της Αργυρώς Μποζώνη
Μια φίλη με ρώτησε τις προάλλες αν θα έκανα άλλον γάμο. Και ναι να απαντήσω και όχι, ψέματα θα πω. Και λέμε ψέματα για να κάνουμε τις μισές αλήθειες μας πιο πιστευτές. Ακόμα και το ότι ο γάμος σφραγίζει ένα «για πάντα» που μπορεί να μην υπάρχει. Μαθαίνουμε αντίστροφα. Γνωρίζοντας τους άλλους ανθρώπους γνωρίζουμε εμάς. Και εδώ και πολύ καιρό συντηρούμαστε από ματαιωμένες πτήσεις.
Για την κοινή περιπέτεια δυο ανθρώπων τα περισσότερα τα έμαθα όχι από τη δική μου ζωή, αλλά από τη ζωή των άλλων. Μέσα από τη ζωή των άλλων μεγάλωσα και μέσα από τις ανάγκες τους κατάλαβα τις δικές μου. Ολοι αυτοί οι άνθρωποι, γυναίκες, άντρες, μου έμαθαν και κάτι άλλο πιο σοβαρό. Την αξία και το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής. Για αυτό, πολύ ξεκάθαρα και με λίγα λόγια θέλω να πω ότι σε μια κοινωνία που θέλουμε να προχωρήσει δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει ένα σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, για όσους έχουν επιλέξει ή θα επιλέξουν με ποιον θα μοιραστούν. Τα ταξίδια, τις περιπέτειες, τις αρρώστιες, τις μοναξιές, την αγάπη. Επειδή είμαι γυναίκα τα γράφω αυτά. Επειδή το σύμφωνο είναι μια επιλογή ζωής και θέλω να την έχω και αυτήν και θέλω να την έχουν και οι γκέι που δεν έχουν καμία απολύτως επιλογή σήμερα.
Ο χρόνος έχει τελειώσει. Δεν υπάρχουν αναμονές, καθυστερήσεις, ας πούμε ό,τι είναι να πούμε, ας διαλέξουμε πλευρά, όχθη, βουνό ή θάλασσα, συνταξιδιώτες συνομιλητές και αντιπάλους. Τι θέλουμε; Κάθε μέρα να γινόμαστε έφηβοι, ιπτάμενοι, απίθανα πλάσματα. Τι θέλουμε; Εναν απέναντι που θα μας συστήσει ξανά στον εαυτό μας, θα διαλύσει τα ίσως, τα πρέπει, θα καταλάβει πριν μιλήσουμε, έναν απέναντι που δεν θα τολμήσεις, δεν θα διανοηθείς να του κουβαλήσεις τη μαδημένη φωτογραφία σου, τη χθεσινή εικόνα σου, να μην του πεις τα ανείπωτά σου. Να είσαι μαζί του, να ζήσεις μαζί του και, αν θέλεις να τον παντρευτείς, να το κάνεις.
Ωρα να ταξιδέψουμε!!
πηγή: 10% το δυνατό ποσοστό
Μια φίλη με ρώτησε τις προάλλες αν θα έκανα άλλον γάμο. Και ναι να απαντήσω και όχι, ψέματα θα πω. Και λέμε ψέματα για να κάνουμε τις μισές αλήθειες μας πιο πιστευτές. Ακόμα και το ότι ο γάμος σφραγίζει ένα «για πάντα» που μπορεί να μην υπάρχει. Μαθαίνουμε αντίστροφα. Γνωρίζοντας τους άλλους ανθρώπους γνωρίζουμε εμάς. Και εδώ και πολύ καιρό συντηρούμαστε από ματαιωμένες πτήσεις.Για την κοινή περιπέτεια δυο ανθρώπων τα περισσότερα τα έμαθα όχι από τη δική μου ζωή, αλλά από τη ζωή των άλλων. Μέσα από τη ζωή των άλλων μεγάλωσα και μέσα από τις ανάγκες τους κατάλαβα τις δικές μου. Ολοι αυτοί οι άνθρωποι, γυναίκες, άντρες, μου έμαθαν και κάτι άλλο πιο σοβαρό. Την αξία και το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής. Για αυτό, πολύ ξεκάθαρα και με λίγα λόγια θέλω να πω ότι σε μια κοινωνία που θέλουμε να προχωρήσει δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει ένα σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, για όσους έχουν επιλέξει ή θα επιλέξουν με ποιον θα μοιραστούν. Τα ταξίδια, τις περιπέτειες, τις αρρώστιες, τις μοναξιές, την αγάπη. Επειδή είμαι γυναίκα τα γράφω αυτά. Επειδή το σύμφωνο είναι μια επιλογή ζωής και θέλω να την έχω και αυτήν και θέλω να την έχουν και οι γκέι που δεν έχουν καμία απολύτως επιλογή σήμερα.
Ο χρόνος έχει τελειώσει. Δεν υπάρχουν αναμονές, καθυστερήσεις, ας πούμε ό,τι είναι να πούμε, ας διαλέξουμε πλευρά, όχθη, βουνό ή θάλασσα, συνταξιδιώτες συνομιλητές και αντιπάλους. Τι θέλουμε; Κάθε μέρα να γινόμαστε έφηβοι, ιπτάμενοι, απίθανα πλάσματα. Τι θέλουμε; Εναν απέναντι που θα μας συστήσει ξανά στον εαυτό μας, θα διαλύσει τα ίσως, τα πρέπει, θα καταλάβει πριν μιλήσουμε, έναν απέναντι που δεν θα τολμήσεις, δεν θα διανοηθείς να του κουβαλήσεις τη μαδημένη φωτογραφία σου, τη χθεσινή εικόνα σου, να μην του πεις τα ανείπωτά σου. Να είσαι μαζί του, να ζήσεις μαζί του και, αν θέλεις να τον παντρευτείς, να το κάνεις.
Ωρα να ταξιδέψουμε!!
πηγή: 10% το δυνατό ποσοστό
