Είναι συνήθεια παλιά στα μέρη μου, αυτές τις μέρες, μαζί με την ευχή “Καλή Ανάσταση” να ζητάμε και συγχώρεση… έτσι είπα σήμερα πριν σας ευχηθώ Καλή Ανάσταση –μιας και το Ευ αγωνίζεσθαι κλείνει λόγω Πάσχα- να ασχοληθώ και με τη “συγ(γ)νώμη”.
Συγγνώμη – μια λέξη 8 γράμματα. Κι όμως είναι τόσο δύσκολο να την προφέρουμε, να την αρθρώσουμε, να την εννοούμε πραγματικά όταν τη λέμε.
Πολλές φορές δεν μπορούμε να παραδεχτούμε το λάθος μας,
αρνούμαστε να πιστέψουμε ότι κάνουμε λάθη, ότι πληγώνουμε τους άλλους κι εμείς κι όχι μόνο πληγωνόμαστε εμείς από αυτούς.
Σ’ άλλες πάλι περιπτώσεις αισθανόμαστε επιτακτικά την ανάγκη να ζητήσουμε συγγνώμη. Για να απαλλαγούμε από τις τύψεις ή τις ενοχές μας, για να δείξουμε πως πραγματικά μετανιώσαμε, για να αυξήσουμε την αυτοεκτίμησή μας.
Πολύ συχνά χρησιμοποιούμε δικαιολογίες είτε για να διώξουμε την ενοχή από πάνω μας είτε για να καλυτερέψουμε την εικόνα που έχουν οι άλλοι για μας. Σίγουρα καλύτερη όλων είναι αυτή η λέξη με τα 8 γράμματα, όμως μια συγγνώμη που δεν την εννοούμε, δεν τη πιστεύουμε και δεν τη νιώθουμε είναι χειρότερη απ’ οτιδήποτε άλλο…
Στα γιαπωνέζικα το “συγγνώμη” είναι συνώνυμο του “ευχαριστώ”…
Μια συγνώμη είναι ένα ευχαριστώ προς τον άνθρωπο που μας σκέφτεται, νοιάζεται και μας αγαπά...
Το συγνώμη κάνει δυνατούς τους αδύναμους. Η συγνώμη κάνει θαρραλέους τους δειλούς. Η συγνώμη κάνει σοφούς τους αδαείς. Η συγνώμη κάνει ευτυχισμένους τους θρηνούντες. Ας την αφήσουμε να μας φέρει αρμονία και ειρήνη μέσα μας και με τους ανθρώπους γύρω μας.
Η συγνώμη είναι η ηρεμία του νου. Ο νους που δε συγχωρεί είναι γεμάτος και δεν αφήνει χώρο στην αγάπη.
Μέσω της συγνώμης μας επανέρχεται στη μνήμη μας η αλήθεια για τον εαυτό μας. Επομένως μέσα στη συγνώμη μας βρίσκεται η σωτηρία μας.
Ο ιερότερος απ΄όλους τους τόπους της γης είναι εκείνος όπου ένα παλιό μίσος μετατρέπεται σε τωρινή αγάπη και ένας πόνος γίνεται χαρά, και η συγνώμη είναι το κλειδί προς τη ευτυχία.
Καλή Ανάσταση σε όλους μας!
