Λατρεύω τις στιγμές που σκέφτομαι με πλήρη διαύγεια, απαλλαγμένος από τις καταραμένες αμπούλες συναισθηματισμού που με κάνουν δέσμιο των παθών μου , πνίγοντας την λογική μου σε μια κουταλιά νερό . Violà λοιπόν… Πιστεύω θα έχετε ακούσει διάφορους γύρω σας να λένε πως στην ζωή πρέπει να τα νιώσεις όλα . Χαρά και δυστυχία . Ενθουσιασμό και πόνο . Υγεία και αρρώστια . Δάκρυ και γέλιο . Εν μέρει θα συμφωνήσω, γιατί όλα συντελούν στην ωρίμανση της προσωπικότητας μας. Πέρα από την ωρίμανση , καραδοκεί η σαπίλα όμως . Είστε σε θέση να τα ξεχωρίζετε ; Γιατί εγώ ομολογώ πως μέχρι και πριν λίγες μέρες, όλα μου φώναζαν πως σαπίζω και εγώ απαντούσα με επιμονή πως δεν θα υπάρξει ‘’ανάσταση’’ αν δεν έχει προηγηθεί ‘’θάνατος’’ .
Επιστρέφοντας στο νησί μετά από μια υπέροχη εβδομάδα στην Αθήνα, βρέθηκα ξανά αντιμέτωπος με το χειρότερο πρόσωπο της φάσης γνωστής ως ‘’Μου λείπει ο πρώην μου’’ . Για πρώτη φορά δεν έτρωγα τίποτα , παρά μόνο κάπνιζα και έπινα . Είχα γίνει μια κινούμενη δυστυχία. Κάτι που από ότι φάνηκε , καθρεπτιζόταν ξεκάθαρα στο πρόσωπο μου, αφού μέχρι και η σερβιτόρα στο café ‘’Del Mar’’ με κοιτούσε σαν να σκεφτόταν ‘’Τι να κάνω για να τον αποτρέψω από τα χειρότερα ; ‘’ . Αφού στην συνέχεια με ρώτησε αν είμαι από το νησί, με την ίδια περιέργεια που οι φωτορεπόρτερ ρωτούν τις διάσημες σε ποιο σχεδιαστή ανήκει το φόρεμα τους για να μεταδώσουν στα περιοδικά τις σωστές πληροφορίες . Το κουτσομπολιό είναι η τοπική θρησκεία τους , βλέπετε.
Το τελικό χτύπημα ήρθε όταν μου τηλεφώνησε λίγο πριν καταρρεύσω, ζητώντας μου σχέση από απόσταση . Αν και παλιότερα θα το απέρριπτα, πριν καν τελειώσει την πρόταση, τώρα δέχτηκα σκεπτόμενος ‘’ Ας τον έχω και ας είναι μίλια μακριά ‘’ . Λίγο αργότερα και αφού βάλαμε στην άκρη τα συναισθήματα μας ,καταλήξαμε στο ότι και μόνο η υποψία της απιστίας θα μας οδηγήσει στην παράνοια . Οπότε εγκαταλείψαμε την ιδέα πριν καν καρποφορήσει . Μετά από δυο 24ωρά πεσμένος στο κρεβάτι με τα ρούχα ,νηστικός, βρώμικος και πνιγμένος στα δάκρυα μου ένιωσα την απελπισία να με κατακρεουργεί . ‘’ Δυο χρόνια ταλαιπωρούμε με αυτή την υπόθεση . Δυο χρόνια προσπαθώ, αποτυγχάνω, κλαίω και εξαντλώ τον εαυτό μου χωρίς κάτι να αλλάζει . Βαρέθηκα. Γιατί να είναι η αγάπη του σημαντικότερη από την ζωή μου; Αν η αγάπη πονάει τόσο δεν θέλω να αγαπήσω , να ερωτευτώ και να κάνω σχέση ξανά . Αρκετά ! ‘’.Η στενοχώρια μου μετατράπηκε σε θυμό και ο θυμός στο εισιτήριο για την έξοδο από ένα χαοτικό λαβύρινθο που οικιοθελώς είχα εισέλθει . Και ενώ σκεφτόμουν πως πρέπει να συζητήσω με κάποιον την νέα που στάση , με καλεί η ‘’θεόσταλτη’’ Αντωνία . ‘’Και μετά μας φαίνεται περίεργο όταν ακούμε μερικούς να μην θέλουν δεσμεύσεις και να προτιμούν την ανεξαρτησία τους . Τώρα καταλαβαίνω πως πιθανότατα είναι άτομα σαν και εσένα, που ορκίστηκαν πως δεν θα αφεθούν να περάσουν τα ίδια , μετά από ερωτική απογοήτευση ‘’ . Η άποψη της έκανε όλα τα γεμάτα κυνισμό status που βλέπουμε στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και γνωριμιών – ‘’ Δεν γουστάρω σχέση , μόνο κάποιον νορμάλ να περνάμε καλά ‘’ και ‘’Ψάχνω σεξ , σχεσάκηδες μακριά ‘’ – που παλιά με έκαναν να αναπηδώ από αγανάκτηση, να επιστρέψουν απόψε συνωμοτικά απαλλαγμένα από κάθε απέχθεια με ένα πιο απειλητικό καμουφλάζ .
‘’Δεν θέλω να γίνω σαν και αυτούς ‘’ σκέφτηκα ταραγμένος . ‘’Δεν θέλω να μου στερήσω την ελπίδα ενός έρωτα , να σταματήσω να ζω και να ονειρεύομαι πως κάποια μέρα μπορεί να βρω τον άνθρωπο της ζωής μου , αυτόν που θα γεράσουμε μαζί μόνο και μόνο επειδή φοβάμαι μην πληγωθώ‘’. Ένιωσα πως εναντιωνόμουν στην φύση μου και πως υιοθετούσα έναν τρόπο ζωής τελείως άγνωστο και αφιλόξενο για εμένα . Μετά αναπόλησα όλες τις όμορφες στιγμές που ο έρωτας μπορεί να σου προσφέρει και η αγάπη είναι ικανή να απογειώσει . Όλα τα απογεύματα που ήμουν χωμένος στην αγκαλιά του ενώ βλέπαμε ταινίες , τα δακρυσμένα μάτια του να μου εξομολογούνται την αγάπη του και τα χέρια του να κρατούν τα δικά μου κάθε στιγμή που τον είχα ανάγκη. Σκέφτηκα την ημέρα που καθαρίζαμε το σπίτι που θα συγκατοικούσαμε και τα ερωτικά ‘’παιχνίδια’’ στα διαλλείματα , το σπινθηροβόλο βλέμμα του να με φλερτάρει στις εξόδους μας σε bars και το παθιασμένο σεξ που κάναμε. Σεξ που μπορείς να απολαύσεις, μόνο αν τρέφεις αγνά αισθήματα για κάποιον .Γιατί όμως να κινούμαστε συνεχώς μεταξύ δυο επιλογών ; Σχέση ή περιστασιακό σεξ ; Υπάρχουν τόσα πράγματα στην ζωή που μπορούν να σου προσφέρουν χαρά, χωρίς κανένα ρίσκο . Γιατί μπορεί η σχέση να ισούται με ευτυχία , πληρότητα , πάθος , ισούται ως επί το πλείστον όμως και με απογοήτευση , δυστυχία , μιζέρια και απανωτά ρίσκα . Το ρίσκο της απιστίας , να σε βαρεθεί , να σε καταπιέζει, να μην σε σέβεται και αν όλα πάνε καλά, το ρίσκο του να δεθείς τόσο πολύ μαζί του ,που ένας χωρισμός να σε ισοπεδώσει .
Η περίοδος που αποφάσισα να ‘’αλλαξοπιστήσω’’ είναι η πλέον ακατάλληλη . Δυο χρόνια σε σχέση άκουγα όλους τους φίλους μου να μου περιγράφουν τα ραντεβού , τα φλερτ και τις ‘’περιπέτειες’’ τους , όσο εγώ αναρωτιόμουν αν πράττω σωστά που δεν ανήκω στην δική τους πλευρά . Και ξαφνικά χωρίζω και όλοι είναι δεσμευμένοι . Φίλοι , ξαδέρφια , γονείς (!) και άγνωστοι μονοπωλούν τις συζητήσεις μας με θέματα έρωτα και αγάπης. Ακόμα και η Ειρήνη, που το αιώνιο της παράπονο ήταν η δυσκολία του να βρει κάποιον να σταθεί επάξια στο πλευρό της , μαντέψτε … με το που επέστρεψα στο club των singles , τον βρήκε!
Πως λοιπόν να αρνηθώ τις σχέσεις όταν μέχρι και οι φίλοι μου ως άλλες σύγχρονες σειρήνες , προσπαθούν να με δελεάσουν άθελα τους να στοχεύσω τον έρωτα , μέχρι ο θεός των σχέσεων να εισακούσει τις προσευχές μου ; Πώς να κηρύξεις πόλεμο σε κάθε ερωτική δέσμευση όταν ο κόσμος έχει πλαστεί να υπηρετεί ζευγαρωμένους , από τα τραγούδια στο ραδιόφωνο μέχρι οι τηλεοπτικές εκπομπές ;
Ίσως να έφτασε η ώρα φίλε μου εγώ, εσύ και ο καθένας που βιώνει ή μάλλον επιβιώνει από παρόμοιες καταστάσεις , να καταλάβουμε πως την φάση της καψούρας την ζήσαμε , τώρα είναι σειρά τους . Και πως όταν εσύ θα πετάς στα ουράνια που ο θεός σου έστειλε έναν νέο έρωτα ή αναβίωσε κάποιον παλιό , εκείνοι θα μουσκεύουν τα σεντόνια με τα δάκρυα τους , ευελπιστώντας ένα ‘’Σε θέλω πίσω’’ να ακουστεί . Κύκλος είναι η ζωή και γυρνά , τώρα εσύ , αύριο ο κολλητός σου.Άλλωστε η ζωή δεν είναι μόνο δακρύβρεχτες μπαλάντες είναι και dance anthems , δεν είναι μόνο ρομάντζα είναι και ρεαλισμός , δεν είναι μόνο γκόμενοι είναι και φίλοι .Πόσο μου λείπουν οι στιγμές που όταν παρακολουθούσα μια κωμωδία με την παρέα μου δεν σκεφτόμουν ‘’Μου λείπει το γέλιο του’’ αλλά ‘’ Να νοικιάσουμε και το seguel !’’.
Ε ναι λοιπόν , πλέον μπορώ να το πω με σιγουριά ‘’ Δεν θέλω σχέση!’’ . Ε ναι λοιπόν , γιατί ακόμα και εμείς που ο ρομαντισμός αποτελεί την δεύτερη τροφή μας , ανά διαστήματα έχουμε την ανάγκη να είμαστε μόνοι μας απολαμβάνοντας τον υπέροχο ,μοναδικό εαυτό μας μακριά από συγκινησιακές , αυτοκαταστροφικές εμμονές . Στην υγειά μας !
Κώστας Πάρης
kostasp_r@yahoo.gr
πηγή: antivirus
