Χρήστος Σιμαρδάνης: "Είμαι γκέι"

Η ομοφυλοφιλία, ο γάμος των γκέι, ένας μεγάλος έρωτας και οι αγάπες της ζωής του. Ο Χρήστος Σιμαρδάνης μιλάει ανοιχτά ως ελεύθερος άνθρωπος σε μια συνέντευξη με πολλές αλήθειες.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΒΙΤΣΑ (Συνέντευξη στο «Εγώ», που κυκλοφορεί)
Επί 17 χρόνια είστε... η φωνή του MEGA. Πως είναι η αίσθηση να ξέρουν όλοι τη φωνή σας και να μην ξέρουν - αρχικώς τουλάχιστον - το πρόσωπο σας;

Δεν έχω φιλοδοξία για καμία καριέρα αλλά μόνο να είναι ωραία η ζωή μου. Ήμουν ευγνώμων στο γεγονός ότι είχα αυτή φωνή, η οποία πληρώνονταν και δεν είχα κανένα παράπονο. Να μην σου πω ότι χαιρόμουν και πέντε πράγματα πιο εύκολα ως μη αναγνωρίσιμος.

Οι περισσότεροι που είναι στα ΜΜΕ παρόλα αυτά τρέφουν συνεχώς το εγώ τους.Σου μιλάω ειλικρινά ότι δεν είχα καμία φιλοδοξία για την καριέρα μου. Οτιδήποτε καλούμαι να κάνω υπάρχουν χιλιάδες άλλοι που το κάνουν εξίσου καλά ή και καλύτερα από μένα. Έχω πολύ περιορισμένο «εγώ».

Πώς λειτουργείτε όμως όταν αναγκάζεστε να συναναστρέφεστε με ανθρώπους που λειτουργούν τελείως διαφορετικά;

Από 15 χρονών δεν αναγκάζομαι να κάνω τίποτα. Έκανα πάντα αυτό που γούσταρα 100% και όχι αυτό που με συνέφερε ή ήταν ένα σκαλοπάτι για κάτι άλλο. Αν το χαμόγελο, η φιγούρα σου, η λάμψη στα μάτια σου, η έκφραση σου μου πάει, θα γίνεις ο καλύτερος μου φίλος είτε είσαι θυρωρός είτε πρόεδρος.

Διάβασα μια συνέντευξη σας στο περιοδικό "10%", όπου μεταξύ άλλων είπατε «Στα 15 μου ήμουν με την παρέα φίλων μου ένα βράδυ, μιλούσαν όλοι για το σεξ, ήθελα να τους εκφράσω ότι εγώ είμαι γκέι και τους είπα «Εμένα παιδιά μου αρέσουν τα αγόρια». Δείχνει τρομερή ωριμότητα ένα παιδί να πει αυτό το πράγμα.

Δεν έγινε από ωριμότητα. Επ' ουδενί δεν δεχόμουν να με φέρεις στη θέση του αμυνόμενου. Το θεώρησα μεγάλη κούραση για μένα. Αυτές οι εκπτώσεις που κάνουμε από την αρχή της ζωής μας γράφουν στον χαρακτήρα μας. Ξαφνικά γίνεσαι κουτοπόνηρος και πάντα αμυντικός. Εγώ θέλω να είμαι επιθετικός, όχι αμυντικός. Αυτά είναι φοβερή στάμπα.
Πώς λειτούργησαν οι φίλοι σας όταν το είπατε;

Ο καλύτερος μου φίλος είπε «Χρήστο σε δέχομαι». Και μια καλή μου φίλη του απάντησε «Τι είπες; Τον δέχεσαι; Γιατί σου ζητήθηκε να δεχτείς ή να μην δεχτείς ανθρώπους της παρέας; Εσύ ρωτάς αν δεχόμαστε εσένα;» Νομίζω ότι η παρέα μου ωφελήθηκε πιο πολύ από αυτή τη δήλωση μου και όχι εγώ. Αναγκάστηκε να σκεφτεί, να αντιμετωπίσει κάτι που τη δεκαετία του 70 ήταν πρωτόγνωρο και καθόλου της μόδας, ούτε αποδεκτό.

Δεν σας έδωσε κάτι εκείνο το βράδυ; Δεν είπατε «Είμαι μάγκας που έχω την τόλμη να εκφράζω δημόσια αυτό που νιώθω»;

Δεν ήταν δημόσιο. Γιατί να βγω δημόσια να πω ποιες είναι οι «κάβλες» μου, που βρίσκω την ηδονή μου; Ποιόν αφορά και ποιος το λέει σ' εμένα με την ίδια ειλικρίνεια; Βεβαίως χρειάζεται να μην ζωγραφίζεις δημόσια έναν άλλο άνθρωπο από αυτό που είσαι. Το να δίνεις ψεύτικο προφίλ για την πάρτη σου είναι άρρωστο, ανέντιμο και κουραστικό.

Δε σας ενοχλεί που πολλοί άνθρωποι της show biz, έχουν αυτή την «ιδιαιτερότητα» και φωτογραφίζονται με ψεύτικες σχέσεις;

Ο κάθε άνθρωπος φέρεται και ζει ανάλογα με τα κουράγια που έχει. Δεν με θυμώνει σαν άνθρωπο της show biz που ζούμε στο απόλυτο ψέμα αλλά σαν πολίτη αυτής της κοινωνίας. Θα΄ θελα ο κόσμος να είναι αλλιώς και να μην χρειάζονται οι ταμπέλες. Τώρα αν ένας συγκεκριμένος τραγουδιστάκος, του οποίου η εταιρεία του λέει να πουλάει στα κοριτσόπουλα, δεν έχει τα αρχίδια-και που να τα βρει κιόλας- να' πει «Εγώ αυτός είμαι και κι όποιος με αγοράσει» τον καταλαβαίνω και ίσως τον συμπονώ.

Ήταν δύσκολο στη δεκαετία του 70 να κάνετε αυτή την επιλογή ζωής;

Δεν ήταν δύσκολο, γιατί και τώρα που είναι πιο «εύκολο» η εικόνα που έχει ο κόσμος δεν είναι η σωστή.

Αισθανθήκατε ποτέ ρατσισμό;

Ρατσισμό αισθάνθηκα πάρα πολλές φορές όταν δούλευα σε μια αεροπορική εταιρία από συναδέλφους ιδιαίτερα στενόμυαλους και μικρόμυαλους. Είχα ακούσει διάφορα σχόλια. Δεν ήταν φανερό όμως πάνω μου, δεν φορούσα δηλαδή το ταγεράκι της αεροσυνοδού ποτέ.

Πώς το αντιμετωπίσατε;

Δεν το βίωσα σε βαθμό που να χρειαστεί να επαναστατήσω. Γενικώς δεν κάνω τον τσαμπουκά, δεν είμαι πολύ διεκδικητικός άνθρωπος.

Έχει γίνει πολύς ντόρος τον τελευταίο 1,5 χρόνο στην Ελλάδα για το αν πρέπει ή όχι να παντρεύονται ομοφυλόφιλοι. Ποια είναι η δική σας γνώμη;

Δεν νομίζω πως κανένα ομοφυλόφιλο κίνημα στον κόσμο ούτε στην Ελλάδα έλεγε ποτέ ότι θέλουμε να γίνουμε νύφες. Είναι αμαρτία όμως ένα ζευγάρι που είναι 40 χρόνια μαζί κι έχουν μια περιουσία, όταν ο ένας πεθάνει τα ανίψια που έκραζαν πιθανότητα και έβριζαν το θείο να τη φάνε και ο σύντροφός του να μείνει στην απέξω. Εκεί εστιάζεται ο γάμος. Θέλουν να προστατεύσουν μια ακόμη αδικία. Δεν θέλουν να επιτραπεί να πάνε στον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη ο ένας γαμπρός και ο άλλος νύφη. Δεν ζητάμε αυτό. Βεβαίως και πρέπει να επιτραπεί ο γάμος.

Σκεφτήκατε να παντρευτείτε;

Όχι. Ποτέ δεν είχα μια σοβαρή σχέση δυστυχώς. Όμως και straight να ήμουν ο γάμος είναι ένα σκηνικό που δεν μου αρέσει. Γιατί θέλουν να παντρεύονται οι straight; Για να κάνουν δεξιώσεις και επίδειξη. Έχει δει πως παντρεύονται οι άνθρωποι σήμερα; Καταχρεώνονται για να κάνουν εντύπωση.

Μου έκανε εντύπωση που είπατε ότι δεν είχατε ποτέ σοβαρή σχέση. Δεν ζήσατε ποτέ ένα μεγάλο έρωτα;

Έζησα έναν πολύ μεγάλο έρωτα και τίποτα άλλο.

Αυτό είναι συγκλονιστικό...

Είναι πολύ δυσάρεστο, όχι συγκλονιστικό. Έζησα έναν -όχι απλά μεγάλο έρωτα-, έναν έρωτα καταστροφικό γιατί μετά ήθελα οτιδήποτε να είναι καλύτερο από αυτό. Αυτός ο έρωτας έληξε το 1985 και όσο και να σου φανεί αστείο έχουμε 2010 και ακόμα δεν έχω συνέλθει.

Δεν δοκιμάσατε έπειτα ή αφήνατε κλειστά τα περιθώρια;

Ακολουθήθηκε μια πορεία συνειδητή ή ασυνείδητη τέτοια ώστε να μην ανοιχτούν αυτές οι πύλες που θα με κάνουν να ξαναπληγωθώ. Έκανα πράγματα τα οποία τέλειωναν την επόμενη μέρα. Φοβόμουν και φοβάμαι.. Τώρα όπως διψάς το καλοκαίρι, τόσο πολύ θέλω πια να ερωτευτώ.

Δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος να πείτε «Είναι ο άνθρωπος της ζωής μου»;

Βρέθηκε ένας πριν από 2-3 χρόνια αλλά δεν ξέρω... Έχω πια πολύ μεγάλες απαιτήσεις. Γι' αυτό τον άνθρωπο πήρε δύο χρόνια να πιστέψω ότι ίσως μου λέει αλήθεια ότι με αγαπάει.

Δεν έχετε αισθανθεί ότι σας αγαπάνε άνθρωποι στη ζωή σας;

Αυτός ο μεγάλος έρωτας που έζησα το 1984 αν είχε κρατήσει θα ήμουν σε άλλη φάση.

Τον έχετε ξαναδεί αυτό τον άνθρωπο;

Αυτός ο άνθρωπος δεν ζει πια, έφυγε το 1995.

Θα πρέπει να ήταν συγκλονιστικό.

Δεν χάθηκε μέσα στη σχέση μας αλλά πολύ μετά.. Αυτός ήταν 19, εγώ 28 και μέναμε σπίτι του με τη μητέρα του. Αυτή η γυναίκα ενώ ήξερε τα πάντα, είχε την εξυπνάδα και τη σοφία να μας δεχθεί και να μας αγκαλιάσει. Φοβερή γυναίκα, φοβερό μυαλό όπως και ο γιος της. Όταν χάθηκε ο Γιώργος έγινα πολύ καλός φίλος με τη μητέρα του. Δηλαδή σε μια γιορτή παίρνω πρώτα τη μάνα μου και αμέσως μετά τη δική του.

Οι γονείς σας πως το αντιμετώπισαν;

Ο πατέρας μου είχε μια λαϊκή σοφία, ήταν απίστευτο μυαλό και ψυχή. Είχε καταλάβει αλλά είχε την φιλοσοφία να μην το σχολιάσει ποτέ. Με τη μάνα μου είχαμε αρχίσει μια κουβέντα που κράτησε τρεις μέρες. Το θεώρησα πολύ μεγάλη ευκαιρία να της πω τα πάντα, τη στρίμωξα την έφερα στα όρια της. Αφού φτάσαμε να τα πούμε όλα και πίστεψα ότι από την επόμενη θα επικοινωνούσαμε αλλιώς, πάτησε delete. Ξαναμίλαγε σα να μην είχε μάθει ποτέ αυτό το πράγμα. Μετά από πολλά χρόνια έγινα κουμπάρος μιας φίλης μου και στο τραπέζι μου είπε, κάτι πάρα πολύ τρυφερό «Χαίρομαι γιατί έστω κι έτσι αποκτάς κι εσύ οικογένεια». Η μάνα μου είναι και αριστερή και πολύ ιδιαίτερο άτομο. Αυτό που την ενδιέφερε κυρίως είναι τα γεράματα μου, να μην είμαι μόνος μου. Βέβαια κι εκείνη που είχε τόσο μεγάλο έρωτα στη ζωή της μόνη δεν την άφησε η ζωή; Θα πεις ακουμπάει πάνω μου. Εμένα δεν θα μου δώσει ποτέ αυτό η ζωή. Παιδί δεν θα κάνω μάλλον...

Έχετε ερωτευτεί ποτέ μια κοπέλα;

Ναι. Πάω με γυναίκες αλλά είναι πολύ προκαθορισμένη η τύχη αυτών των συναντήσεων. Περνάω πολύ καλά, αλλά μια γυναίκα δεν μπορεί να με συγκινήσει συναισθηματικά. Σκεφτήκατε ποτέ να γίνετε πατέρας;

Δεν είναι έτσι απλά τα πράγματα. Ένα παιδί για να μεγαλώσει θέλει ένα σπίτι, στο οποίο να ζουν δύο άνθρωποι συνειδητά επιλέγοντας ο ένας τον άλλον, και να προσφέρουν το τέλειο σκηνικό σε ένα παιδί. Αυτό δεν θα μπορέσω να το προσφέρω γιατί να χρησιμοποιήσω έναν άνθρωπο; Θα ήθελα να σώσω ένα παιδάκι και επειδή είμαι μόνος και περνούν τα χρόνια αν υποτεθεί ότι θα υπάρχει μια περιουσία αν πεθάνω γιατί να την φάνε άσχετοι και αντιπαθητικοί συγγενείς. Να πάρω ένα παιδί από την Αφρική, το Αφθαγκιστάν, την Αϊτή να το μορφώσω και να του δώσω την ευκαιρία να ζήσει καλύτερα.

Νιώθετε μοναξιά;

Ναι. Κυρίως τις γιορτές. Τις σιχαίνομαι.

Ποια είναι η πιο όμορφη ανάμνηση της ζωής σας;

Η πιο παρηγορητική ανάμνηση που έχω είναι σε μια πάρα πολύ κρίσιμη στιγμή της ζωής του πατέρα μου ο καλός θεός μου έστειλε ένα διαφημιστικό όπου είχα πάρει 700 χιλιάδες δραχμές. Ο πατέρας μου χρειαζόταν τις 650 χιλιάδες. Το γεγονός ότι είχα στο χέρι μου τα λεφτά εκείνη την στιγμή είναι η πιο ανακουφιστική ανάμνηση που έχω στη ζωή μου. Ότι μπόρεσα να σταθώ δίπλα του.

Σας λείπει;

Πάρα πολύ. Κάθε μέρα.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο απωθημένο σας;

Τα αεροπλάνα.. Μαθαίνω να πιλοτάρω μονοκινητήριο τετραθέσιο.

Τι να σας ευχηθώ από εδώ και πέρα;

Καλή επιτυχία σε ένα θεατρικό αυτοβιογραφικό έργο που γράφω και μιλά για μένα και τον πατέρα μου.
Πηγή: http://panoramapress.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2112:tv-news-xristos-simardanis-eimai-gay&catid=9:2009-06-17-18-34-02&Itemid=16