Τελευταίως γίνεται μια ατέρμονη συζήτηση για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων στην κυπριακή κοινωνία όσον αφορά στη νομική αλλά και την κοινωνική τους διάσταση. Όλοι μιλούν και γράφουν γι' αυτά τα άτομα, λες και είναι ένα απομακρυσμένο σύνολο, μαντρωμένο και χαμένο στις γωνιές και την απραξία. Όλοι μιλούν για στρατηγικές, για πλάνα και για καθοδήγηση. Αυτό που όλοι μας ξεχνάμε, είναι πως αυτά τα άτομα δεν είναι απλά ομοφυλόφιλα, αλλά είναι πρόσωπα που υπάρχουν δίπλα μας, αναπνέουν από τον αέρα μας, δουλεύουν μαζί μας, είναι τα παιδιά μας, οι γονείς μας, τα πιο δικά μας πρόσωπα. Αυτά τα άτομα έχουν ονόματα, είναι ο Γιώργος, η Ελένη, ο Κώστας, η Ελπίδα, εγώ… Αναλύουμε τις πραγματικότητες της κοινωνίας, μαντεύουμε τις σκέψεις και τις αντιδράσεις της, αλλά αυτό που δεν σκεφτήκαμε ποτέ, είναι το πώς αισθάνονται τα ομοφυλόφιλα πρόσωπα γι' αυτό. Μια εύλογη απορία έρχεται να επιστεγάσει τη σκέψη μου: Από πότε ερωτάται η κοινωνία για τη θέσπιση θεμελιωδών αρχών Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων;
Με ρώτησε ποτέ κανένας αν έπρεπε να δοθεί το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις γυναίκες;
Με ρώτησε ποτέ κανείς αν εγώ θα ήθελα να εργάζομαι δίπλα σε έναν μαύρο;
Με ρώτησε ποτέ κανένας αν θέλω να επιτρέπεται η τέλεση γάμου μεταξύ λευκού και μαύρου;
Κανένας! Ποτέ δεν ρωτήθηκα για κανένα από αυτά τα θέματα. Μεγαλώνοντας, μου μάθανε πως αυτά εμπίπτουν στις αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δεν τίθενται υπό αμφισβήτηση. Αν κάποιος μπει στον κόπο και ανατρέξει στην ιστορία όσον αφορά στις απόψεις τής εκάστοτε κοινωνίας που εκαλείτο να διαπραγματευτεί αυτές τις αλήθειες, δεν θα βρει ποτέ θετική έκφραση από την πλειονότητα της κοινωνίας. Αυτό, όμως, δεν εμπόδισε κανέναν προοδευτικό ηγέτη στο να προσυπογράψει και να κατοχυρώσει τα βασικά δικαιώματα αυτών των ανθρώπων, διαπιστώνοντας την αδικία που υφίστανται.
Η πλειοψηφία των χωρών-μελών της Ε.Ε. έχει προχωρήσει σε βελτίωση ή αναπροσαρμογή των νομικών θεσμών της όσον αφορά στην κατοχύρωση των ομόφυλων ζευγαριών, αναγνωρίζοντας πως αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των ομοφυλόφιλων προσώπων. Πολλοί πολιτικοί στην Κύπρο υποστηρίζουν πως δεν μπορούν να κάνουν κάτι αφού δεν υπάρχει ξεκάθαρο διάταγμα από την Ευρώπη για να τους πιέζει. Ακούγοντας αυτήν τη δικαιολογία, το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό, είναι πως αυτός ο τόπος στερείται από Πολιτικούς και τη θέση τους κατέχουν υποτελείς αρμόδιοι για να εκτελούν τα εκάστοτε διατάγματα της Ε.Ε. Από πότε σταμάτησε αυτή η χώρα να αναθεωρεί και να θεσπίζει αυτόνομα με βάση την ισονομία των πολιτών της;
Εν αντιθέσει, ενώ βλέπει αυτή την κινητικότητα από την Ε.Ε., θα έπρεπε να είχε τη διορατικότητα και το έναυσμα να προχωρήσει με αυτοβουλία και θάρρος στο να θεσπίσει τα δικαιώματα των δικών της πολιτών. Αν θα έπρεπε εγώ ο Κύπριος Πολίτης να περιμένω από την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μου επιβάλει την αναθεώρηση του δικού μου συντάγματος, τότε δεν θα χρειαζόταν να ξοδεύουμε χρόνο και χρήμα σε δικές μας τοπικές εκλογές. Θα μπορούσαμε κάλλιστα να ψηφίζουμε απευθείας και μόνο στις Βρυξέλλες.
Οι ομοφυλόφιλοι είναι μια ισχυρή μερίδα του πληθυσμού της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν φαίνονται, διότι έχουν την πολυτέλεια ή το μειονέκτημα να μοιάζουν με όλους τους υπόλοιπους. Οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι τέρατα που κρύβονται τη μέρα και βγαίνουν τη νύχτα για να κατασπαράξουν τα υποψήφια θύματά τους, αλλά είναι απλοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας που μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες και αντιμετωπίζουν τα ίδια κοινωνικοοικονομικά προβλήματα μ' εσένα. Αυτοί οι άνθρωποι ζούνε και παράγουν το ίδιο μ' εσένα, δεν είναι ναρκομανείς, δεν είναι έκφυλοι, δεν είναι παιδεραστές, δεν ενοχλούν κανέναν.
Αν βρεθεί ποτέ στο δρόμο σας ένα ομοφυλόφιλο παιδί, μην το σνομπάρετε, μην το καταπιέσετε, μην το καταδικάσετε. Σκεφτείτε μόνο ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα στη δική σας οικογένεια να υπάρχει ένα ομοφυλόφιλο πρόσωπο που εσείς αγνοείτε. Σκεφτείτε πως ένα ομοφυλόφιλο παιδί, λόγω της απόρριψής σας, μπορεί να οδηγηθεί στην αυτοχειρία, σκεφτείτε μόνο στο όνομα ποιας αγάπης το καταπιέζετε. Ένα ομοφυλόφιλο παιδί δεν αλλάζει ούτε με προσευχές ούτε με δεήσεις. Το μόνο που θα καταφέρετε, είναι να του στερήσετε το δικαίωμα να νιώθει φυσιολογικό. Ένα ομοφυλόφιλο παιδί δεν το κάνει επίτηδες για να σας σπάσει τα νεύρα, ούτε το κάνει για αντιδραστικούς λόγους ή για την καινούργια μόδα. Ένα ομοφυλόφιλο παιδί γεννιέται· αν το αγαπάτε, δεχτείτε το!
Η κυπριακή κοινωνία δεν πρέπει να τυγχάνει καμιάς ιδιαίτερης μεταχείρισης, δεν είναι ανάπηρη, ούτε έχει σύνδρομο καθυστέρησης για να πρέπει να «προφυλαχτεί» από τον εκάστοτε ηγέτη της. Η κυπριακή κοινωνία είναι μια μοντέρνα κοινωνία που συνεργάζεται, επικοινωνεί και συναλλάσσεται με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές, σύγχρονες κοινωνίες. Η κυπριακή κοινωνία είναι εξελισσόμενη και προοδευτική. Όποιος πολιτικός κρύβεται πίσω από αυτή, για να δικαιολογήσει τις δικές του πολιτικές αδυναμίες, τότε αυτόματα την υποβιβάζει και την υποβαθμίζει. Η κυπριακή κοινωνία έχει αποδείξει και συνεχίζει να αποδεικνύει ότι προσαρμόζεται και αναθεωρεί. Μην της στερείτε το δικαίωμα στη γνώση και την ισονομία. Δώστε της το έναυσμα για να αποδεχτεί.
Πηγή: http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/other/281375
