπεύθυνοι της φυλακής αποφάσισαν να «χωρίσουν» τις δύο γυναίκες;

«Αυτή τη συμπεριφορά -λέει η Ελ.- την εκλαμβάνω τους τελευταίους οκτώ μήνες που έπειτα από δεκατρία χρόνια εγκλεισμού (εκτίω ισόβια και 16 χρόνια κάθειρξης για ανθρωποκτονία), μου χορηγήθηκε 48ωρη άδεια, την οποία παραβίασα και δεν επέστρεψα την ημέρα που έπρεπε. Δεν αποποιούμαι τις ευθύνες μου, αλλά κανείς δεν με προετοίμασε ψυχολογικά πώς να χειριστώ την ελευθερία μου ύστερα από δεκατρία χρόνια εγκλεισμού.

Χωρίς γαλήνη

»Δεν είχα σκοπό να φύγω, γι' αυτό μέσα σε δεκαπέντε ημέρες συνελήφθηκα και επέστρεψα στη φυλακή. Δέχτηκα την τιμωρία που προβλέπει ο νόμος, έχω ζητήσει συγγνώμη από τη διευθύντρια και τον εισαγγελέα φυλακών. Επειτα από αυτό το παράπτωμα στερήθηκα ακόμη και την ελευθερία της προσωπικής ζωής. Πριν από το συμβάν, συγκατοικούσαμε στην ίδια πτέρυγα, σε ξεχωριστούς θαλάμους. Εργαζόμασταν στο σωφρονιστικό κατάστημα, είχαμε άψογη συμπεριφορά ως προς τους υπαλλήλους και ως προς τις συγκρατούμενές μας κρατώντας τις ισορροπίες στο επιτρεπτό επίπεδο.

»Δεν υπάρχει πλέον γαλήνη στις ψυχές μας.

Ζητούμε να μεταφερθούμε σε χώρο κράτησης-κελί όπως το προβλέπει ο νόμος (Σωφρ. Κώδικας) και όπως για πολλά χρόνια σε άλλα καταστήματα κράτησης (π.χ. Κορυδαλλού), που υπήρχε συγκεκριμένος χώρος και ιδιαίτερα για κρατούμενες που εκτίουν μεγάλες ποινές. Για τους λόγους αυτούς: Προσφεύγουμε σε απεργία πείνας τονίζοντας πως καταβάλαμε υπεράνθρωπες προσπάθειες πριν φτάσουμε στα άκρα. Ελπίζοντας πως η Διεύθυνση θα λάβει υπ' όψιν της το ανθρώπινο και με απόγνωση αίτημά μας, να δώσει μια λύση για δύο συνανθρώπους που διεκδικούν προσωπική ελευθερία μέσω της σχέσης τους. Κάθε άνθρωπος μπορεί να κάνει λάθος, μεγάλο ή μικρό, και να πληρώσει γι' αυτό. Εχει όμως το δικαίωμα σε μία ακόμη ευκαιρία».

«Ο Κώδικας επιτρέπει»

Η Ηλέκτρα Κούτρα, πρόεδρος της Ελληνικής Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και συνήγορος των δυο γυναικών, αναφέρεται στον Σωφρονιστικό Κώδικα που ορίζει ότι οι κρατούμενοι «δεν εμποδίζονται στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους και την άσκηση των δικαιωμάτων που τους αναγνωρίζει ο νόμος».

Προτείνει ως πρόεδρος της Δράσης «να προβλεφθούν ειδικοί χώροι όπου θα μεταφέρονται οι οικογένειες, μέλη των οποίων τυχαίνει να κρατούνται παράλληλα σε άλλες φυλακές, καθώς και τα ζευγάρια, μεταξύ των οποίων και τα ομοερωτικά».

«Αυτά τα ζευγάρια -επισημαίνει- είναι μια πραγματικότητα την οποία ο νομοθέτης και ο εκάστοτε εφαρμοστής του Δικαίου θα πρέπει να λάβει απαρέγκλιτα υπ' όψιν του, με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τις κατακτήσεις της χώρας μας στα ανθρώπινα δικαιώματα.

»Το άρθρο 14 (απαγόρευση διακρίσεων) σε συνδυασμό με το άρθρο 8 (δικαίωμα σεβασμού ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής) της ΕΣΔΑ, και πληθώρα άλλων δεσμευτικών για τη χώρα μας εγγυήσεων και μη δεσμευτικών διακηρύξεων είναι στο πλευρό των δύο ερωτευμένων γυναικών».

Πηγή: http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=318704

Μην ανέχεσαι την ομοφοβική βία!!!

Μην ανέχεσαι την ομοφοβική βία!!! Υπερασπίσου Λεσβίες, Ομοφυλόφιλους, Αμφισεξουαλικούς και Τρανς φίλους σου!!!!

ΒΙΒΛΙΟ: ΣΑΡΑ ΓΟΥΟΤΕΡΣ- Η ΚΛΕΦΤΡΑ

Η ιστορία με λίγα λόγια: το πρώτο μέρος ξεκινάει με την αφήγηση μιας νεαρής κοπέλας, στις φτωχές και κακόφημες συνοικίες του Λονδίνου, γύρω στο 1850। Είναι ορφανή και τη μεγαλώνει μια οικογένεια κλεπταποδόχων। Κάποια στιγμή ένας συνεργάτης της οικογένειας, τής κάνει την πρόταση να δουλέψει ως καμαριέρα μιας πλούσιας κοπέλας με σκοπό να την εξαπατήσουν (την πλουσία).Περιπεπλεγμένη, πυκνή πλοκή, συναρπαστική αφήγηση, εναλλάξιμες προσωπικότητες και σκοπιμότητες συνθέτουν, με υπόβαθρο τον έρωτα ανάμεσα σε δύο γυναίκες, ένα μυθιστόρημα που λειτουργεί σαν καταγγελία των βικτοριανών ηθών και της σεξουαλικής υποκρισίας, αποκαλύπτοντας με μεγάλη τέχνη το μαλακό υπογάστριο μιας ακραία καταπιεστικής εποχής.

Δε θα πω τίποτε άλλο γιατί σημαντικό κομμάτι της ομορφιάς του βιβλίου βασίζεται στο στοιχείο της έκπληξης. Οι ανατροπές που έχει μου έκοψαν την ανάσα δυο φορές καθώς το διάβαζα. Σε κάποιο σημείο μάλιστα το διάβαζα κι έλεγα, «εντάξει μας το είπε αυτό, τί θα πει στις υπόλοιπες 350 σελίδες;» κι εκεί ακριβώς γύριζε τόσο πολύ την εξέλιξη που έβγαζα το καπέλο μου στην κυρία Γουότερς.

Η οποία συγγραφέας είναι πολύ γνωστή και πολυ βραβευμένη στην Αγγλία. Οι περισσότερες ιστορίες της έχουν ένα λεσβιακό στοιχείο όπως και η συγκεκριμένη άλλωστε. Όπως γράφει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου από μια κριτική στο New York Times Review of Books: « Είναι σαν τον Όλιβερ Τουίστ με μια απρόσμενη ανάπτυξη: για κορίτσια και μάλιστα σεξουαλικά ενεργά. Αυτό είναι το Βικτωριανό μυθιστόρημα που οι Βικτωριανοί δε θα μπορούσαν ούτε να ονειρευτούν».

Δεν ξέρω αν σας φάνηκαν υπερβολικές οι συγκρίσεις στην αρχή. Ο Ντίκενς είναι πάντα Ντίκενς. Αλλά και η Γουότερς τα καταφέρνει θαυμάσια στην εικονογράφηση της εποχής. Μέρος της οποίας άλλωστε αποτελεί ο Ντίκενς και γι αυτό ένα θεατρικό του έργο που βλέπει η μία από τις δύο πρωταγωνίστριες, τής κάνει βαθύτατη εντύπωση. Μερικά ευρήματα που μου άρεσαν πολύ είναι αυτό με τα γάντια που φοράει η πλούσια κοπέλα σύμφωνα με τις επιταγές του θείου της. Αυτός ο θείος είναι ένας διαταραγμένος βιβλιόφιλος, ένας ακόμη ήρωας βιβλίου που μας αποδείχνει ότι οι βιβλιόφιλοι μπορούν να είναι πολύ κακοί άνθρωποι όπως λέει και ο Λιμπροφίλο. Αναγκάζει λοιπόν την ανηψιά του να φοράει συνεχώς ένα ζευγάρι σουέντ γάντια για να αγγίζει τα σπάνια βιβλία του. Η άλλη δε ηρωίδα του βιβλίου η Σουζαν, είναι μια ικανότατη κλέφτρα, η fingersmith του Αγγλικού τίτλου που μπορεί με τα δαχτυλάκια της να κλέβει ρολόγια από ανυποψίαστες μητέρες. Μοναδική μου ένσταση το μέγεθος του βιβλίου. Καμιά 200αριά σελίδες αν είχε κόψει θα ήταν τέλειο.

Αυτό που μένει όταν τελειώνεις το βιβλίο είναι αυτή η φοβερή ερωτική ιστορία και το πως τα συναισθήματα μας για έναν άνθρωπο μπορούν να κυμαίνονται από την πιο έντονη αγάπη στο πιο φοβερό μίσος. Πέρα από φύλα και τάξεις, ο έρωτας πονάει και η προδοσία ακόμη πιο πολύ όταν προέρχεται από το αντικείμενο του πόθου μας.

Κάλεσμα στους γκέι απευθύνει η Σκιάθος

Άνοιγμα στην κοινότητα των ομοφυλοφίλων, προκειμένου να αυξηθεί ο τουρισμός , σκοπεύουν να κάνουν οι ξενοδόχοι της Σκιάθου.

Για το συγκεκριμένο θέμα τις προηγούμενες ημέρες πραγματοποιήθηκε γενική συνέλευση των ξενοδόχων του νησιού. Σύμφωνα με πληροφορίες οι επιχειρηματίες του κλάδου είχαν την ευκαιρία να διατυπώσουν τις απόψεις τους και να κάνουν προτάσεις για την αύξηση των εσόδων από τον τουρισμό, τη διεύρυνση της τουριστικής σεζόν αλλά και πως το νησί θα αποτελεί πόλο έλξης για συγκεκριμένες κατηγορίες τουριστών, όπως είναι οι γκέι.
Μετά από συζήτηση το διοικητικό συμβούλιο εξουσιοδοτήθηκε να έρθει σε επαφή με τους εκπροσώπους της διεθνούς κοινότητας των ομοφυλοφίλων. Μάλιστα σύμφωνα με πηγές δεν αποκλείστηκε και η πρόταση για τη διεξαγωγή φεστιβάλ και άλλων εκδηλώσεων που διοργανώνει η διεθνής κοινότητα των γκέι.

Πηγή: http://onlarissa.gr/thessalia/kalesma-stous-gkei-apeithinei-i-skiathos.html

Καυστικό πορτρέτο δύο γκέι ζευγαριών

"Ενας τέλειος γάμος, τρία παιδιά που ουρλιάζουν, το εμπορικό κέντρο το Σάββατο... αν θέλουν να ζουν σαν ζόμπι, δικαίωμά τους... Οι γκέι αντιμετωπίζουν τη ζωή αλλιώς". Για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων θα συνεχιστεί από μεθαύριο στην Κεντρική Σκηνή του θεάτρου "Βικτώρια" το "Fucking Games" του Γκρέι Κλεγκ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Κομνηνού. Το "Fucking Games" είναι το καυστικό και ειρωνικό πορτρέτο δύο γκέι ζευγαριών καθώς εμπλέκονται σε έναν περίπλοκο ιστό σχέσεων στη μετά AIDS εποχή. Το έργο, με όχημα το χιούμορ και τους αιχμηρούς διαλόγους, αναδεικνύει, στηλιτεύει και σχολιάζει τις συνέπειες από το αδιέξοδο που προκαλεί η άρνηση ανάληψης οποιασδήποτε ευθύνης στις κάθε μορφής σχέσεις στην εποχή της κοινωνικής δικτύωσης και του "σεξ χωρίς ταμπού".

Ο Τέρενς και ο Τζόνα είναι μαζί δέκα χρόνια. Ο Τζουντ είναι νέος, όμορφος και πάντα φέρνει τους νέους συντρόφους του στην παρέα. Oταν, λοιπόν, φέρνει σπίτι το τελευταίο του απόκτημα, τον Ντάνι, αρχίζουν τα παιχνίδια: συγκρούσεις, υπονοούμενα, χτυπήματα κάτω από τη μέση καθώς οι τέσσερις άντρες, μαέστροι στους λεκτικούς διαξιφισμούς, αρχίζουν να εκσφενδονίζουν απόψεις για τις σχέσεις, το σεξ, την απιστία, την αγάπη, την εμπιστοσύνη, τη μοναξιά. Υπάρχει, όμως, και ένα μυστικό που δεν μπορεί να ειπωθεί ανοιχτά...

Ο Δημήτρης Κομνηνός μεταφέρει την προκλητική δράση του έργου σε ένα λιτό νέο-πανκ σκηνικό χώρο, φιλοτεχνημένο από τον εικαστικό Γιώργο Λυντζέρη. Ο σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής του "Βικτώρια" στήνει έναν κόσμο που δεν περιχαρακώνεται σε νουθετίστικα "πρέπει" και "μη". "Είναι μόνο μία ιστορία αυτή που περιγράφεται στο έργο. Δεν αντιπροσωπεύει το σύνολο της γκέι κοινότητας - δεν είναι, άλλωστε, ο ρόλος ενός θεατρικού έργου να κάνει κάτι τέτοιο. Είναι, λοιπόν, μόνο μια ιστορία ανάμεσα σε δισεκατομμύρια προσωπικές ιστορίες, που υπάρχει και αναπνέει τον αέρα της σκοτεινής μας πλευράς. Αυτής που μας κάνει ανθρώπους", τονίζει. Παίζουν οι ηθοποιοί Γ. Γιαννακάκος, Μ. Κανναβός, Χ. Μπόσινας, Μ. Παναγιωτάκης.

Πηγή: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=23136&subid=2&pubid=63443198

Αντιρατσιστικό Φεστιβαλ Ρεθύμνου

Το Σάββατο το βράδυ έκλεισε και η δεύτερη ημέρα των εκδηλώσεων του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Ρεθύμνου, αφού προηγήθηκε ομιλία και κουβέντα για τα θέματα της ομοφυλοφιλίας και της ομοφοβίας στο νησί μας. Παρόλο που ο καιρός δε βοήθησε, η μεγάλη συμμετοχή,η καλή οργάνωση και θετική διάθεση, ήταν χαρακτηριστικά της βραδιάς εκείνης. Την ομιλία άνοιξε η Έλενα Τουτουδάκη, μέλος της Λεσβιακής Ομάδας Αθηνών, καθώς και ο Κωστής Σπηλιώτης, μέλος της Ομοφιλοφιλικής Λεσβιακής Κοινότητας της Ελλάδος. Πολλοί συμπατριώτες μας τίμησαν την ομιλία των ομιλητών και ακολούθησαν ερωτήσεις και διάλογος για καίρια θέματα ομοφυλοφιλίας, ομοφοβίας-σεξισμού, βιώματα κ.ά.
Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους για τη συμμετοχή τους!!!

τρία μυστικά για ελεύθερες λεσβίες που ψάχνουν τον έρωτα

Μήπως ανήκετε στις ελεύθερες που αναζητούν την αγάπη, εδώ έξω στον κόσμο;

Μήπως η ζωή μοιάζει λιγότερο ικανοποιητική επειδή δεν έχετε μια κοπέλα για να την μοιραστείτε μαζί της;

Χάσατε την αυτοπεποίθησή σας επειδή δεν σας ανταποκρίθηκαν άλλες γυναίκες, τον τελευταίο καιρό;

Υπάρχουν φορές που μια γυναίκα ξοδεύει τόσο χρόνο στην εξεύρεση συντρόφου, ενώ δε διαθέτει καθόλου χρόνο για να δει ποια ακριβώς είναι η ίδια. Μια δυνατή, με αυτοπεποίθηση γυναίκα, ξέρει ακριβώς ποια είναι και για ποιους λόγους αυτήν την περίοδο ανήκει στην κατηγορία των ελεύθερων που αναζητούν τον έρωτα. Γνωρίζει πού πηγαίνει στη ζωή και πώς να φτάσει εκεί.. Με ή ΧΩΡΙΣ σύντροφο!

Παρακάτω είναι 3 τρόποι για να προσελκύσεις τον τύπο γυναίκας που θέλεις, επειδή ΞΕΡΕΙΣ τι θέλεις:

1. Γνωρίστε τον σκοπό σας στη ζωή:

Το να γνωρίζεις το σκοπό σου στη ζωή σημαίνει να ξέρεις ποιο είναι το πάθος σου, τι απολαμβάνεις να κάνεις και μετά να το κάνεις πραγματικότητα! Με σκοπό να είμαστε σε μια ευτυχισμένη, επιτυχημένη σχέση, πρέπει να έχουμε μια έντονη αίσθηση του εαυτού μας, να έχουμε στόχους και το συναίσθημα του ενθουσιασμού για εμάς και τη ζωή.

2. Αναγνωρίστε ότι έχετε δύναμη:

Η δύναμη προέρχεται από εσάς. Όταν συνειδητοποιήσετε τη δύναμή σας, θα προσελκύετε γυναίκες στη ζωή σας που προσφέρουν πιο πολλά από όσα παίρνουν. Επίσης, θα είστε πάντα επικεντρωμένες στην ανάπτυξή σας και την προσωπική σας καλυτέρευση.

3. Ο συμβιβασμός δεν είναι λύση:

Το έχω δει πολλές φορές, γυναίκες να συμβιβάζονται και να μένουν σε μια σχέση που γνωρίζουν ότι είναι λάθος για αυτές. Πάρα πολλές γυναίκες συμβιβάζονται απλά για να έχουν 'κάποια' ΄στο πλευρό τους. Λειτουργούν σε ένα πνεύμα έλλειψης σε συνδυασμό με οτιδήποτε τύχει, επειδή δεν είναι μεγάλος κόπος.

Οι γυναίκα που συμβιβάζεται:

Θα δεχτεί να την κακομεταχειρίζονται, ακόμα και αν δεν είναι ευτυχισμένη και ικανοποιημένη.

Δεν έχει επίγνωση των δυνατοτήτων της και τις θυσιάζει για να έχει μια γυναίκα.

Δεν έχει ψηλά τον πήχυ για το ποιους αφήνει να μπαίνουν στη ζωή της.

Δε θα έχετε ποτέ μια 'πραγματική' σχέση, αν δε συνειδητοποιήσετε πως, για να αποκτήσετε τον πραγματικό έρωτα, πρέπει να αγαπάτε τον εαυτό σας.

Είσαι μία από τις πολλές ελεύθερες που αναζητούν την αληθινή αγάπη. Ξεκίνησε αγκαλιάζοντας τις ιδιότητες που σε κάνουν μοναδική, αυτήν που είσαι.

Χρησιμοποίησε τις ιδιότητες αυτές ως προσόντα για να προσελκύσεις τον τύπο των γυναικών που αξίζουν να έχουν ΕΣΕΝΑ στη ζωή τους.

M.J.

Πηγή: http://www.somethinglesbian.com/singles-looking-for-love/
..

Άμα σε βλέπουν, θα σε συνηθίσουν

Δεν είχα πρόβλημα που ήμουν γκέι. Με άγχωνε το παραπέρα. Πώς ζεις όντας γκέι;» αναρωτιέται ο εικοσιπεντάχρονος Νικήτας από την Καλαμάτα.

του Δημήτρη Αγγελίδη

Είναι 25 χρονών, από την Καλαμάτα, άουτ, υπέρ της βίας όταν η περίσταση το απαιτεί, κατά της βίας σε κάθε άλλη περίπτωση. Είναι εργαζόμενος φοιτητής Ψυχολογίας στο Καποδιστριακό. Είναι πολιτικοποιημένος και ακτιβιστής. Ο Νικήτας Ζαφείρης μιλά στο Φτου και Βγαίνω του 10%.


--------------------------------------------------------------------------------

Ήμουν 17 και είπα ότι δε θα κάθομαι να κρύβομαι μέσα σε τέσσερις τοίχους. Με πολλή ταραχή, με πολύ άγχος, με μεγάλο φόβο, κυκλοφορούσα κανονικά, χέρι χέρι, ήδη με το πρώτο παιδί που έκανα κάτι. Δεν το έκανα επιδεικτικά, καθόλου. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που φιλιούνται όπου βρεθούν κι όπου σταθούν. Ήθελα απλά να νιώσω άνετα, να μην πιεστώ να συγκρατηθώ. Γιατί έτσι χαλάνε και οι σχέσεις. Άμα είσαι συνέχεια μαζεμένος, πώς θα χαλαρώσεις;

Είμαι κατά της βίας γενικά, αλλά καμιά φορά τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Η πρώτη φορά που πλακώθηκα στο ξύλο ήταν στο σχολείο, μ' ένα κολλητό του αδερφού μου που με φώναζε πούστη. Μια μέρα τσακωνόμασταν και μπήκε στη μέση να μας χωρίσει η δική μου κολλητή, που είναι μισή Γερμανίδα. «Μη μιλάς κι εσύ παλιογερμαναρού», της έκανε. Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι κι έπεσα πάνω του. «Άμα με ξαναπείς εμένα πούστη και τη φίλη μου παλιογερμαναρού, θα σου γαμήσω ό,τι έχεις και δεν έχεις». Μιλάμε για ξύλο! Από τότε, όποτε με έβλεπε, ήμασταν καλημέρα – καλησπέρα.

Ήμουν από τα γουίρντοζ της τάξης, από τα παιδιά που περιφερόντουσαν στο προαύλιο μες στα μαύρα κι ακούγανε μουσική στο γουόκμαν και δε συμμετείχαν σ' ό,τι γινόταν. Από μικρός έκανα παρέα με κοπέλες παρά με αγόρια, μου άρεσε το βόλεϊ και όχι το ποδόσφαιρο, δεν ήμουν καθόλου κοινωνικός. Ούτε ένιωθα να μου λείπει κάτι. Ήμουν πολύ αντιδραστικός, κι ακόμα είμαι. Δεν μου αρέσουν οι αγέλες. Δεν είχα ποτέ την ανασφάλεια μη δε με κάνουν παρέα οι περισσότεροι. Μου έφτανε να έχω λίγα άτομα• οι υπόλοιποι δεν με αγγίζουν.

Δεν είμαι μόνο γκέι. Είμαι εργαζόμενος, είμαι φοιτητής, θα γίνω συνταξιούχος. Μ' ενοχλεί ο σεπαρατισμός που υπάρχει στα κινήματα.

Δεν είχα πρόβλημα που ήμουν γκέι. Οι ορμές είναι το εύκολο της υπόθεσης. Καυλώνεις με κάτι, ξέρεις τι σου αρέσει, δε θέλει πολλή σκέψη. Εμένα με άγχωνε το παραπέρα. Πώς ζεις όντας γκέι; Το μεγάλο μου πρόβλημα είναι ότι δεν είχα κάποιον να μου μοιάζει, να μπορώ να ταυτιστώ. Και δεν υπήρχε και κανείς να ρωτήσω πέντε πράγματα, το θέμα ήταν ταμπού. Οι μόνοι γκέι που ήξερα ήταν στην τηλεόραση ο Ζαχαράτος και ο Μαρίνος και το αμερικάνικο Queer as Folk – κατέβαινα στο υπόγειο να το δω κρυφά στις τρεις τη νύχτα που το βάζανε και την άλλη μέρα στο σχολείο ήμουνα σα ζόμπι. Με τρόμαζε αυτή η σειρά, φοβόμουν μήπως η ζωή μου καταλήξει όλο κλαμπ και χαπάκια. Η μόνη μου διέξοδος ήταν να πηγαίνω στο βίντεο κλαμπ και να βρίσκω κάτι γκέι ρομαντικές ταινίες των '80s, που ήταν πιο ρεαλιστικές.

Πρώτη φορά μίλησα για μένα στα 17, στην κολλητή μου στο σχολείο. Μου είπε πρώτα αυτή πως ήταν λεσβία και στο καπάκι της μίλησα κι εγώ. Το αστείο είναι πως από τα εφτά άτομα που κάναμε στενή παρέα στο σχολείο, έχουμε βγει μέχρι τώρα γκέι τα τρία αγόρια και η μία κοπέλα. Η παρέα ήταν μεγάλη βοήθεια εκείνη την περίοδο, αλλά η μοναξιά στον ερωτικό τομέα χτύπαγε κόκκινο. Αγόρια και κορίτσια σχεδίαζαν πώς θα χάσουν την παρθενιά τους, το ξενοδοχείο που μέναμε στην εφταήμερη είχε γίνει μπουρδελοξενοδοχείο, κι εγώ ένιωθα στην απέξω. Δεν ήταν μόνο το σεξ. Ο μεγαλύτερος καημός μου ήταν ότι ήθελα να ερωτευτώ. Δεν είχα βρει κανένα να κάνω σχέση να δω κι εγώ πώς είναι. Σκεφτόμουν ότι έτσι είναι τα πράγματα, ότι οι γκέι θα 'ναι μόνοι τους μια ζωή. Ακόμα και τώρα πιστεύω ότι δύσκολα κρατάνε οι γκέι σχέσεις, δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου την εντύπωση που είχα σχηματίσει τότε.

Άμα σε βλέπουν, θα σε συνηθίσουν. Άμα δε σε βλέπουν, ό,τι και να κάνεις θα είσαι γι' αυτούς ένα στερεότυπο.

Εκείνη τη χρονιά είχα την πρώτη εμπειρία μου. Αυτός ήταν 24, έμενε στην Αθήνα και ήταν σχετικά άουτ. Ήταν στην παρέα της κολλητής μου και μου τον γνώρισε. Κολλήσαμε, αλλά το σεξουαλικό το πήγαμε λάου λάου. Το πρώτο φιλί το δώσαμε την τρίτη ημέρα. Να φανταστείς ότι μ' έπιασε νευρικό γέλιο. Ένιωθα έλξη, ήθελα, αλλά δεν μου κολλούσε η εικόνα, δεν την είχα συνηθίσει. Βέβαια, όταν νιώθεις κάτι δυνατά, υπερισχύει και μετά καταλαβαίνεις ότι έχεις μεγαλοποιήσει τα πράγματα. Μετά την πρώτη φορά, είπα, αυτό ήταν; Έφυγαν όλοι οι φόβοι. Όσο περισσότερο μαθαίνεις τον άλλο, τόσο περισσότερο απομυθοποιείς τα πράγματα και προχωράς.

Στη μάνα μου το 'πα λίγο αργότερα, στα 18, αφού έφυγα από το σπίτι. Είχα περάσει σε σχολή στο Ρέθυμνο, και το επόμενο καλοκαίρι γύρισα στην Καλαμάτα περιμένοντας μεταγραφή στην Αθήνα. Τότε της το είπα. Ήταν ένας κλασικός μονόλογος: «θέλω να σου πω κάτι, δε θέλω ν' αντιδράσεις άσχημα, μπούρου μπούρου, είμαι γκέι». Μου έκανε «οκέι», έβγαλε και ρίμα. Το πρώτο που τη ρώτησα ήταν αν ντρέπεται για μένα. Μου είπε «όχι βέβαια». Μ' έπιασαν τα ζουμιά. Κι άρχισε τις ερωτήσεις: «τι κάνετε»; «ποιοι είστε»; «ποιο λαϊφστάιλ έχετε»; Είχε τελείως στερεοτυπικές αναφορές. Στην αρχή αυτές οι κουβέντες ήταν πολύ άβολες αλλά με τον καιρό καταφέραμε να μιλάμε πολύ ανοιχτά. Της λέω εγώ πέντε πράγματα, μου λέει αυτή άλλα πέντε. Είναι κάτι που πρέπει να κάνουν όλοι, όχι μόνο οι γκέι, γιατί έτσι ανακαλύπτεις τον άνθρωπο που σε γέννησε.

Μετά το κάμινγκ άουτ στη μάνα μου, εκεί που περίμενα ότι όλα θα καλυτερεύσουν, μ' έπιασε κρίση. Έγινα τελείως ντράμα κουίν. Σε κάθε ευκαιρία, πετούσα κάτι για το γκέι θέμα, κόλλαγε δεν κόλλαγε. Άρχισα να βάζω σκουλαρίκια, να βάφω τα μαλλιά μου, να ντύνομαι σα ρέμπελο. Το φόρεσα το γκέι κομμάτι πάρα πολύ. Όχι στερεοτυπικά, το αντίθετο θα σου 'λεγα. Αλλά το πήρα σα δικαιολογία – ότι μπορούσα πια να υποστηρίξω τη διαφορετική εμφάνιση. Κι ενώ έτρωγα κράξιμο, ένιωθα ότι έχω την ελευθερία να κάνω πράγματα που οι στρέιτ δεν τολμούσαν.

Απ' όταν ήμουν στη σχολή στο Ρέθυμνο, πήρα την απόφαση να είμαι άουτ. Είχα κάνει την αρχή με το παιδί, είχα φύγει κι απ' το σπίτι, δε μου πήγαινε να κρύβομαι. Συμμετείχα σε μια αριστερή ομάδα, την Πρωτοβουλία Γένοβα, και, μαζί με μια άλλη κοπέλα, διοργανώναμε εκδηλώσεις με γκέι θεματολογία. Όταν ήρθα στην Αθήνα, συνέχισα στη Γένοβα κι ύστερα δημιουργήσαμε με άλλα παιδιά μια γκέι ομάδα, την ΠΟΕΚ. Σημαίνει Πρωτοβουλία Ομοφυλόφιλων Ενάντια στην Καταπίεση κι ήμασταν η μοναδική ομάδα που έβγαινε με ΛΟΑΤ πανό και συνθήματα σε πορείες. Μας θεωρούσαν γραφικούς, αλλά πιστεύαμε πολύ στην ορατότητα. Πηγαίναμε, για παράδειγμα, στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, φωνάζαμε για τους φοιτητές, αλλά λέγαμε επίσης πως ήμασταν γκέι και λεσβίες φοιτητές και φοιτήτριες. Γιατί τότε, ενάμιση χρόνο πριν το πρώτο Άθενς Πράιντ στην Κλαυθμώνος, παρόλο που υπήρχε κινητικότητα στα γκέι θέματα, δεν υπήρχε ορατότητα. Πόσο βοηθούσε να βλέπεις δυο φορές το χρόνο στα τηλεοπτικά πάνελ τον Τσαμπρούνη, τη Βλάμη και το Βαλλιανάτο, πάντα μαζί μ' ένα παπά κι ένα ψυχολόγο; Kατά τη γνώμη μου, δεν προχωρούσαν πολύ τα πράγματα στο κίνημα μ' αυτή τη μορφή ορατότητας, έπρεπε να βγούμε στο δρόμο. Γι' αυτό άλλωστε ασχολούμαι τώρα με μια νεοσύστατη ομάδα νέων, την Colour Youth, που διεκδικεί βασικά δικαιώματα και προτείνει νέους τρόπους ορατότητας, κάτι αναγκαίο για την LGBTQ νεολαία.

Δεν είμαι μόνο γκέι. Είμαι εργαζόμενος, είμαι φοιτητής, θα γίνω συνταξιούχος. Και λόγω καταγωγής είμαι μισός ξένος. Μ'ενοχλεί ο σεπαρατισμός που υπάρχει στα κινήματα – οι μετανάστες για τους μετανάστες, οι γκέι για τους γκέι, οι εργάτες για τους εργάτες, χωρίς επικοινωνία μεταξύ τους. Θεωρώ υποκρισία που οι Έλληνες, ενώ είναι κατεξοχήν μεταναστευτικός λαός, ξαφνικά το γυρίζουν και κράζουν τους μετανάστες. Είναι δυνατόν να 'χω συγγενείς που φύγανε στη Γερμανία και στην Αυστραλία και να βλέπω το γείτονά μου να μη θέλει τα παιδάκια του να κάνουν παρέα με τα παιδάκια των μεταναστών; Μ' ενοχλεί που βλέπω πολλούς γκέι να είναι ρατσιστές. Δεν μπορώ να καταλάβω ένα νέο ομοφυλόφιλο που κράζει ένα μετανάστη. Από τη στιγμή που εμείς αντιμετωπίζουμε ρατσισμό, δεν πρέπει να είμαστε πιο ευαισθητοποιημένοι; Οι γκέι πρέπει να ψάχνονται σ' αυτά τα θέματα. Δεν μπορείς να είσαι επιλεκτικός στο πού θα είσαι ανοιχτόμυαλος.

Σε ανθρώπους που είναι ομοφοβικοί, άμα τους πεις ότι είσαι γκέι, αρχίζουν να το σκέφτονται το θέμα λίγο διαφορετικά. Γιατί την ομοφοβία τη μαθαίνει κανείς από παιδί και την αναπαράγει χωρίς να σκέφτεται τον αντίκτυπο που έχει. Σαν τη λέξη «μαλάκας» που μαθαίνουν τα μικρά στο δημοτικό και τη λένε χωρίς να καταλαβαίνουν τι σημαίνει. Πρέπει να εκπαιδεύουμε τους ανθρώπους, κι ας καταντάει κουραστικό. Άμα σε βλέπουν, θα σε συνηθίσουν. Άμα δε σε βλέπουν, ό,τι και να κάνεις θα είσαι γι' αυτούς ένα στερεότυπο.

πηγή: περιοδικό δέκα τοις εκατό

Ο μαθητής μου είναι γκέι!

Όλοι μας έχουμε περάσει από τα θρανία. Για κάποιους από εμάς ήταν μια εποχή ξέγνοιαστη, που περνούσαμε την ώρα μας κάνοντας χαζομάρες με τους συμμαθητές μας και όλα κυλούσαν όμορφα. Για κάποιους άλλους, όμως, δεν ήταν τα πράγματα τόσο εύκολα και αυτό όχι γιατί οι συμμαθητές μας ήταν ομοφοβικοί ή μας δημιουργούσαν προβλήματα, αλλά επειδή κάποιοι καθηγητές έβρισκαν αστεία τα απρεπή σχόλια για τους ομοφυλόφιλους μέσα στην τάξη.

Οι καθηγητές σαφώς έχουν την ικανότητα να διαμορφώνουν τις απόψεις των μαθητών τους. Παρ' όλα αυτά μην ξεχνάμε ότι καλώς ή κακώς πολλοί από αυτούς έζησαν σε μια εποχή όταν η διαφορετική σεξουαλικότητα όχι απλά θεωρούνταν ανύπαρκτη αλλά και ψυχική ασθένεια. Επίσης το μεγάλο της ηλικίας τους δεν τους επιτρέπει να αλλάξουν εύκολα απόψεις και ιδέες. Είναι, λοιπόν, στο χέρι μας να τους επισημάνουμε ότι έχουν δικαίωμα να έχουν άποψη, όμως αυτή η άποψη είναι λανθασμένη και δεν πρέπει να διαδίδεται σε άτομα νεαρής ηλικίας, που είναι εύκολο να χειραγωγηθούν.

Οι καθηγητές δεν είναι θεοί! Μπορούν να γίνουν πολλά για τέτοια περιστατικά, ακόμα και καταγγελία, αλλά αυτό είναι ακραία λύση. Πριν φτάσουμε εκεί, καλό θα ήταν να μιλήσουμε στον καθηγητή όμορφα, σε μια προσπάθεια να αντιληφθεί την γκάφα του και να αλλάξει στάση.

Ωστόσο σίγουρα υπάρχουν και χειρότερα περιστατικά από τα αστειάκια μερικών αστοιχείωτων καθηγητών. Όταν κάποιος καθηγητής μας κράζει για την εμφάνισή μας ή τη σεξουαλικότητά μας, μπορούμε να το συζητήσουμε μαζί του κατ' ιδίαν και να του εξηγήσουμε ότι μας προσβάλλει και μας στεναχωρεί μια τέτοια διακριτική αντιμετώπιση λόγω του σεξουαλικού μας προσανατολισμού. Σε κάποιες περιπτώσεις, ειδικά για όσους βρίσκονται στην τελευταία τάξη, μπορούν να φτάσουν το θέμα παραπέρα, ώστε να καταλάβουν οι καθηγητές ότι ΔΕΝ έχουν δικαίωμα να εκφράζονται ρατσιστικά μέσα στην τάξη, όποια και αν είναι η άποψή τους.

Από την πλευρά του ο μαθητής πρέπει να θυμάται ότι δεν είναι μόνος. Όταν το πρόβλημά μας στο σχολείο είναι κάποιος καθηγητής και έχουμε τους συμμαθητές μας στο πλευρό μας, μπορούμε να ζητήσουμε τη βοήθεια τουλάχιστον των ανθρώπων που είναι κοντά μας και θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι.

Ο γκέι έφηβος οφείλει να αντιμετωπίζει τον εαυτό του χωρίς ενοχές για τη σεξουαλικότητά του. Μόνο έτσι θα μπορέσει να σταθεί απέναντι σε όποιον ομοφοβικό καθηγητή ή συμμαθητή του. Οι ΛΟΑΤ έφηβοι κατά κανόνα έχουμε να αντιμετωπίσουν πολλές δυσκολίες, ανάλογα και με την περιοχή όπου μένουμε, όμως οφείλουμε πρώτα απ' όλα στους εαυτούς μας να μας δεχόμαστε χωρίς ενοχές και χωρίς φοβικά συναισθήματα. Οι γύρω μας έχουν κάποιες απόψεις γιατί έτσι έμαθαν, αλλά είναι στο χέρι μας να τους δείξουμε ότι κάνουν λάθος!

της Rainbow Warrior

πηγή: περιοδικό δέκα τοις εκατό

Βιβλίο: Το αγαπημένο παιδί της μοναξιάς

Το Αγαπημένο Παιδί της Μοναξιάς είναι η πρώτη ποιητική συλλογή του Φίλιππου Αγγελή, σε έκδοση του Πολύχρωμου Πλανήτη.

Το θέμα της είναι ο έρωτας στην αρνητική του έκφανση, σ' αυτήν δηλαδή της εγκατάλειψης από τον αγαπημένο και του βιώματος της οδυνηρής μοναξιάς που επακολουθεί. Πλατωνική αντίληψη για τον έρωτα, αυτή δηλαδή την οποία ζούμε και βιώνουμε στον πολιτισμό μας και επομένως ρυθμίζει τα συναισθήματα κενού όταν είμαστε χωρίς ταίρι, την ευφορία ‒και όχι μόνο‒ στη διάρκεια μιας σχέσης και βέβαια την κατάθλιψη και την αίσθηση απέραντης μοναξιάς και αποκοπής όταν ο έρωτας τελειώνει. Ο άλλος είναι το μισό μας χωρίς το οποίο δεν είμαστε ποτέ ολόκληροι και σε όλη μας τη ζωή ψάχνουμε αυτό το άλλο μισό. Αντίληψη βαθειά ριζωμένη στην κουλτούρα μας που έχει προκαλέσει και προκαλεί ερωτικές τραγωδίες αλλά και έκσταση και παραληρηματικές ηδονές.

Ο ήρωας της ποιητικής μας συλλογής έχει εγκαταλειφθεί από τον αγαπημένο του και βιώνει το πένθος άλλοτε θρηνώντας, άλλοτε εκλογικεύοντας και φλερτάροντας με μια στάση ωριμότητας, άλλοτε απλά βυθιζόμενος στις αναμνήσεις των παραμικρότερων λεπτομερειών αυτού που χάθηκε, άλλοτε σχεδιάζοντας εκδίκηση. Και βέβαια πάντοτε γράφοντας για την εμπειρία του, μετασχηματίζοντάς την σε λέξεις και εικόνες, το ύστατο μέσο για να ξεπεράσει τη γυμνότητα και την έλλειψη και να ξαναγίνει πάλι ολόκληρος μέσα από την ταχυδακτυλουργία της ποίησης.

Με εμφανή και ομολογημένη ‒μιας και συχνά πλάθει φράσεις κομμένες και ραμmένες πάνω σε αρχετυπικές πια τέτοιες του αλεξανδρινού ποιητή‒ την επιρροή του Καβάφη, αλλά και άλλων ποιητών, με μια συνεχή ροή και πλούτο εικόνων και σκέψεων, μεταφορών και μετωνυμιών, καταφέρνει μέσα σε 30 ποιήματα να εκφράσει σε όσο το δυνατόν περισσότερές της εκφάνσεις την οδύνη της εγκατάλειψης χωρίς να επαναλαμβάνεται και βρίσκοντας πάντα νέα μοτίβα για να περιγράψει την άδεια θέση που άφησε πίσω του ο εραστής, γεμίζοντάς την με λέξεις και εικόνες.

Ο Άλλος, αυτός που εγκατέλειψε τον ήρωά μας, δεν έχει πρόσωπο, μαθαίνουμε γι' αυτόν μέσα από ξεφτίδια αναμνήσεων, από κάποιες λέξεις και φράσεις, αλλά είναι εκείνος που στο δίπολο του Καλού και του Κακού μέσα στο οποίο κινείται ο αφηγητής-ήρωάς μας, είναι ο ανάλγητος, αυτός που έδωσε υποσχέσεις και δεν τις τήρησε, αυτός που έφυγε απότομα χωρίς εξηγήσεις κτλ κτλ., ενώ ο αφηγητής κρατάει για τον εαυτό του το κομμάτι εκείνου που αισθάνθηκε πραγματικά και που θα ήταν εκεί πάντα για τον εραστή, τον ρόλο εκείνου που προδόθηκε, εκείνου που ξέρει, αντίθετα από τον άλλον, να αγαπάει και να προσφέρεται, να δίνεται και να δίνει, εκείνου που τελικά έχει το πολυτελές καταφύγιο μιας μοναξιάς, μιας μοναξιάς που τον χρίζει Αγαπημένο της Παιδί.


Ένα αγαπημένο παιδί που είναι ερωτευμένο με τον ίδιο τον έρωτα που νιώθει και πονάει στη σκέψη ότι κάποια στιγμή θα πάψει να υποφέρει και θα είναι πάλι ελεύθερος από το βαρύ φορτίο. Ερωτευμένος με τον ερωτευμένο του εαυτό, όπως ο τοξικομανής με το ναρκωτικό του και θρηνώντας, με παλαιάς κοπής αλλά και πιο μοντέρνους στίχους, την ημέρα της οριστικής του αποτοξίνωσης.

Πού και πού από κάποια σπαράγματα απ' την υπόλοιπη ζωή του ‒όπως παραδείγματος χάριν μια μητέρα που έχει πεθάνει και που ο ήρωας χρειάζεται κοντά του‒ μαθαίνουμε ότι ο αφηγητής έχει και μια άλλη ταυτότητα εκτός από εκείνη του αγαπημένου παιδιού της μοναξιάς, εκτός από εκείνη του εγκαταλειμμένου εραστή.

Πλούτος, όπως είπα, εικόνων και σκέψεων, φράσεων που παίζουν με τον εαυτό τους και ξαναγυρίζουν σαν τον σκορπιό να δαγκώσουν την ουρά τους, σ' αυτό το περίκλειστο σύμπαν της ερωτικής μοναξιάς που κάνει τον ήρωά μας περήφανο μέσα στην έκρηξη μιας ναρκισσιστικής αναδίπλωσης του εαυτού που καθορίζει τις συντεταγμένες του και ετοιμάζεται να επιστρέψει πάλι Ζωντανός από την κόλαση της μοναξιάς και της ματαίωσης, όπως η Τόσκα στην ομώνυμη όπερα.

Καλογραμμένο βιβλίο, με ποιητική φλέβα που πιστεύω ότι θα αναδυθεί ακόμα πιο ξεκάθαρη όταν απαλλαγεί από τις εικόνες και φράσεις που είναι αμετάθετα και αποκλειστικά προσκολλημένες στην αυτιστική και πεισματική μοναξιά του εγκαταλειμμένου εραστή.

Για ακόμα μια φορά μπράβο στους εκδότες του Πολύχρωμου Πλανήτη που συνεχίζουν να εκδίδουν βιβλία, και μάλιστα ποίησης ‒η οποία, απ' ό,τι γνωρίζω είναι κατά τις στατιστικές το λιγότερο εμπορικό είδος μετά το διήγημα‒ και μάλιστα μέσα στο άσχημο κλίμα της κρίσης που έχει πλήξει πάρα πολύ και αναμενόμενα τον χώρο του βιβλίου.

Αν μπορούσα κάποιος άλλος να ήμουν
πάλι αυτός που έγινα
θα προτιμούσα να συνεχίσω να είμαι·
τη δυνατότητα να έχω
με την ίδια συνέπεια να σε αγαπήσω
και με τα ίδια λάθη ξανά να χρεωθώ...
Διδάχτηκα σωστά την ύλη της απουσίας
Επιμελητής ποιητικών αδιεξόδων έγινα
και πεζογραφημένων αμφιβολιών.

8ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Ρεθύμνου

"Σας προσκαλούμε να πάρετε μέρος στην έκθεση που διοργανώνουμε στα πλαίσια του αντιρατσιστικού φεστιβάλ που θα γίνει στον Δημοτικό Kήπο της πόλης μας την Παρασκευή 7 και Σάββατο 8 Οκτωβρίου με θέμα τον άνθρωπο και το δικαίωμα του στην ελευθερία και τη ζωή.

«Ενωμένοι ενάντια σε αυτά που μας χωρίζουν», είναι το σύνθημα του φετινού, 8ου αντιρατσιστικού φεστιβάλ Ρεθύμνου που θα πραγματοποιηθεί στο δημοτικό κήπο, αύριο και μεθαύριο.
Το Φεστιβάλ περιλαμβάνει συζητήσεις σχετικά με το αλληλέγγυο και ανταλλακτικό εμπόριο, τις φασιστικές δράσεις στα σχολεία, τις ευπαθείς ομάδες και την κρίση, την ομοφοβία, τα κινήματα υπεράσπισης των μεταναστών. Θα πραγματοποιηθούν συναυλίες και προβολές ταινιών, ενώ στο χώρο θα λειτουργεί έκθεση φωτογραφίας και ζωγραφικής, παιδικό πρόγραμμα, θα παρουσιαστεί θεατρικό δρώμενο και θα γίνει τουρνουά σκάκι. Το Φεστιβάλ ξεκινάει και τις δυο μέρες στις 5.30 το απόγευμα.

Για πρώτη φορά στη Κρήτη στο φεστιβάλ γίνεται αναφορά για την Ομοφοβία - Ας είμαστε όλοι εκεί!

Το Σάββατο το απόγευμα η συμπατριώτισσά μας και μέλος της Λεσβιακής Ομάδας Αθηνών, Έλενα Τουτουδάκη θα ανοίξει την δεύτερη ημέρα των εκδηλώσεων αναπτύσσοντας το θέμα: Ομοφοβία-Σεξισμός, Βιώματα και Πολιτικές ανταγωνιστικά απέναντί τους.
Μαζί της και ο Κωστής Σπηλιώτης, μέλος της Ομοφιλοφιλικής Λεσβιακής Κοινότητας της Ελλάδος.

Σεξουαλικός Προσανατολισμός

Ερωτήσεις & Απαντήσεις

1) Τι σημαίνει σεξουαλικός προσανατολισμός;

Σαν σεξουαλικό προσανατολισμό θεωρούμε την συναισθηματική, σεξουαλική, τρυφερή ή άλλη έλξη που αισθανόμαστε για κάποιον άλλο άνθρωπο. Ξεχωρίζει εύκολα από τα άλλα στοιχεία της σεξουαλικότητας, όπως το βιολογικό φύλο, την ταυτότητα φύλου (άντρας ή γυναίκα με την ψυχολογική έννοια) και το κοινωνικό φύλο (νόρμες που αφορούν την αρρενωπή ή θηλυπρεπή συμπεριφορά).

Ως εκ τούτου, είναι αδύνατον να οριοθετηθεί - με την στενή έννοια - εφόσον περιλαμβάνει όλο το φάσμα των σεξουαλικοτήτων από την αποκλειστική ομοφυλοφιλία μέχρι την αποκλειστική ετεροφυλία, συμπεριλαμβανομένων και των μορφών αμφιφυλοφιλίας. Επιπροσθέτως, ο σεξουαλικός προσανατολισμός διαφέρει από την σεξουαλική συμπεριφορά γιατί σχετίζεται με συναισθήματα και το πώς αυτοπροσδιορίζεται κάποιος.

2) Τι αναγκάζει έναν άνθρωπο να υιοθετεί συγκεκριμένο σεξουαλικό προσανατολισμό;

Υπάρχουν διάφορες θεωρίες, αν και οι περισσότεροι επιστήμονες συμφωνούν πως είναι πιθανότατα αποτέλεσμα των περίπλοκων δράσεων ανάμεσα σε διάφορους παράγοντες. Επίσης, διαμορφώνεται στους περισσότερους ανθρώπους σε νεαρή ηλικία. Αυτό που έχει σημασία είναι να μην στεκόμαστε στα αίτια που διαμορφώνουν τον ένα ή τον άλλο σεξουαλικό προσανατολισμό, αλλά στο ότι τα αίτια αυτά είναι διαφορετικά από άνθρωπο σε άνθρωπο με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή η στερεοτυπική ερμηνεία του όρου.

3) Θα μπορούσε να είναι θέμα επιλογής;

Όχι. Είναι αδύνατον ένας άνθρωπος να επιλέξει αν θέλει να είναι ομοφυλόφιλος ή ετερόφυλος. Τα πρώτα δείγματα του σεξουαλικού προσανατολισμού που θα έχει κάποιος αρχίζουν να εμφανίζονται στην εφηβεία και χωρίς να έχει υπάρξει καμία σεξουαλική επαφή ή εμπειρία. Μπορούμε, όμως, να επιλέξουμε πως θα αντιμετωπίσουμε τα συναισθήματα που μας δημιουργούνται και οι ψυχολόγοι δεν θεωρούν πως ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι συνειδητή επιλογή που θα μπορούσε κάποια στιγμή να αλλάξει.

4) Υπάρχει θεραπεία;

Όχι ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι κάτι που δεν αλλάζει. Λίγα είναι τα άτομα που αισθάνονται άβολα με το σεξουαλικό τους προσανατολισμό, σε σημείο που να θέλουν ν' αλλάξουν, αλλά αυτό οφείλεται κυρίως σε πιέσεις που δέχονται από το οικογενειακό ή κοινωνικό τους περιβάλλον ώστε να αναζητήσουν ψυχιατρική βοήθεια, πράγμα που θα έκανε και κάθε ετερόφυλος κάτω από ανάλογες συνθήκες. Η αλήθεια είναι πως κανένας ψυχολόγος, ψυχίατρος ή ψυχαναλυτής (πλην σπανίων, δυστυχώς, παραδειγμάτων) δεν θεωρεί ασθένεια την ομοφυλοφιλία, απλά προσφέρει την βοήθεια και τις γνώσεις του όταν ένα άτομο θελήσει να αποκαλύψει τον σεξουαλικό του προσανατολισμό ή πιέζεται από το περιβάλλον τους.

5) Είναι η ομοφυλοφιλία ψυχική ασθένεια ή συναισθηματικό πρόβλημα;

Κάθε άλλο. Ο κλάδος της ψυχιατρικής και ψυχολογίας δεν θεωρεί πλέον πως η ομοφυλοφιλία είναι ασθένεια και κατέληξε στο συμπέρασμα αυτό μετά από 35 χρόνια αντικειμενικής και επισταμένης έρευνας. Αξίζει ν' αναφέρουμε πως οι ειδικοί θεωρούσαν στο παρελθόν τον ομοερωτικό προσανατολισμό σαν ψυχική ασθένεια - όπως και η κοινωνία - λόγω ελλιπούς ή προκατειλημμένης πληροφόρησης. Οι προκαταλήψεις άρχισαν να γκρεμίζονται μία προς μία μετά το 1973 όταν η Ένωση Αμερικάνων Ψυχιάτρων αφαίρεσε την ομοφυλοφιλία από τον κατάλογο των ψυχικών νοσημάτων.

6) Πόσο καλός μπορεί να είναι ένας γονέας με ομοερωτικό προσανατολισμό;

Το πόσο καλός ή κακός είναι ένας γονέας δεν εξαρτάται από τον σεξουαλικό του προσανατολισμό. Σύμφωνα με τα πορίσματα μελετών (κυρίως σε ΗΠΑ), οι οποίες έγιναν σε παιδιά γονέων με ομοερωτικό και ετεροερωτικό σεξουαλικό προσανατολισμό, δεν υπήρξαν αξιοσημείωτες διαφορές σε ότι αφορά την ευφυΐα, την ψυχολογική και κοινωνική προσαρμογή και την δημοτικότητα σε φίλους και συμμαθητές. Αυτό που έχει σημασία να καταλάβουμε είναι πως ο σεξουαλικός προσανατολισμός του γονέα δεν έχει καμία απολύτως επίδραση στον σεξουαλικό προσανατολισμό του παιδιού.

7) Χρειάζεται να δηλώνουν ανοικτά τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους;

Χρειάζεται γιατί έτσι δεν κρύβονται, δεν καλύπτονται πίσω από ψέματα και σε γενικές γραμμές είναι θέμα αυτοεκτίμησης, αυτοσεβασμού και θετικού παραδείγματος για την ευρύτερη lgbt κοινότητα.

8) Πόσο δύσκολη είναι αυτή η διαδικασία;

Εξαρτάται από τις διεργασίες που έχει κάνει κάθε μια και καθ' ένας μέσα του. Η αρχική συνειδητοποίηση του διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού δημιουργεί αναπόφευκτα συναισθήματα φόβου και ντροπής. Αισθάνονται μόνοι και γίνονται εύκολη λεία σε ρατσιστικά σχόλια και συχνά επιθέσεων βίας λόγω των προκαταλήψεων και της κακής πληροφόρησης της ευρύτερης κοινωνίας.

9) Υπάρχει τρόπος να ξεπεραστούν οι προκαταλήψεις;

Η σωστή και τεκμηριωμένη πληροφόρηση πάντα συμβάλλει στην κατάρριψη των προκαταλήψεων μιας κοινωνίας, αλλά αυτό σημαίνει πως ο κόσμος αυτής της κοινωνίας βλέπει και θέλει να βλέπει θετικά τη διαφορετικότητα. Επιπροσθέτως, θετικός είναι και ο ρόλος του κράτους με την μορφή της νομικής προστασίας της διαφορετικότητας.

10) Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος της σωστής ενημέρωσης;

Η σωστή ενημέρωση σε θέματα σεξουαλικού προσανατολισμού παίζει μεγάλο ρόλο όχι μόνο στην άρση των διακρίσεων, αλλά δημιουργεί τις κατάλληλες θετικές συνθήκες ώστε η lgbt κοινότητα να μην αντιμετωπίζεται με αρνητικά σχόλια και τα μέλη της να μπορούν ελεύθερα να εκφράζουν τα συναισθήματα τους.

Πηγή: www.apa.org

Αναδημοσίευση από:

http://homotopia.pblogs.gr/tags/omofobia-gr.html
..

Ο έρωτας μας κάνει πιο δημιουργικούς?

Μια νέα μελέτη δείχνει ότι το να σκεφτόμαστε την αγάπη - και όχι το σεξ - μας κάνει να λειτουργούμε πιο "σφαιρικά", πράγμα που καθιστά ευκολότερη την παραγωγή νέων ιδεών. Η αγάπη έχει εμπνεύσει αμέτρητα έργα τέχνης , από αθάνατα έργα όπως ο "Ρωμαίος και η Ιουλιέτα" μέχρι αρχιτεκτονικά αριστουργήματα όπως το Ταζ Μαχάλ ή κλασσικά ποπ τραγούδια όπως το" Love of my life "των Queen. Αυτό εγείρει το εύλογο ερώτημα: Γιατί η αγάπη είναι ένα τόσο τονωτικό συναίσθημα; Γιατί το να ερωτευόμαστε στην πράξη - ή έστω η σκέψη της αγάπης - μπορεί να οδηγήσει σε ένα τέτοιο κέντρισμα της δημιουργικής μας παραγωγικότητας;

Μια πιθανότητα είναι ότι όταν είμαστε ερωτευμένοι σκεφτόμαστε πραγματικά διαφορετικά. Αυτή η ρομαντική υπόθεση εξετάστηκε πρόσφατα από τους ψυχολόγους Jens Forster, Kai Epstude και Amina Ozelsen στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η αγάπη πραγματικά αλλάζει τις σκέψεις μας και ότι αυτό το βαθύ συναίσθημα μας επηρεάζει με έναν τρόπο που είναι διαφορετικός από το να σκεφτόμαστε απλά το σεξ.

Τα έξυπνα πειράματα κατέδειξαν ότι η αγάπη μας κάνει να σκεφτόμαστε διαφορετικά και ότι πυροδοτεί την σφαιρική επεξεργασία η οποία με την σειρά της προωθεί την δημιουργική σκέψη και παρεμποδίζει την αναλυτική σκέψη. Το να σκεφτόμαστε το σεξ, ωστόσο, έχει αντίθετο αποτέλεσμα: ενεργοποιεί την εστιασμένη επεξεργασία η οποία με την σειρά της προωθεί την αναλυτική σκέψη και παρεμποδίζει την δημιουργικότητα .

Γιατί η αγάπη μας κάνει να σκεφτόμαστε πιο σφαιρικά; Οι ερευνητές προτείνουν σαν απάντηση ότι η αγάπη συνεπάγεται μια μακροπρόθεσμη προοπτική ενώ η σεξουαλική επιθυμία συνεπάγεται μια βραχυπρόθεσμη προοπτική. Αυτό συμβαίνει γιατί η αγάπη περιλαμβάνει τους στόχους και τις επιθυμίες μιας παρατεταμένης συνύπαρξης με έναν άνθρωπο ενώ η σεξουαλική επιθυμία κατά κανόνα εστιάζει στην συμμετοχή σε σεξουαλικού τύπου δραστηριότητες στο "εδώ και τώρα". Σαν άμεση συνέπεια αυτής της άποψης είναι η διαπίστωση των ερευνητών όταν ζήτησαν από τους ανθρώπους να περιγράψουν ένα ρομαντικό ραντεβού ή μια τυπική σεξουαλική συνεύρεση, αυτοί που φαντάζονταν ραντεβού τα τοποθετούσαν πιο μακριά στο μέλλον σε αντίθεση με αυτούς που φαντάζονταν μια σεξουαλική συνεύρεση.

Σύμφωνα με την θεωρία που χαρακτηρίζει τα επίπεδα της ψυχολογικής απόστασης (construal level theory (CLT) )το να σκέφτεσαι γεγονότα τα οποία είναι πιο μακριά στο μέλλον ή στο παρελθόν ή κάθε είδους ψυχολογική αποστασιοποίηση (όπως το να σκέφτεσαι ανθρώπους ή πράγματα που είναι σωματικά πολύ μακριά ή το να εξετάζεις απομακρυσμένες, απίθανες σε σχέση με την πραγματικότητα, εναλλακτικές), πυροδοτεί ένα πιο σφαιρικό στυλ επεξεργασίας. Με άλλα λόγια η ψυχολογική αποστασιοποίηση μας κάνει να βλέπουμε το δάσος και όχι τα μεμονωμένα δέντρα.

Ένα στυλ επεξεργασίας με σφαιρική διάσταση προωθεί την δημιουργική σκέψη γιατί αυξάνει τις απομακρυσμένες και ασυνήθιστες ενώσεις. Σκεφτείτε για παράδειγμα την πράξη της αναζήτησης δώρου για τον σύντροφο μας. Εάν η λογική μας κινείται σε περιορισμένο πλαίσιο τότε θα εστιάσουμε κυριολεκτικά σε πιο συγκεκριμένες επιλογές, οι περισσότερες εκ των οποίων περιλαμβάνουν ένα απτό αντικείμενο τυλιγμένο σε πολύχρωμο χαρτί. Έτσι θα καταλήξουμε σε συνηθισμένα αντικείμενα όπως ένα ρολόι, ένα βιβλίο ή ένα άρωμα. Ωστόσο, αν έχουμε μια νοοτροπία περισσότερο ανοιχτή θα μπορέσουμε να εμπνευστούμε σαν δώρο "οτιδήποτε θα τον κάνει ή θα την κάνει ευτυχισμένη ". Αυτό μπορεί με την σειρά του να φέρει στο μυαλό ποικίλες και πρωτότυπες ιδέες, όπως κοινές διακοπές, το να γράψετε ένα τραγούδι ή να καθαρίσετε και να αναδιαμορφώσετε το σπίτι. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πάντα θα πρέπει να σκεφτόμαστε σφαιρικά. Η στενή-εστιασμένη επεξεργασία μπορεί να ανακατευτεί με την δημιουργικότητα, ωστόσο προωθεί την αναλυτική σκέψη, η οποία απαιτεί από εμάς να εφαρμόζουμε τους κανόνες της λογικής. Για παράδειγμα αν ψάχνετε για ένα έπιπλο σε μια μεγάλη οθόνη σύμφωνα με μια προκαθορισμένη λίστα κριτηρίων (πχ μέγεθος, χρώμα, τιμή)τότε μια εστιασμένη νοοτροπία θα σας βοηθήσει να βρείτε αυτό που ψάχνετε αποφεύγοντας να "εκτροχιαστείτε" από ελκυστικές αλλά άσχετες επιλογές κάνοντάς σας να προσέχετε περισσότερο τις σχετικές λεπτομέρειες.

Εν κατακλείδι, οι επιστήμονες λένεότι επειδή η αγάπη ενεργοποιεί μια μακροπρόθεσμη προοπτική συνοδεύεται από σφαιρική επεξεργασία η οποία με την σειρά της προωθεί την δημιουργικότητα και εμποδίζει την αναλυτική σκέψη. Αντίθετα,το σεξ ενεργοποιεί μια βραχυπρόθεσμη προοπτική που "αποσπά" μια πιο εστιασμένη επεξεργασία η οποία προωθεί την αναλυτική σκέψη αλλά εμποδίζει την δημιουργικότητα .

Πηγή:http://www.scientificamerican.com/article.cfm?id=does-falling-in-love-make
..