Η Εύα Φλόρες πάντοτε προσπαθούσε να δραπετεύσει. Από την κακοποίηση, τον ρατσισμό. Ακόμα και από το ίδιο της το σώμα. Γεννήθηκε αγόρι. Αισθανόταν όμως ότι έπρεπε να είναι γυναίκα. Στο Μεξικό, αυτή η επιλογή μπορεί να οδηγήσει στον θάνατο.Η οικογένειά της τη διέγραψε. Στα 18 της η Φλόρες ήταν μόνη. Δεν είχε χρήματα, συγγενείς, φίλους. Έφυγε από το Ακαπούλκο για την Πόλη του Μεξικού. Προσπάθησε να νοικιάσει σπίτι αλλά δεν ήταν εύκολο.
«Σε βλέπει ο κόσμος και σε φοβάται. Νομίζουν ότι είσαι ένα τέρας», λέει. Κοιμόταν στους δρόμους. Έκανε χρήση ναρκωτικών. Και φοβόταν για τη ζωή της. Άκουγε συχνά ιστορίες για άλλα διαφυλικά άτομα που είχαν πέσει θύματα ξυλοδαρμών και δολοφονιών. Γι΄ αυτό αναζήτησε καταφύγιο στις ΗΠΑ και πριν από έναν χρόνο έγινε δεκτή η αίτησή της για άσυλο. Τη συναντώ στο πολύχρωμο γραφείο τής μη κυβερνητικής οργάνωσης Ιmmigration Εquality (Μεταναστευτική Ισότητα), στο νότιο άκρο του Μανχάταν. Με τη βοήθεια των δικηγόρων της οργάνωσης η Φλόρες εξασφάλισε τη νόμιμη παραμονή της στις ΗΠΑ. Έχει τα μαλλιά της πιασμένα κότσο.
Κάθεται με τα χέρια σταυρωτά, σε θέση άμυνας. Και διστάζει να σε κοιτάξει στα μάτια. «Οι γονείς μου με απέρριψαν. Έχω κακοποιηθεί σεξουαλικά. Στο Μεξικό ένιωθα ότι δεν μπορούσα να είμαι ελεύθερη. Προσπαθούσα πάντα να ξεφύγω από την ίδια την κοινωνία», λέει.
Μεταναστευτική ισότητα
Η Φλόρες είναι μια από τους εκατοντάδες μετανάστες στην Αμερική που εξασφαλίζουν άσυλο κάθε χρόνο λόγω των σεξουαλικών τους προτιμήσεων. Και οι αριθμοί τους αυξάνονται.
Η οργάνωση Ιmmigration Εquality κέρδισε 76 υποθέσεις το 2009. Τα δύο προηγούμενα χρόνια είχε κερδίσει 55 και 30 αντίστοιχα. Για να ζητήσει κάποιος άσυλο στις ΗΠΑ θα πρέπει να βρίσκεται στη χώρα είτε νόμιμα είτε παράνομα. Η Φλόρες πέρασε λαθραία τα σύνορα από το Μεξικό πριν από οκτώ χρόνια.
«Πλήρωσα 2.500 δολάρια σε έναν οδηγό στην Τιχουάνα. Μπήκα σε ένα αμάξι και αυτό ήταν. Δεν πήρα μαζί μου τίποτα. Μόνο μια ταυτότητα και τα ρούχα που φορούσα», λέει.
«Τώρα μπορώ πλέον να ονειρευτώ» Η ΦΛΟΡΕΣ δεν ονειρευόταν να έρθει στην Αμερική, σε αντίθεση με πολλούς συμπατριώτες της που εισέρχονται στη χώρα παράνομα. Η μητέρα της ζούσε εδώ και 25 χρόνια στην Καλιφόρνια. Είχε αφήσει την οικογένεια όταν ακόμα η Φλόρες ήταν παιδί. Προσπάθησε να τη βρει όταν έφτασε στις ΗΠΑ. Αλλά δεν τη δέχτηκε. Σήμερα η Φλόρες δουλεύει ως καθαρίστρια και πωλήτρια σε κατάστημα στο Μανχάταν. Επισκέπτεται ψυχολόγο και έχει ετοιμάσει τα χαρτιά της για σπουδές. Θέλει, λέει, να γίνει κοινωνική λειτουργός. Τη ρωτάω ποιο ήταν το όνομά της πριν το αλλάξει σε Εύα. Απαντά ύστερα από μια μικρή παύση: «Έντγκαρ... Σχεδόν το έχω ξεχάσει. Εκείνη η ζωή ανήκει στο παρελθόν. Την έχω αφήσει πίσω μου. Τώρα είναι που μπορώ να ονειρευτώ».
Η Φλόρες είναι μια από τους εκατοντάδες μετανάστες στην Αμερική που εξασφαλίζουν άσυλο κάθε χρόνο λόγω των σεξουαλικών τους προτιμήσεων. Και οι αριθμοί τους αυξάνονται.
Η οργάνωση Ιmmigration Εquality κέρδισε 76 υποθέσεις το 2009. Τα δύο προηγούμενα χρόνια είχε κερδίσει 55 και 30 αντίστοιχα. Για να ζητήσει κάποιος άσυλο στις ΗΠΑ θα πρέπει να βρίσκεται στη χώρα είτε νόμιμα είτε παράνομα. Η Φλόρες πέρασε λαθραία τα σύνορα από το Μεξικό πριν από οκτώ χρόνια.
«Πλήρωσα 2.500 δολάρια σε έναν οδηγό στην Τιχουάνα. Μπήκα σε ένα αμάξι και αυτό ήταν. Δεν πήρα μαζί μου τίποτα. Μόνο μια ταυτότητα και τα ρούχα που φορούσα», λέει.
«Τώρα μπορώ πλέον να ονειρευτώ» Η ΦΛΟΡΕΣ δεν ονειρευόταν να έρθει στην Αμερική, σε αντίθεση με πολλούς συμπατριώτες της που εισέρχονται στη χώρα παράνομα. Η μητέρα της ζούσε εδώ και 25 χρόνια στην Καλιφόρνια. Είχε αφήσει την οικογένεια όταν ακόμα η Φλόρες ήταν παιδί. Προσπάθησε να τη βρει όταν έφτασε στις ΗΠΑ. Αλλά δεν τη δέχτηκε. Σήμερα η Φλόρες δουλεύει ως καθαρίστρια και πωλήτρια σε κατάστημα στο Μανχάταν. Επισκέπτεται ψυχολόγο και έχει ετοιμάσει τα χαρτιά της για σπουδές. Θέλει, λέει, να γίνει κοινωνική λειτουργός. Τη ρωτάω ποιο ήταν το όνομά της πριν το αλλάξει σε Εύα. Απαντά ύστερα από μια μικρή παύση: «Έντγκαρ... Σχεδόν το έχω ξεχάσει. Εκείνη η ζωή ανήκει στο παρελθόν. Την έχω αφήσει πίσω μου. Τώρα είναι που μπορώ να ονειρευτώ».
1.700 αιτήσεις ετησίως από όλο τον κόσμο
ΤΟ 2008 περίπου 49.000 άνθρωποι κατέθεσαν αιτήσεις για άσυλο στις ΗΠΑ. Φοβούνταν ότι στην πατρίδα τους θα διώκονταν λόγω της φυλής, της θρησκείας, της εθνικότητάς τους, των πολιτικών τους απόψεων ή της σεξουαλικής τους συμπεριφοράς. Τελικά 22.930 αιτήσεις έγιναν δεκτές.
Η Βικτόρια Νίλσον, νομική σύμβουλος στην οργάνωση Ιmmigration Εquality, έχει επιβλέψει εκατοντάδες υποθέσεις σαν της Φλόρες. Κάθε χρόνο το γραφείο της δέχεται 1.700 αιτήσεις από όλο τον κόσμο. Από το Ιράν, την Αίγυπτο, το Τουρκμενιστάν, τη Γεωργία. Οι περισσότερες εκκλήσεις για βοήθεια φτάνουν όμως από την Τζαμάικα, «μια ιδιαίτερα ομοφοβική κοινωνία», όπως λέει η Νίλσον. «Έχουμε ανθρώπους που τα κακοποιεί η αστυνομία. Άλλους τους έχουν απειλήσει με όπλα ή τους έχουν βιάσει». Για να αποκτήσει άσυλο στις ΗΠΑ ο αιτών πρέπει να αποδείξει στις αρχές ότι είναι ομοφυλόφιλος. «Πρέπει να καταθέσει ο σύντροφός τους, ή οι συγγενείς. Να δείξουν με ιατρικές γνωματεύσεις ή άρθρα εφημερίδων ότι έχουν δεχτεί επιθέσεις στη χώρα τους. Δεν είναι μια απλή
διαδικασία», εξηγεί η Νίλσον. Δεν λείπουν βέβαια και περιπτώσεις που λένε ψέματα για να εξασφαλίσουν την παραμονή τους στις ΗΠΑ. Τον Φεβρουάριο του 2009 έξι Ρώσοι μετανάστες καταδικάστηκαν σε φυλάκιση για τη δημιουργία ψευδών αιτήσεων ασύλου.
Μέσα σε τέσσερα χρόνια είχαν βοηθήσει πάνω από 380 μετανάστες τους οποίους χρέωναν έως και 12.000 δολάρια για τις αιτήσεις. Τους συμβούλευαν να πουν ψέματα στις αρχές ότι είναι ομοφυλόφιλοι.
Πηγή: http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4564598&ct=2
Η Βικτόρια Νίλσον, νομική σύμβουλος στην οργάνωση Ιmmigration Εquality, έχει επιβλέψει εκατοντάδες υποθέσεις σαν της Φλόρες. Κάθε χρόνο το γραφείο της δέχεται 1.700 αιτήσεις από όλο τον κόσμο. Από το Ιράν, την Αίγυπτο, το Τουρκμενιστάν, τη Γεωργία. Οι περισσότερες εκκλήσεις για βοήθεια φτάνουν όμως από την Τζαμάικα, «μια ιδιαίτερα ομοφοβική κοινωνία», όπως λέει η Νίλσον. «Έχουμε ανθρώπους που τα κακοποιεί η αστυνομία. Άλλους τους έχουν απειλήσει με όπλα ή τους έχουν βιάσει». Για να αποκτήσει άσυλο στις ΗΠΑ ο αιτών πρέπει να αποδείξει στις αρχές ότι είναι ομοφυλόφιλος. «Πρέπει να καταθέσει ο σύντροφός τους, ή οι συγγενείς. Να δείξουν με ιατρικές γνωματεύσεις ή άρθρα εφημερίδων ότι έχουν δεχτεί επιθέσεις στη χώρα τους. Δεν είναι μια απλή
διαδικασία», εξηγεί η Νίλσον. Δεν λείπουν βέβαια και περιπτώσεις που λένε ψέματα για να εξασφαλίσουν την παραμονή τους στις ΗΠΑ. Τον Φεβρουάριο του 2009 έξι Ρώσοι μετανάστες καταδικάστηκαν σε φυλάκιση για τη δημιουργία ψευδών αιτήσεων ασύλου.
Μέσα σε τέσσερα χρόνια είχαν βοηθήσει πάνω από 380 μετανάστες τους οποίους χρέωναν έως και 12.000 δολάρια για τις αιτήσεις. Τους συμβούλευαν να πουν ψέματα στις αρχές ότι είναι ομοφυλόφιλοι.
Πηγή: http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4564598&ct=2
