Είναι σαφές ότι πολλοί άνθρωποι δεν επιθυμούν να δηλώσουν την ταυτότητά τους σε έναν άγνωστο ή ότι διστάζουν να υιοθετήσουν μια ταυτότητα που ίσως ταιριάζει με τη συμπεριφορά τους αλλά δεν είναι κοινωνικά “επιθυμητή”.
Ορισμένα ενδιαφέροντα στατιστικά στοιχεία:
Το 65% όσων δηλώνουν ομο- και αμφιφυλόφιλοι είναι κάτω των 45 ετών σε σύγκριση με το 50% όσων δηλώνουν ετεροφυλόφιλοι.
Το 66% όσων δηλώνουν ομοφυλόφιλοι είναι άντρες. Το 68% όσων δηλώνουν αμφιφυλόφιλοι είναι γυναίκες.
Το 94% όσων δηλώνουν ομο / αμφιφυλόφυλοι είναι λευκοί. Το ποσοστό αυτό είναι 4 μονάδες ψηλότερο σε σχέση με τους ετεροφυλόφιλους.
Το 33% όσων δηλώνουν ομο / αμφιφυλόφυλοι δεν ακολουθούν κάποια θρησκεία, ποσοστό πολύ μεγαλύτερο από το 20% όσων δηλώνουν ετεροφυλόφιλοι.
Το 42% όσων δηλώνουν ομο / αμφιφυλόφιλοι δουλεύουν ως στελέχη ή ελεύθεροι επαγγελματίες σε σύγκριση με το 31% των ετεροφυλόφιλων. Και πάλι αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχουν περισσότεροι σε αυτή την ομάδα σε σχέση με άλλες. Απλά ίσως τα άτομα αυτής της επαγγελματικής κατηγορίας να εκδηλώνονται ευκολότερα.
Το 33% όσων δηλώνουν ομο /αμφιφυλόφιλοι έχουν πανεπιστημιακό πτυχίο. Για όσους δηλώνουν ετεροφυλόφιλοι το ποσοστό είναι 21%.
Το 10% όσων δηλώνουν ομό / αμφιφυλόφιλοι είναι άνεργοι, ποσοστό 1% υψηλότερο σε σχέση με τους ετεροφυλόφιλους.
Το 19% όσων δήλωσαν ομό /αμφιφυλόφιλοι είναι παντρεμένοι με άτομο του αντίθετου φύλου. Το 12% έχουν συνάψει “αστική ένωση” με άτομο του ίδιου φύλου.
Από τους μη δεσμευμένους, το 46% συγκατοικεί με το σύντροφό του
Το 16% όσων δήλωσαν ομο / αμφιφυλόφιλοι ζουν σε νοικοκυριό που περιλαμβάνει και παιδιά, έναντι 34% των ετεροφυλόφιλων.
Τα μεγαλύτερα ποσοστά ομο / αμφιφυλόφιλων βρέθηκαν στο Λονδίνο και τη νοτιοδυτική Αγγλία. Τα χαμηλότερα βρέθηκαν στην ανατολική Αγγλία και τη βόρεια Ιρλανδία.
Εγώ δεν έχω να προσθέσω κάτι. Τα γράφει καλύτερα κάποιος άλλος:
“Και ποιος νοιάζεται; Τί σημασία έχει πόσοι γκέι υπάρχουν; Η βία και η περιφρόνηση παραμένουν, το κοινωνικό στίγμα και τα ψυχολογικά προβλήματα συνεχίζουν να κάνουν θραύση. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι υπάρχουν ακόμα αμέτρητοι άνθρωποι απομονωμένοι και τρομαγμένοι, άνθρωποι που παρενοχλούνται και γελοιοποιούνται στη δουλειά τους και το σχολείο. Γιατί λοιπόν σας κάνει εντύπωση αν δεν σας πούμε ποιοι είμαστε όταν οι δημοσκόποι έρχονται και μας χτυπούν την πόρτα;
Άλλωστε δεν χρειάζεται να ξοδεύουμε χρήματα για να προστατεύσουμε μια ομάδα ανθρώπων επειδή είναι πολλοί. Χρειάζεται ακριβώς επειδή είναι τόσο λίγοι. Και το πως ανταποκρίνεται μια κοινωνία είναι το μέτρο του πολιτισμού της.”
Το 65% όσων δηλώνουν ομο- και αμφιφυλόφιλοι είναι κάτω των 45 ετών σε σύγκριση με το 50% όσων δηλώνουν ετεροφυλόφιλοι.
Το 66% όσων δηλώνουν ομοφυλόφιλοι είναι άντρες. Το 68% όσων δηλώνουν αμφιφυλόφιλοι είναι γυναίκες.
Το 94% όσων δηλώνουν ομο / αμφιφυλόφυλοι είναι λευκοί. Το ποσοστό αυτό είναι 4 μονάδες ψηλότερο σε σχέση με τους ετεροφυλόφιλους.
Το 33% όσων δηλώνουν ομο / αμφιφυλόφυλοι δεν ακολουθούν κάποια θρησκεία, ποσοστό πολύ μεγαλύτερο από το 20% όσων δηλώνουν ετεροφυλόφιλοι.
Το 42% όσων δηλώνουν ομο / αμφιφυλόφιλοι δουλεύουν ως στελέχη ή ελεύθεροι επαγγελματίες σε σύγκριση με το 31% των ετεροφυλόφιλων. Και πάλι αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχουν περισσότεροι σε αυτή την ομάδα σε σχέση με άλλες. Απλά ίσως τα άτομα αυτής της επαγγελματικής κατηγορίας να εκδηλώνονται ευκολότερα.
Το 33% όσων δηλώνουν ομο /αμφιφυλόφιλοι έχουν πανεπιστημιακό πτυχίο. Για όσους δηλώνουν ετεροφυλόφιλοι το ποσοστό είναι 21%.
Το 10% όσων δηλώνουν ομό / αμφιφυλόφιλοι είναι άνεργοι, ποσοστό 1% υψηλότερο σε σχέση με τους ετεροφυλόφιλους.
Το 19% όσων δήλωσαν ομό /αμφιφυλόφιλοι είναι παντρεμένοι με άτομο του αντίθετου φύλου. Το 12% έχουν συνάψει “αστική ένωση” με άτομο του ίδιου φύλου.
Από τους μη δεσμευμένους, το 46% συγκατοικεί με το σύντροφό του
Το 16% όσων δήλωσαν ομο / αμφιφυλόφιλοι ζουν σε νοικοκυριό που περιλαμβάνει και παιδιά, έναντι 34% των ετεροφυλόφιλων.
Τα μεγαλύτερα ποσοστά ομο / αμφιφυλόφιλων βρέθηκαν στο Λονδίνο και τη νοτιοδυτική Αγγλία. Τα χαμηλότερα βρέθηκαν στην ανατολική Αγγλία και τη βόρεια Ιρλανδία.
Εγώ δεν έχω να προσθέσω κάτι. Τα γράφει καλύτερα κάποιος άλλος:
“Και ποιος νοιάζεται; Τί σημασία έχει πόσοι γκέι υπάρχουν; Η βία και η περιφρόνηση παραμένουν, το κοινωνικό στίγμα και τα ψυχολογικά προβλήματα συνεχίζουν να κάνουν θραύση. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι υπάρχουν ακόμα αμέτρητοι άνθρωποι απομονωμένοι και τρομαγμένοι, άνθρωποι που παρενοχλούνται και γελοιοποιούνται στη δουλειά τους και το σχολείο. Γιατί λοιπόν σας κάνει εντύπωση αν δεν σας πούμε ποιοι είμαστε όταν οι δημοσκόποι έρχονται και μας χτυπούν την πόρτα;
Άλλωστε δεν χρειάζεται να ξοδεύουμε χρήματα για να προστατεύσουμε μια ομάδα ανθρώπων επειδή είναι πολλοί. Χρειάζεται ακριβώς επειδή είναι τόσο λίγοι. Και το πως ανταποκρίνεται μια κοινωνία είναι το μέτρο του πολιτισμού της.”
πηγή: το απέναντι πεζοδρόμιο