ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΟΒΙΑΣ

Σε 80 χώρες η ομοφυλοφιλία θεωρείται παράνομη και οι ομοφυλόφιλοι διώκονται.Σε 5 χώρες (Ιράν, Σαουδική Αραβία, Σουδάν, Μαυριτανία, Υεμένη) και περιοχές της Σομαλίας και Νιγηρίας οι ομοφυλόφιλοι αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να καταδικασθούν σε θάνατο.Σε 7 χώρες (Καναδά, Ολλανδία, Βέλγιο, Ισπανία, Σουηδία, Νορβηγία, Ν. Αφρική) και 5 πολιτείες των ΗΠΑ επιτρέπεται ο γάμος ομοφύλων.Σε 10 χώρες (Ν. Αφρική, Ισραήλ, Ανδόρα, Βέλγιο, Ισλανδία, Ολλανδία, Νορβηγία, Σουηδία, Ισπανία, Ην. Βασίλειο, Νορβηγία) και σε κάποιες επαρχίες του Καναδά και της Βραζιλίας επιτρέπεται στα ομόφυλα ζευγάρια η από κοινού υιοθεσία.Σε 3 χώρες (Δανία, Γερμανία, Αυστραλία) και την Αλμπέρτα του Καναδά επιτρέπεται η υιοθεσία από τον ομόφυλο σύντροφο.

Μοναχικές Γυναίκες ~ Γλυκερία & Δήμου & Τσανακλίδου

Ποιά αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω...

«Είμαι 36 ετών και αισθάνομαι έλξη για το ίδιο φύλο.Θα υπάρξει κάποια κοπέλα που θα μπορέσει να με καταλάβει, δίνοντας οποιεσδήποτε λύσεις στο πρόβλημα μου;» Α.Ν.Ρ.

Η ερώτησή σου δεν είναι ξεκάθαρη. Το πρόβλημά σου είναι ότι νιώθεις έλξη για το ίδιο φύλο ή ότι είσαι μόνη; Τι είδους «λύσεις» ψάχνεις; Είναι δύσκολο για κάποιον να ορίσει τον εαυτό του ως ομοφυλόφιλο ή ακόμα και αμφιφυλόφιλο και να ξεκινήσει μια δέσμευση προς την ταυτότητα αυτή, αποκαλύπτοντάς την στο περιβάλλον του, λόγω των κοινωνικών στερεοτύπων και των ηθικών αναστολών. Η αποκάλυψη βέβαια αυτή είναι μια διαρκής πρόκληση και δοκιμασία και ενέχει πάντα το ρίσκο της απόρριψης. Ωστόσο, πρέπει να ζυγίσεις τι σου κοστίζει περισσότερο: να χάσεις κάποιους ανθρώπους που αγαπάς ή να ζεις μια διπλή ζωή και να υποκρίνεσαι; Βέβαια οι άνθρωποι που σε αγαπούν πραγματικά θα έπρεπε να σε δεχτούν γι' αυτό που είσαι. Δεν γνωρίζω κατά πόσο έχεις αποδεχτεί τη σεξουαλική σου ταυτότητα κι αν είχες ομοφυλοφιλικές σχέσεις στο παρελθόν, αλλά καλό θα ήταν να δεις κάποιον ειδικό για να σε βοηθήσει να ξεκαθαρίσεις ορισμένα πράγματα μέσα σου. Μια σχέση δεν θα σου λύσει προβλήματα που ξεκινούν από τον εαυτό σου. Εξάλλου, αν δεν αποδεχτείς εσύ το ποια είσαι, θα δυσκολευτείς να κρατήσεις οποιαδήποτε σχέση. Από την άλλη, αν αναρωτιέσαι πού θα συναντήσεις μια ομοφυλόφιλη γυναίκα, σίγουρα αυτό μπορεί να γίνει οπουδήποτε. Υπάρχουν όμως και ορισμένα μέρη όπου οι άνθρωποι είναι πιο ανοιχτοί όσον αφορά το σεξουαλικό προσανατολισμό τους, όπως επίσης υπάρχουν ομοφυλοφιλικές οργανώσεις μέσα από τις οποίες μπορείς να γνωρίσεις κόσμο και να βρεις στήριξη. (citypress, 2005)

Το ερώτημα της Ελίνας

«Είμαι φοιτήτρια και συγκατοικώ με μια άλλη κοπέλα.Γνωριστήκαμε στη σχολή και αποφασίσαμε να βρούμε μαζί σπίτι.Είναι πολύ καλή και ήσυχη κοπέλα και γνωρίστηκαν και οι γονείς μας.Είναι όμορφη και, απ’ ό,τι μου έχει πει, είχε και σχέσεις. Μερικά βράδια που περνάω από το δωμάτιό της τη βλέπω γυμνή να χαϊδεύεται για ώρες. Τη χαζεύω διακριτικά. Είμαι άβγαλτη και σεμνή. Τη βλέπω κρυφά όταν κάνει μπάνιο. Μου αρέσει και νιώθω περίεργα. Τι να κάνω; Έχω αρχίσει να νιώθω έλξη».Ελίνα

Ακόμα δεν έχεις ξεκινήσει την ερωτική σου ζωή και δεν έχεις βρει τη σεξουαλική σου ταυτότητα. Γι’ αυτό και σε αναστατώνει η συμπεριφορά της συγκατοίκου σου. Φαίνεται, άλλωστε, να έχει έντονη σεξουαλικότητα, την οποία πιθανόν να αποπνέει και με τον τρόπο που κινείται και φέρεται. Ίσως κι εκείνη ακόμα να πειραματίζεται ή να προσπαθεί να βρει την ταυτότητά της. Για να μπορείς να τη «χαζεύεις», σημαίνει ότι δεν κρύβεται. Αντίθετα, μπορεί να θέλει να σε προκαλέσει. Είναι πολύ φυσιολογικό που έχει σεξουαλικές ορμές και δεν ντρέπεται να αυτοϊκανοποιείται, αλλά, αν ήταν συμφιλιωμένη με τη σεξουαλικότητά της, δεν θα το επιδείκνυε τόσο έντονα. Δεν είναι σαφές τι σκοπούς έχει. Δηλαδή αν επιθυμεί να παίξει μαζί σου, να σε κάνει να νιώσεις άβολα, να σε προκαλέσει ή να σε προσκαλέσει… Δεν χρειάζεται να νιώθεις άσχημα για την έλξη αυτή. Η σεξουαλικότητα είναι ένα συνεχές ανάμεσα στην απόλυτη ετεροφυλοφιλία και στην απόλυτη ομοφυλοφιλία. Έτσι, πολλοί ετεροφυλόφιλοι μπορεί να έχουν ομοφυλοφιλικές φαντασιώσεις ή να διεγείρονται από την εικόνα ενός άτομου του ιδίου φύλου, χωρίς να μπορούν πάντα να το ελέγξουν. Επιλέγουν, ωστόσο, αν θα προβούν σε πράξεις, και αυτό στη συνέχεια καθορίζει και το σεξουαλικό τους προσανατολισμό.Μπορεί, επίσης, επειδή οι δικές σου σεξουαλικές ορμές δεν εκτονώνονται με άλλο τρόπο, βλέποντας τη συγκάτοικό σου να νιώθεις μεγαλύτερη έλξη. Είναι δύσκολο να σου δώσω μια συμβουλή, καθώς δεν δίνεις πληροφορίες για τον εαυτό σου γενικότερα. Με κάποιον τρόπο, όμως, καλό είναι να βάλεις ένα τέλος σ’ αυτή την κατάσταση, γιατί φαίνεται να σε αναστατώνει πολύ. Αυτό μπορεί να είναι απλώς να της ζητήσεις να κλείσει την πόρτα του δωματίου της ή του μπάνιου ή, αν είσαι σίγουρη γι’ αυτό που θέλεις, να αποκαλύψεις τα συναισθήματά σου.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΑΜΑΡΑΚΗ, Συμβουλευτική Ψυχολόγος (citypress, 6-10-2009)

ΜΗΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΗ?

«Είμαι παντρεμένη 2 χρόνια.Πριν από ένα εξάμηνο είδα τυχαία τον άνδρα μου να αυνανίζετα.Από τότε νιώθω φοβερή απέχθεια απέναντι σ’ εκείνον και στο αντρικό φύλο.Κατανοώ ότι είναι κάτι φυσιολογικό, όμως δεν αρκεί για να διώξω από μέσα μου την αηδία.Παράλληλα αισθάνομαι μεγάλη έλξη για το γυναικείο φύλο και δεν υπάρχει τίποτα που να μου προκαλεί απέχθεια όσον αφορά τη γυναικεία ευχαρίστηση। Μήπως στα 30 μου ανακαλύπτω ότι είμαι ομοφυλόφιλη;»Τζένη
Η διαμόρφωση του σεξουαλικού προσανατολισμού ξεκινά από την παιδική ηλικία και ολοκληρώνεται συνήθως στο τέλος της εφηβείας, όταν αρχίζει και η σεξουαλική δραστηριότητα. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι αποτέλεσμα σύνθετων αλληλεπιδράσεων, περιβαλλοντικών, γνωσιακών και βιολογικών παραγόντων.Δεν πρόκειται για κάτι που οι άνθρωποι επιλέγουν, αλλά δεν ταυτίζεται πάντα με τη σεξουαλική συμπεριφορά. Δηλαδή η επιλογή έγκειται στο αν θα τον εκφράσουν στη σεξουαλική τους συμπεριφορά. Επομένως, δεν είναι δυνατόν να ανακαλύψεις ξαφνικά στα 30 σου ότι είσαι ομοφυλόφιλη. Μπορεί να μην ήθελες να αποδεχτείς ορισμένα αισθήματα σε σχέση με αυτό. Πώς ήταν η σεξουαλική σου ζωή μέχρι τώρα και πώς ένιωθες με τις επιλογές σου; Πιθανόν η εικόνα που είδες πυροδότησε όλα αυτά τα συναισθήματα, αλλά αποτέλεσε απλώς την αφορμή. Μετά το γάμο, που αισθάνεσαι ότι έχεις πραγματώσει κοινωνικά το ζητούμενο για μια γυναίκα, είσαι πιο χαλαρή στο να προσέξεις τι λέει το μέσα σου. Βέβαια, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είσαι ομοφυλόφιλη.Πάντως ο αυνανισμός ενδέχεται να σου πυροδότησε σκέψεις και συναισθήματα σε σχέση με ταμπού που είναι ριζωμένα μέσα σου. Πιθανόν να νιώθεις πιο άνετα με ό,τι σχετίζεται με τη γυναικεία ευχαρίστηση, επειδή είναι οικείο και, άρα, λιγότερο απειλητικό. Τι αισθάνθηκες όμως βλέποντας τον άνδρα σου να αυνανίζεται; Η απέχθεια αφορούσε την εικόνα, την ίδια την πράξη ή το γεγονός ότι δεν σε συμπεριελάμβανε; Πολλοί θεωρούν ότι ο αυνανισμός δεν είναι αποδεκτός στο πλαίσιο μιας σχέσης και καταδεικνύει προβλήματα ανάμεσα στο ζευγάρι. Παρ’ ότι το τελευταίο είναι πιθανόν να συμβαίνει, δεν εξυπακούεται.Ο αυνανισμός είναι μια υγιής σεξουαλική συμπεριφορά, αν δεν οδηγεί σε μείωση της συχνότητας ή της ποιότητας της σεξουαλικής επαφής. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, καλό είναι να το συζητήσεις με το σύζυγό σου. Αν πρόκειται για κάτι πιο βαθύ και προσωπικό, τότε χρειάζεται να το ψάξεις με έναν ψυχολόγο για να βρεις τις ισορροπίες σου

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΑΜΑΡΑΚΗ, Συμβουλευτική Ψυχολόγος (citypress, 8-12-2009)

«Είμαι ομοφυλόφιλη και διεκδικώ ισοτιμία»

Η Κυπρία λεσβία Άντρεα σε μια συνέντευξη κόντρα στα ταμπού, μιλά για ιδιαιτερότητες, λάθη και διακρίσεις
Της Μαριλένας Παναγή
Περίμενα την Άντρεα να φθάσει στο χώρο όπου είχαμε συμφωνήσει να βρεθούμε. Θα ερχόταν στη Λεμεσό από τη Λάρνακα και σκάλωσε στην τροχαία κίνηση. Τελικά τα κατάφερε και όταν επιτέλους αρχίσαμε να συζητάμε μου έδωσε την εντύπωση μιας γυναίκας η οποία αν και ομοφυλόφιλη σκέφτεται ως γυναίκα, συμπεριφέρεται ως γυναίκα και νιώθει γυναίκα παρόλο που το παρουσιαστικό της μπορεί να σε οδηγήσει χωρίς δεύτερη σκέψη στην ομοφυλοφιλική της «ιδιαιτερότητα». Όχι βεβαίως λόγω ιδιορρυθμίας στο στυλ, όπως κάποιες ομοφυλόφιλες συνηθίζουν να χρησιμοποιούν, αφού όπως η ίδια δηλώνει, ανήκει στη «μεσαία» κατηγορία των ομοφυλόφιλων γυναικών, «τα μαγκάκια».
Οι συζητήσεις που γίνονται το τελευταίο διάστημα και έχουν προκαλέσει όσο να ’ναι κάποια αναστάτωση στη μικρή, κλειστή και συντηρητική κοινωνία της Κύπρου σχετικά με την ενδεχόμενη αλλαγή της νομοθεσίας ώστε να επιτρέπονται οι γάμοι μεταξύ ομοφυλόφιλων ατόμων, ήταν η αφορμή για τη συνομιλία μας με την Άντρεα, η οποία παρουσιάστηκε έτοιμη να δώσει απαντήσεις. Εντύπωση όμως μου έκανε το γεγονός ότι από την αρχή μου ξεκαθάρισε πως δεν επρόκειτο να ταχθεί με «κλειστά τα μάτια» υπέρ των ομοφυλοφίλων, αφού έχουν και εκείνοι τα δικά τους λάθη και σε κάποιες περιπτώσεις προκαλούν την περιθωριοποίησή τους από την κοινωνία. Από αυτήν της την επισήμανση άρχισε και η συζήτησή μας:
- «Το λάθος που γίνεται από πλευράς των ομοφυλόφιλων, ανδρών και γυναικών, είναι ότι κατηγοριοποιούν εκείνοι πρώτοι τον εαυτό τους. Το πιο απλό; Από τη στιγμή που βάζεις εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου σε μια ξεχωριστή ομάδα, ζεις μια «γκέι ζωή» και κάνεις παρέα μόνο με «γκέι» ανθρώπους και όταν βγαίνεις πας στα «γκέι-μπάρ», αυτομάτως ο ίδιος παρουσιάζεσαι να θεωρείς ότι είσαι κάτι διαφορετικό από τον υπόλοιπο κόσμο. Από τη στιγμή λοιπόν που εσύ κατηγοριοποιείς τον εαυτό σου δεν μπορείς να έχεις παράπονο όταν οι άλλοι σε κατηγοριοποιούν».
Η Άντρεα είναι μια ομοφυλόφιλη Κύπρια, περίπου 40 χρόνων। Εργάζεται στη Λάρνακα και φαίνεται πως το μοναδικό εμπόδιο που εντοπίζει στη ζωή της είναι οι δυσκολίες που υπάρχουν ακόμα σε κάποιες περιπτώσεις να εξασφαλίσει εύκολα ή να κρατήσει μια δουλειά λόγω των σεξουαλικών της προτιμήσεων. Η συζήτηση μαζί της κύλησε πολύ εύκολα, αφού από μόνη της ήθελε να κάνει τις δικές της επισημάνσεις για την Κύπρο, την ομοφυλοφιλία και τον τρόπο με τον οποίο κοινωνία και κράτος αντιμετωπίζουν την, όπως φαίνεται, αρκετά μεγάλη μερίδα Κυπρίων πολιτών. Μετά βεβαίως την αρχική της τοποθέτηση για τα στέκια ομοφυλοφίλων, η ερώτηση που ακολούθησε ήταν αναμενόμενη:

- Εσύ δηλαδή δεν συχνάζεις σε αυτά τα στέκια;
- «Όταν τύχει και έχω παρέα ναι, αλλά εγώ θέλω χρώμα στη ζωή μου. Είναι ανιαρό να βρίσκεσαι σε ένα χώρο που υπάρχουν μόνο ομοφυλόφιλοι και ειδικά όταν πρόκειται για στέκια για ομοφυλόφιλες γυναίκες. Μα φαντάστηκες να βρίσκεσαι σε ένα χώρο που υπάρχουν μόνο γυναίκες; Αυτό δεν είναι φυσιολογική ζωή και αν θέλουμε ως ομοφυλόφιλοι να ανήκουμε ισότιμα στην κοινωνία πρέπει να αναμειγνυόμαστε με την κοινωνία όχι να μένουμε μόνοι μας απ’ έξω
- Ίσως όμως αυτοί οι χώροι να προσφέρουν ελευθερία κινήσεων. Δηλαδή ένας ομοφυλόφιλος έχει την ευκαιρία να συμπεριφερθεί όπως θέλει.
- «Μα οπουδήποτε μπορεί κάποιος να συμπεριφερθεί όπως θέλει αρκεί να μην εκτίθεται, να μην εκθέτει την παρέα του και να μην προκαλεί τους υπόλοιπους, πράγματα που ισχύουν για όλους τους ανθρώπους».
- Μπορεί όμως να νιώθουν ασφάλεια ότι δεν θα τους δει κάποιος γνωστός ή συγγενής, αφού στην Κύπρο σε πάρα πολλές περιπτώσεις ένας ομοφυλόφιλος κρατά τη σεξουαλική του προτίμηση κρυφή από την οικογένειά του.
- «Και πάλι δεν σημαίνει ότι πρέπει να ανήκεις αποκλειστικά σε ένα σύνολο. Όσον αφορά την οικογένεια, ναι, έχεις απόλυτο δίκαιο. Προσωπικά νομίζω ότι οι Κύπριοι γονείς πάσχουν από ομοφυλοφιλοφοβία. Νομίζουν ότι είναι κάτι κολλητικό».
- Εσένα η οικογένειά σου το γνωρίζει;
- «Δεν το έχω συζητήσει ποτέ μαζί τους, αλλά μάλλον το ξέρουν. Έχω περάσει τα 40, δεν παρουσιάστηκα ποτέ με άνδρα, δεν έχω παντρευτεί, νομίζω ότι το έχουν καταλάβει, αλλά δεν λένε τίποτα. Αφού δεν ρωτούν, ούτε και εγώ λέω οτιδήποτε, γιατί πιστεύω ότι θα πληγωθούν».
- Κάπως έτσι πιστεύεις ότι συμπεριφέρονται όλοι οι Κύπριοι γονείς;
- «Ναι, στην Κύπρο μπορεί ένας γιος να είναι ο καλύτερος μαθητής στο σχολείο, να τελειώσει το πανεπιστήμιο με άριστα, να βρει μια καλή δουλειά, να είναι σωστός άνθρωπος, αλλά να μην τον αποδέχονται οι γονείς του επειδή είναι ομοφυλόφιλος.
Όταν όμως ο γιος είναι αλήτης, μπλέκει σε διάφορες καταστάσεις, δεν σέβεται την οικογένειά του, αλλά είναι ετερόφυλος, τότε είναι ο γιος τους και δεν υπάρχει πρόβλημα। Το έχουμε αυτό το κόλλημα στην Κύπρο, καθώς επίσης και το ότι η κοινωνία μας τείνει να πιστεύει ότι κάποιος μπορεί να ξεπεράσει την ομοφυλοφιλία του».

- Δηλαδή ότι μπορεί να γίνει ετερόφυλος;
- «Ναι και θα σου πω ένα παράδειγμα. Είχα μια φίλη ομοφυλόφιλη της οποίας οι γονείς το έμαθαν τυχαία. Η μητέρα της μόλις της το είπαν λιποθύμησε. Όταν επανήλθε, το μόνο που της είπε ήταν «εν πειράζει κόρη μου θα σου περάσει», λες και πρόκειται για κάποια αρρώστια ή έναν πονοκέφαλο και θα πάρει παυσίπονο να φύγει ο πόνος. Κάπως έτσι το αντιμετωπίζει η κυπριακή κοινωνία η οποία μάλλον προσπαθεί να μην συζητά καν το θέμα αυτό».
- Παρόλα αυτά όμως, στην Κύπρο υπάρχουν πολλά γκέι ζευγάρια τα οποία μάλιστα ζουν κάτω από την ίδια στέγη.
- «Υπάρχουν, και μάλιστα αρκετά ζευγάρια είναι για χρόνια μαζί. Βεβαίως εκεί έχουμε άλλα προβλήματα με τις νομικές διαδικασίες, όταν χωρίσουν μετά από χρόνια ή όταν πεθάνει ο ένας από τους δύο, διότι από τη στιγμή που η συμβίωσή τους δεν αναγνωρίζεται από το νόμο δεν υπάρχει τρόπος να λυθούν κάποια ζητήματα».
- Προφανώς αναφέρεσαι στο ενδεχόμενο ψήφισης νόμου που να επιτρέπει το γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων φαντάζομαι.
- «Ακριβώς. Από τη στιγμή που στην Κύπρο υπάρχουν τέτοια ζευγάρια, νομίζω ότι πλέον υπάρχει και ανάγκη για εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας.
Υπάρχουν περιπτώσεις, και εδώ στην Κύπρο, και ανδρών και γυναικών, οι οποίες μετά από 10-15 χρόνια συμβίωσης χωρίζουν, όπως μπορεί να συμβεί και στα ζευγάρια ετεροφύλων, και τότε δεν υπάρχει τρόπος να μοιραστούν περιουσίες, κληρονομικά κ.λπ. Το ίδιο συμβαίνει και όταν πεθάνει ο ένας από τους δύο και έχουμε και πάλι τέτοιου είδους προβλήματα»
- Θα μπορούσαν όμως να κάνουν μια διαθήκη ή να λάβουν αλλιώς τα μέτρα τους.
- «Ναι θα μπορούσαν, αλλά πες μου πόσο εύκολα ένας άνθρωπος των 30-40-50 χρόνων σκέφτεται ότι κάτι θα του συμβεί και άρα πρέπει να κάνει διαθήκη. Δεν είναι λίγο μακάβριο να μπαίνουμε σε αυτή τη διαδικασία; Από την άλλη, θα μπορούσαν ας πούμε να γράφουν την περιουσία και στα δύο ονόματα. Μήπως όμως συμβαίνει κάτι τέτοιο μεταξύ ετερόφυλων; Δεν είναι και πάλι μια διάκριση; Εκείνο που πρέπει να γίνει, είναι να υπάρξει μια νομική ρύθμιση που να καλύπτει και τις περιπτώσεις ομοφυλοφίλων».
«Το λάθος που γίνεται από πλευράς των ομοφυλόφιλων, ανδρών και γυναικών, είναι ότι κατηγοριοποιούν εκείνοι πρώτοι τον εαυτό τους»

Πηγή: http://www.philenews.com/AssetService/Image.ashx?t=2&pg=22761

«Κοροϊδία το σύμφωνο συμβίωσης»

Αφήνει αδιάφορους τους Ελληνες καθώς σε σημαντικά ζητήματα προκαλεί μεγαλύτερα προβλήματα από όσα θα έπρεπε να λύνει
Του Δημήτρη Γαλάνη
Πανεπιστημιακοί το θεωρούν αντισυνταγματικό, νομικοί το χαρακτηρίζουν ατελές και... μικρόψυχο, οι κληρικοί αιρετικό και οι πολίτες «δώρον άδωρον»: ο λόγος για το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, στο οποίο οι Ελληνες φαίνεται να γυρνούν την πλάτη। Σχεδόν δύο χρόνια μετά την ψήφιση του σχετικού νόμου, τα ζευγάρια που έχουν επιλέξει αυτή τη μορφή νομικής κατοχύρωσης της σχέσης τους δεν ξεπερνούν τις λίγες δεκάδες σε ολόκληρη τη χώρα। Και όσα το έχουν κάνει αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα στις συναλλαγές τους με το Δημόσιο και άλλους φορείς, ώστε μάλλον το έχουν μετανιώσει!

Ο κ। Γιώργος Μητρόπουλος και η κυρία Δανάη Παναγιωτοπούλου συνήψαν σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης στις 7 Μαΐου του 2009। Το σύμφωνο ήταν το 14ο που καταχωρίστηκε στο Ληξιαρχείο Αθηνών έξι ημέρες αργότερα, στις 13 Μαΐου. «Ο λόγος που επιλέξαμε αυτή τη διαδικασία είναι επειδή ήταν η πιο απλή και επειδή προϋποθέτει τη μικρότερη εμπλοκή τρίτων» αναφέρει η Δανάη και προσθέτει ότι στις αρχές του 2010, έγκυος στο δεύτερο παιδί της με τον Γιώργο, ζήτησε από το ΙΚΑ Κεραμεικού να της χορηγηθεί περίθαλψη έμμεσα ασφαλισμένης, ως μέλος της οικογένειας του συντρόφου της. Η προϊσταμένη του υποκαταστήματος αρνήθηκε, με το επιχείρημα ότι «άλλο σύζυγος, άλλο σύντροφος». «Εμεινα έκπληκτη και οργισμένη. Ενιωσα ότι με κορόιδευαν» λέει η Δανάη. «Εκεί καταλάβαμε ότι το χαρτί αυτό δεν μας εξασφαλίζει σε σημαντικά ζητήματα και δεν έχει κανένα αντίκρισμα.Γι΄ αυτό και στο τέλος αποφασίσαμε και κάναμε τελικά έναν πολιτικό γάμο» εξηγεί ο κ. Μητρόπουλος.

Η Δανάη υπέβαλε και γραπτώς το αίτημά της στο ΙΚΑ, χωρίς να έχει πάρει επίσημη απάντηση ως σήμερα। Το σχετικό ζήτημα εκκρεμεί στη Διεύθυνση Ασφάλισης Ασθένειας και Μητρότητας του ΙΚΑ. Το πρόβλημα της Δανάης, καθώς και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις, έχουν απασχολήσει και τον Συνήγορο του Πολίτη, η σχετική εισήγηση του οποίου εκκρεμεί επίσης. Ισως επειδή στην πράξη το πρόβλημα δεν είναι και τόσο ευρύ, αφού, όπως διαβεβαιώνουν εκπρόσωποι των συμβολαιογράφων, αν περίμεναν να ζήσουν από τα σύμφωνα συμβίωσης, θα λιμοκτονούσαν!

«Προσωπικά, δεν έχω υπογράψει ούτε ένα, αλλά και από συζητήσεις με συναδέλφους μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι είναι σπάνιες οι περιπτώσεις ζευγαριών που επιλέγουν να νομιμοποιήσουν τη σχέση τους με τον τρόπο αυτόν» αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ.Γ.

Ρούσκος, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Συμβολαιογράφων Αθήνας. «Αν παρόμοια σύμφωνα δεν υπογράφονται στην πρωτεύουσα,είμαι βέβαιος ότι στην περιφέρεια ο θεσμός αυτός έχει ακόμη μικρότερη ανταπόκριση». Ο κ। Ρούσκος υπογραμμίζει ότι «το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα είναι οι ασάφειες που αφήνει η σχετική νομοθετική ρύθμιση για τα δικαιώματα του ζευγαριού, σε αντίθεση με τον γάμο που εξασφαλίζει πιο ξεκάθαρα τα θέματα αυτά» και προσθέτει πως όταν είχε ψηφιστεί ο σχετικός νόμος υπήρξε κάποια εκδήλωση ενδιαφέροντος, η οποία όμως έχει πλέον ατονήσει। «Λίγοι το κουβεντιάζουν και πολύ λιγότεροι το αποφασίζουν» σημειώνει. Ο κ. Ρούσκος κάνει επίσης λόγο για την ψυχολογία των Ελλήνων που θεωρούν ότι ο γάμος είναι πιο σταθερός θεσμός, ενώ τονίζει ότι η ελληνική κοινωνία είναι πιο συντηρητική σε τέτοια ζητήματα από άλλες...

Τα ομόφυλα ζευγάρια

Το σύμφωνο συμβίωσης είχε απασχολήσει και τους ομοφυλόφιλους, αλλά σήμερα, όπως δηλώνουν,δεν τους αφορά,αφού δεν τους συμπεριλαμβάνει।Οπως τονίζουν εκπρόσωποί τους,το σύμφωνο συμβίωσης έχει νομιμοποιηθεί στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες κατά κύριο λόγο για να δίνει λύση δέσμευσης στα ομόφυλα ζευγάρια।«Το σύμφωνο προϋποθέτει οι συμβαλλόμενοι να είναι άτομα διαφορετικού φύλου,κάτι το οποίο δεν προβλέπεται ούτε καν στον Αστικό Κώδικα για τον γάμο,άρα ο νόμος βάσει και των διατάξεων της Ευρώπης είναι αντισυνταγματικός.Τι νόημα έχει να κάνει μια χώρα ένα σύμφωνο συμβίωσης αν με αυτό δεν μπορούν να κατοχυρωθούν τα άτομα του ιδίου φύλου;» διερωτάται ο κ. Γιώργος Τσιτιρίδης, υπεύθυνος του περιοδικού «Screw».«Εμείς προτείνουμε να αναγνωριστεί ο πολιτικός γάμος στα άτομα του ιδίου φύλου και επίσης να μπορούν να συνάψουν και το σύμφωνο συμβίωσης αν το θέλουν» καταλήγει.

H ΩΡΑ Η ΚΑΛΗ ΣΤΟΝ... ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΟ

* Το σύμφωνο συμβίωσηςείναι ένα ιδιωτικό συμφωνητικό που υπογράφεται σε συμβολαιογράφο μεταξύ δύο ενήλικων ετερόφυλων

* Ισχύει από την κατάθεση ενός αντίγραφου του συμφώνου στον ληξίαρχο του τόπου κατοικίας των συμβαλλομένων,το οποίο καταχωρίζεται σε ειδικό βιβλίο

* Δεν επιτρέπεται η σύναψη συμφώνου συμβίωσης αν υπάρχει γάμος ή σύμφωνο συμβίωσης των ενδιαφερόμενων προσώπων ή του ενός από αυτά,μεταξύ συγγενών εξ αίματος και εξ αγχιστείας και μεταξύ εκείνου που υιοθέτησε και αυτού που υιοθετήθηκε

* Οταν παραβιάζεται μίααπό τις προαναφερθείσες προϋποθέσεις,το σύμφωνο συμβίωσης είναι άκυρο

* Λύεται είτε με συμφωνία των συμβληθέντων που γίνεται με συμβολαιογραφικό έγγραφο,είτε με μονομερή συμβολαιογραφική δήλωση,αφότου αυτή κοινοποιηθεί στον άλλον,είτε αυτοδικαίως, αν συναφθεί γάμος,είτε μεταξύ των συμβληθέντων,είτε μεταξύ ενός από αυτούς και τρίτου προσώπου

* Το σύμφωνο δεν μεταβάλλει το επώνυμο των συμβληθέντων.Ο καθένας μπορεί να χρησιμοποιεί στις κοινωνικές σχέσεις του το επώνυμο του άλλου ή να το προσθέτει στο δικό του

* Τα παιδιά που γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια του συμφώνου,ή εντός 300 ημερών από τη λύση του,τεκμαίρεται ότι έχουν πατέρα τον άνδρα με τον οποίο η μητέρα κατάρτισε το σύμφωνο.Η ακύρωση του συμφώ Πυρά Εκκλησίας και εμπόδια Πολιτείας
Η ελληνική Εκκλησία επιμένει στην πάγια θέση της να αποκηρύσσει οποιαδήποτε απόπειρα της πολιτείας να εκσυγχρονίσει το καθεστώς που διέπει τις σχέσεις συμβίωσης των πολιτών, αναγνωρίζοντας τον θρησκευτικό γάμο ως τη μία και μοναδική επιλογή। «Εάν όντως συμπεριλαμβάνονται στη ρύθμισηόλα αυτά που μου μεταφέρθηκαν,τι άλλο από νομιμοποίηση της πορνείας και της ανηθικότηταςείναι; Δυστυχώς έτσι θα ανοίξει και η πόρτα για τη νομιμοποίηση των ομοφυλοφίλων που συμβιώνουν» δήλωνε την άνοιξη του 2008 ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Ανθιμος . «Στη δημόσια διαβούλευση, απέναντι στο προσχέδιο κυριάρχησε ο λόγος συντηρητικών δυνάμεων της κοινωνίας που θεώρησαν ότι απειλούνται. Πρωτοστάτησε και ένα μειοψηφικό κομμάτι της ιεραρχίας και οι δηλώσεις του κ. Ανθιμου πυροδότησαν το κλίμα» τονίζει η κυρία Δήμητρα Κογκίδου , κοινωνιολόγος και καθηγήτρια στην Παιδαγωγική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. «Παρά το γεγονός ότι από τα δεδομένα προκύπτουν ενδείξεις μελλοντικών αλλαγών στον θεσμό του γάμου, είναι πολύ νωρίς ακόμη για να προβλέψουμε πόσο θα επηρεαστεί αυτή η πρακτική των ζευγαριών από τη θεσμική ασφάλεια ή ανασφάλεια που παρέχει το σύμφωνο» προσθέτει. «Η νομική αναγνώριση της ελεύθερης συμβίωσης συνιστά μια σημαντική εξέλιξη, με ρυθμίσεις όπως η επέκταση του τεκμηρίου καταγωγής από γάμο στα τέκνα που γεννιούνται κατά τη διάρκεια του συμφώνου» υπογραμμίζει ο κ. Παντελής Ραβδάς, δικηγόρος. Επίσης, αναφέρει ότι έχει γενικότερη κοινωνιολογική αξία ως αναγκαίο στάδιο μιας ευρύτερης μετεξέλιξης του οικογενειακού δικαίου. Από την άλλη, όπως τονίζει, παρατηρείται μια μάλλον πολιτικά μικρόψυχη απαλοιφή της διάταξης, η οποία θα προέβλεπε ρητά την ανάλογη εφαρμογή όλων των διατάξεων (μισθολογικών, ασφαλιστικών, φορολογικών κτλ.) που αναφέρονται σε «συζύγους» και στα συμβαλλόμενα με το σύμφωνο πρόσωπα. «Με μια στείρα προσήλωση στο γράμμα του νόμου, το σύμφωνο αντιστρατεύεται τις προσδοκίες δεκάδων ζευγαριώνπου ήδη το συνήψανγια ένα πλήρες και λειτουργικό πλαίσιο συμβίωσης και καταλήγει σε προφανή δυσμενή μεταχείριση των οικογενειών που δημιουργούνται με τη σύναψη του συμφώνου,χωρίς να υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος για αυτό» επισημαίνει.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=330485&dt=09/05/2010#ixzz0nS0LsveS

Η ιστορία της Έλενας...

Περί μαστού
Πηγαίναμε για μπάνιο στη σπηλιά, στον Άγιο Νικόλαο, κάπως κλείνει το λιμανάκι και είναι
απέναντι το σημείο αυτό.Υπήρχε μια μικρή προβλήτα, εκεί έμαθα βουτιές.Εγώστα δώδεκα και δεν ήθελα να φοράωτο πάνωτου μαγιό, ήθελα το σώμα μου να είναι αγορίστικο.Παρατηρούσα ότι το στήθος μου άρχιζε να σχηματίζεται, ήταν και ένα αγόρι λίγο μεγαλύτερο, ένα ξαδέρφι ξαδέλφης,Μίλτος νομίζωλεγόταν.Ντρεπόμουνα να διακρίνεται το στήθος, ήταν σαν ήττα.Τέντωνα τους ώμους να μη φαίνεται, να κρατήσει λίγο ακόμα η παιδική ηλικία, η διφορούμενη.
Μετά, στα δεκατρία, είχε σχηματιστεί ένα πρήξιμο στους αδένες, στο δεξί περισσότερο, αν θυμάμαι καλά, αυτό που τώρα μου αφαιρέθηκε.Με πήγαν, ο μπαμπάς ήταν για αυτά, σε κάποιο γνωστό τους γιατρό, μια περίεργη ειδικότητα μου είχε φανεί. Ο γιατρός αυτός
είχε μια κορούλα μικρή, την Ίριδα.Όταν κάποιος γνωστός των γονιών μου είχε παιδί, το πράγμα αποκτούσε ενδιαφέρον.Είχαμε πάει σπίτι τους και σε ένα δωμάτιο μου έκανε μια ψηλάφηση, θα το έλεγα τώρα.Ορμονική μαστίτιδα, δεν ήταν τίποτα, μου έδωσε μια κρέμα για να βάζω, να κάνω ένα ελαφρύ μασάζ.Το ά.ο πάλι με το βατιστένιο σουτιέν, στου Σταυρό-πουλου, στον Πειραιά με πήγε η μαμά। Να το φοράω για να μη χαλαρώσει, να μη χάσει τη φόρμα του το στήθος μου.Στα δοκιμαστήρια, η υπάλληλος έπιανε το στήθος για να δει το μέγεθος, την υποψιάστηκα.Κάτι δε μου άρεσε, τέλος πάντων. Άβολο αυτό το πράγμα και
με σφίγγει, ρε παιδί μου, γιατί θα πρέπει να το φοράω!
Πριν πάω στη μαστολόγο -δεν περίμενα τέτοια εξέλιξη-κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη, ένα γυναικείο σώμα ακόμα νεανικό.Είναι και η γυμναστική που έκανα από το καλοκαίρι.Δεν είχα λόγο να θέλω να αλλάξω το σώμα μου. Τελικά υπάρχει για όλα μια αποχαιρετιστή-
ρια ματιά.
Είχα την αίσθηση ότι πολέμησα και πληγώθηκα στη μάχη.Ένιωθα το στήθος μου σαν πανοπλία, έτσι όπως σχημάτιζε το θώρακα. Δεν είναι όπως το είχα φανταστεί।Ηγιατρός μου άφησε τα ίχνη των καμπύλων,ώστε να τα ακολουθήσει στην αναδόμηση.Οπότε, είμαι μάλ-
λον σε κατάσταση αναμονής, παρά αλλαγής.
Το γιατί συνέβη αυτό, δε μου φαίνεται συμπτωματικό.Ανατρέχει σίγουρα σε κάποια αιτία, δικτυώνεται μάλιστα με απολήξεις απίστευτες του παρελθόντος μου, συναντώντας τες। Ως προοπτική ζωής δεν έχει βέβαια νόημα να το ψάχνω.Πιστεύωπάντως, ότι ήταν για μένα
το τίμημα της μητρότητας.
Βγήκε, λέει η αγαπημένη μου ξαδέλφη που περίμενε έξω, από το χειρουργείο χαρούμενη από αυτό που είδε.Είπε «Πήγε πολύ καλά» (το χραπ -χραπ που μου είχε περιγράψει από πριν) και παράγγειλε «Να πείτε στην Έλενα, να αγαπάει περισσότερο τον εαυτό της από δω
και πέρα».«Εγώ, σας έσωσα τη ζωή», μου είπε κάποια άλλη φορά.Το σώμα γνωρίζει αυτό που συμβαίνει και μας μιλάει.
Κάποιες γυναίκες πήγαν για μαστογραφία από καθαρό ένστικτο, ενώ δεν είχαν ποτέ ξανακάνει, σαν να το διαισθάνθηκαν.Εμένα μου είχε μιλήσει αυτός ο καρκίνος, «Είμαι δολοφόνος», προειδοποιούσε. Δεν κινητοποιήθηκα πάντως, παρά μόνο για τη ρουτίνα του ετήσιου ελέγχου, λογικά και πεπεισμένη.Από αγάπη για μένα, σαν γυναίκα, που αν δεν ήταν εκείνο το βιβλιοπωλείο και οι φεμινιστικές ομάδες, πώς να ήθελα να προστατέψω κάτι, που σου μαθαίνουν να περιφρονείς; Ίσως για αυτό το λόγο πολλές το αμελούν.
Αν έχει κάτι θετικό όλη αυτή η ιστορία, η περιπέτεια,όπως μου την έχουν πει, είναι ότι γίνομαι πιο αποφασισμένη να ζήσω, αυτά που αληθινά και βαθιά θέλω.Όλα είναι στα χέρια μας και δουλεύονται.
Έλενα

Πηγή: Περιοδικό Νταλίκα, Λ.Ο.Α.

ΒΙΒΛΙΟ - Σπύρος Καρυδάκης: ΤΗΕΡΙΟΝ (Εμπειρία Εκδοτική, 2010)

- Η αγάπη δεν είναι το ωραιότερο κι αγαθότερο πράγμα στην ανθρώπινη ζωή, μα η πηγή κάθε κακού।- Είναι ηθικότερο να υφίστασαι αδιαμαρτύρητα το κακό των ανθρώπων σαν δέντρο, από να το πράττεις ή να το ανταποδίδεις σαν θηρίο.- Τούτα κι άλλα τέτοια πιστεύει ο Γιώργος, ένα χωριατόπαιδο, φοιτητής, που ζει βυθισμένος στον κόσμο των ιδεών. Γι' αυτό είναι αποφασισμένος να δοθεί σ' οποιονδήποτε θα τον αγαπήσει, δίχως να επιτρέψει στον εαυτό του να ανταποδώσει ο ίδιος τη θηριωδία της αγάπης.Όντας αποκλειστικά ετεροφυλόφιλος, όμως, ποτέ δεν είχε φανταστεί πως οι πρώτοι άνθρωποι που θα τον αγαπούσαν αληθινά δεν θα ήταν γυναίκες, μα άνδρες. Ούτε πως αυτός, παιδί της φύσης και των αγνών ιδεών, θα έμπλεκε με μια οργάνωση που απάγει εφήβους και τους πουλάει σε δίκτυα παιδικής πορνείας ή τους δολοφονεί για να χρησιμοποιηθούν τα σώματα τους στον χώρο των μεταμοσχεύσεων και της φαρμακοβιομηχανίας.Ούτε πως ό,τι πόθησε πιο πολύ, την ομορφιά και τη γνώση, θα τα διδαχτεί τώρα παραδινόμενος ακριβώς σε ό,τι φόβοταν: στην αγάπη ενός θηρίου.

ΒΙΒΛΙΟ: Ο ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ

Αύγουστου Κορτώ: Ο αφανισμός του Νίκου (Καστανιώτης, 2008)Ο τριανταπεντάρης Νίκος Αποστόλου έχει δυο γονείς που τον υπεραγαπάνε, μια μεγάλη περιουσία, ένα πετυχημένο καφεμπάρ στα Εξάρχεια, μια σειρά υπαλλήλους και φίλους που τον παραδέχονται, μια μίζερα ανύπαρκτη σεξουαλική ζωή και μια επίμονη άφτρα στη γλώσσα। Την οποία δεν είναι και να την παραβλέπει κανείς, διότι, όπως ο αναγνώστης μαθαίνει στην πρώτη σελίδα του μυθιστορήματος, το σημάδι αυτό σημαίνει θάνατο: ο Νίκος έχει ΑΙDS, και στη διάρκεια του χρόνου που καλύπτει η αφήγηση θα έχει πεθάνει θάνατο φρικτό, «άρρωστος μ΄ αρρώστιες τερατώδεις»।Ο Νίκος είναι γκέι μεν, ανέραστος δε। (…) [tanea।gr]

Έπειτα από τριάντα περίπου χρόνια, ο Νίκος μπορούσε πια να το ομολογήσει: Η ζωή του ήταν λειψή। Άδεια από συγκινήσεις, στερημένη από έρωτα και βαθιά ερημική σαν την πλατεία της κοιμωμένης πόλης το πρωί, εκεί όπου περνούσε τις μέρες και τις νύχτες του, πίσω από τον πάγκο του «Ηλιοτρόπιου». Δε γνώριζε αν χρειαζόταν μιαν αφορμή, μια πρόφαση ή μιαν αιτία για να αλλάξει κάτι. Άλλωστε, υπήρχαν και άλλα πράγματα που αγνοούσε: όπως το επικείμενο τέλος του. Πώς θα το εμπόδιζε; Διαστρεβλώνοντας ίσως τη μοίρα του; Αποτρέποντας τη γέννησή του; Ή αναζητώντας την εκδίκηση στο παρελθόν; Ένα ταξίδι στο χρόνο έμοιαζε αναπόφευκτο για κάποιον σαν αυτόν, που επιθυμούσε να ξεκαθαρίσει μια για πάντα τους λογαριασμούς του με την ανθρώπινη φύση. Για έναν μοναχικό αντιήρωα, που καταλάβαινε, έστω και αργά, ότι η Ιστορία διαβάζεται συχνά και ως ιστορία της απροσεξίας.

Ο Michael Jackson ήταν ομοφυλόφιλος

Ο Dr. Arnold Klein μαζί με τον βοηθό του Jason Pfeiffer βγήκαν στην τηλεόραση και μίλησαν ανοιχτά. Ο Pfeiffer είχε δεσμό με τον Michael μέχρι και πριν να πεθάνει. Ομως αυτές οι αποκαλύψεις έχουν ενοχλήσει χιλιάδες θαυμαστές του τραγουδιστή και ο Klein δέχεται ακόμα και απειλές για τη ζωή του. Ο ίδιος ομως λέει πως δεν έχει μετανιώσει για αυτό που ειπε και πως δεν αισθάνεται οτι πρόδωσε τον Michael Jackson. Εξάλλου ποτέ του δεν έκρυψε την σεξουαλικότητα του, λέει.
Πηγή: Τροκτικό
Πριν από λίγες μέρες, ο Κλάιν και ο διευθυντής του γραφείου του, Τζέισον Φάιφερ (Jason Pfeiffer) εμφανίστηκαν μαζί στο τηλεοπτικό κανάλι "Extra". Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, απόσπασμα της οποίας μπορείτε να δείτε στο βίντεο που συνοδεύει την είδηση, ο Φάιφερ αποκάλυψε ότι είχε σχέση με τον Μάικλ Τζάκσον (Michael Jackson) τονίζοντας ότι οι δυο τους είχαν έρθει πολύ κοντά, είχαν κοινά βιώματα από την παιδική τους ηλικία και ένιωθαν βαθιά αγάπη ο ένας για τον άλλο. "Ένιωσα ότι ήταν η αδελφή ψυχή μου", είπε συγκεκριμένα ενώ αυτοχαρακτηρίστηκε ως "ο σύντροφός του".
Συνεχίζοντας τις αποκαλύψεις για τη σχέση αυτή, ο Τζέισον Φάιφερ υπογράμμισε ότι δεν χρειάστηκε ποτέ να ρωτήσει τον Μάικλ αν ήταν ομοφυλόφιλος. Συμπέρανε όμως από τη συμπεριφορά του ότι ήταν αμφιφυλόφιλος, ενώ τόνισε την πίστη του ότι ο Τζάκσον θα συμφωνούσε με την απόφασή του να αποκαλύψει την αλήθεια, λέγοντας ότι θα χαιρόταν που έβαλε τα πράγματα στη θέση τους.
Ο Κλάιν με τη σειρά του, μιλώντας στο TMZ, αποκάλυψε ότι ο Μάικλ ήταν γκέι και ότι ο Τζέισον ήταν "ο έρωτας της ζωής του". Επίσης, υποστήριξε ότι δεν πιστεύει ότι πρόδωσε τον Τζάκσον, ο οποίος πέθανε τον περασμένο Ιούλιο, αφού εκείνος ουδέποτε προσπάθησε να κρύψει τη σεξουαλικότητά του.
"Αν ήταν γκέι; Ναι, ήταν", δήλωσε κατηγορηματικά, ενώ συνέχισε λέγοντας ότι με αυτό τον τρόπο ελπίζει να βάλει τέλος στις φήμες χρόνων που ήθελαν τον Μάικλ παιδόφιλο. Από όσο μπορεί να γνωρίζει ο ίδιος, όμως, η δύο μηνών σχέση που είχαν οι δύο άντρες, ήταν η μοναδική ομοφυλοφιλική σχέση που είχε ποτέ ο Τζάκσον.
Όμως, οι αποκαλύψεις του Κλάιν και του Φάιφερ, φαίνεται ότι ενόχλησαν κάποιους αφού όπως υποστηρίζουν από εκείνη της στιγμή έχουν δεχτεί και οι δύο "απειλές εναντίον της ζωής τους". Έχουν μάλιστα ζητήσει τη βοήθεια του FBI και προστατεύονται πια από σωματοφύλακες.
Επιμέλεια: Ζωή Κίττα
Πηγή: http://www.womenonly.gr/article.asp?catid=15574&subid=2&pubid=7914548

Χρήστος Σιμαρδάνης - Συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό 10%

Η φωνή του Χρήστου Σιμαρδάνη είναι από τις πιο αναγνωρίσιμες φωνές στην Ελλάδα. Είναι η φωνή του MEGA. Η φωνή που μας πληροφορεί, μέσω των διαφημιστικών του σποτ, για ό,τι σχετίζεται με το μεγάλο κανάλι. Αλλά ο Χρήστος, είναι πάνω απ' όλα ηθοποιός. Με συμμετοχές σε εξαιρετικά φιλμ όπως τον «Μελισσοκόμο», τα «Πέτρινα χρόνια» και πιο πρόσφατα το «Κλάμα βγήκε από τον παράδεισο», έγινε ακόμα πιο γνωστός με τον -κρυφογκέι- ρόλο του μπάτλερ στην «Νταντά» και πέρυσι ως ένας από τους «Λατρεμένους γείτονες». Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε εξηγεί πως δεν ένοιωσε ποτέ στη ζωή του την ανάγκη να κρύψει την ερωτική του ταυτότητα, καθώς πάντοτε το θεωρούσε αυτονόητη παραδοχή. Για να περνά καλά κι αυτός και οι φίλοι του.
Χρήστο, μεγάλωσες στην Αθήνα;
Ναι. Αν και γεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, στα έξι μου μετακομίσαμε στην Ελλάδα.
Έχεις κι εσύ λοιπόν τη γλυκιά κατάρα του Αλεξανδρινού. Οι γονείς, χωρίς άλλο, θα ήταν πιο ανοιχτόμυαλοι ως κοσμοπολίτες Έλληνες....
Ήταν, αλλά όσο τα προβλήματα δεν έφταναν στο σπίτι τους. Όταν η μητέρα μου έμαθε ότι είχα γραφτεί σε δραματική σχολή κρυφά, κι ότι συνειδητά δεν μπήκα στο πανεπιστήμιο γιατί δεν με ενδιέφερε, έγινε έξαλλη. Έφαγα τσόκαρο και τηγάνι στο κεφάλι...(γέλια)
Και τι έγινε τελικά;
Αποφάσισαν να φύγω στην Αμερική για σπουδές οικονομικών. Τελικά δεν πήρα βίζα και κατέληξα στο Λονδίνο να κάνω GCE. Μαράζωνα, κάνοντας το χατίρι των δικών μου και τότε συνέβη κάτι που άλλαξε όλη μου τη ζωή. Γνώρισα μια οικογενειακή φίλη, Νοτιοαφρικάνα Εβραία, τη Μαρλέν. Με ρώτησε για τις σπουδές μου και κατάλαβε ότι δυσανασχετούσα. Της είπα ότι ήθελα να σπουδάσω θέατρο αλλά δεν μ' αφήναν. Σηκώθηκε τότε κι άρχισε να ψάχνει το σώμα μου. Την πέρασα για τρελή. Τέλος μου είπε: «Ψάχνω να βρω που λέει την ημερομηνία θανάτου σου. Μόνο τότε δικαιούσαι να χαρίζεις χρόνια στους άλλους...» Έφυγα από το σπίτι της πετώντας! Σε λίγες μέρες είχα γραφτεί στο Central School of Speech and Drama. Φυσικά κόπηκε και το συνάλλαγμα από την Ελλάδα.
Για να παραφράσω τη φίλη σου, η ρήση της ισχύει κι όταν θυσιάζει κανείς τη σεξουαλικότητα του για τους άλλους. Γονείς, κοινωνία, αξιοπρέπεια....
Και τι είναι αξιοπρέπεια άλλωστε। Ποιος την ορίζει.

Στο Λονδίνο ήταν που συνειδητοποιήθηκες ερωτικά;
Όχι! Ήξερα από πολύ νωρίς τι ήμουν. Θυμάμαι γύρω στο 1971, δηλαδή στα δεκατέσσερα μου, είχαμε βγει ένα σαββατόβραδο, μια παρέα αγοριών και κοριτσιών κι όλοι δήλωναν ποιον ή ποια γούσταραν. Εγώ πνιγόμουν και ήθελα να τους πω ποιος ήμουν πραγματικά. Εκείνα τα χρόνια όποιος συνειδητοποιούσε τη διαφορετικότητα του συνήθως το έκρυβε. Εγώ ήθελα να ξεκαθαρίσω τα πράγματα, και τους το ξεφούρνισα. Ακολούθησε μια παγωμάρα. Ένας από τους φίλους μου είπε τότε: « Εγώ σε δέχομαι» και σηκώθηκε μια κοπέλα και του είπε: «Και από ποιο θρόνο μιλάς εσύ για να του πεις ότι τον δέχεσαι;». Και ξεκίνησε μια κουβέντα καθοριστική για το ποιοι έμειναν φίλοι μου και ποιοι όχι. Έκτοτε ποτέ ξανά δεν έδωσα σε κανέναν το δικαίωμα και την εξουσία να με κάνει να απολογηθώ για τη φύση μου, το κύτταρο μου!
Έζησες το Λονδίνο των '70s κι εδώ ανήκες στη γενιά του ΑΚΟΕ. Πώς τα βίωσες όλα αυτά;
Δεν είχα καμία σχέση με τίποτα από αυτά. Θεωρούσα τόσο αυτονόητη την ερωτική μου ζωή και καθώς στο Λονδίνο έπρεπε να εργαστώ σκληρά για να αντεπεξέλθω, δεν είχα χρόνο για τίποτα άλλο πέρα από τις σπουδές μου. Πάντως δεν ένιωθα και να με αφορούν. Ακόμα και σήμερα δεν καταλαβαίνω την έννοια του Gay Pride. Εγώ ένα pride μόνο αναγνωρίζω στην κοινωνία, το Human Pride. Όλα τα υπόλοιπα μου φαίνονται λάθος. Όποιος το δηλώνει και το ασπάζεται είναι σαν να θέλει να είναι διαφορετικός. Ενώ τα προτερήματα όλων των ανθρώπων πρέπει να είναι ίδια.
Αναμφισβήτητα, αλλά δεν υπάρχουν θέματα που χρειάζονται συλλογικό αγώνα;
Όποιος δεν έχει τ' αρχίδια να βγει έξω μόνος του και να υπερασπιστεί το «είναι» του, καμιά οργάνωση και κανένα κίνημα δεν θα τον σώσει. Απλώς θα τον βάλει σε μια άλλη ντουλάπα. Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα κάποιοι φίλοι μου πήγαιναν και έκαναν βάρδιες στο ΑΚΟΕ για να απαντούν στο τηλέφωνο δίνοντας οδηγίες σε επαρχιώτες γκέι πού να πηγαίνανε να ψωνιστούν. Μα είναι αυτό απελευθέρωση;
Δεν ήταν μόνο αυτό που έκανε το ΑΚΟΕ...
Ναι, εντάξει, αλλά ειλικρινά δεν είναι οι οργανώσεις που σε κάνουν ή δεν σε κάνουν κάτι। Εγώ σ' όλη μου η ζωή ψηφίζω ΚΚΕ και ποτέ δεν πήγα καν να γραφτώ στην ΚΝΕ. Άσε που όλοι με ψέγουν ότι ανήκω σ' ένα κόμμα που θεωρεί τους ομοφυλόφιλους άρρωστους. (γέλια)

Πώς βλέπεις τη σημερινή γενιά των γκέι; Περνάνε καλύτερα;
Μα εγώ δεν ένιωσα ποτέ ότι στερήθηκα κάτι. Κι όλα αυτά που λένε ότι οι προηγούμενες γενιές ταλαιπωρήθηκαν ενώ σήμερα τα βρίσκεις όλα εύκολα και σε αφθονία, δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι είναι έτσι. Δε νομίζω ότι οι γκέι του '50, και παλιότερα του '20, του '30, εποχές πολύ γόνιμες για την ελληνική κοινωνία, περνούσαν άσχημα. Με άλλες μορφές επικοινωνίας βέβαια. Ενώ τι συμβαίνει επί ημερών μας; Εγώ είμαι σίγουρος ότι έχει συμβεί κάτι εκ διαμέτρου αντίθετο με την εποχή εκείνη. Υπάρχουν αγόρια τα οποία βιώνουν μια γκέι καθημερινότητα χωρίς να είναι στην ουσία καν γκέι! Δεν ξέρω τι τους έχει παρασύρει, τι προσπαθούν να μιμηθούν, τι έχουν ζηλέψει, αλλά το έχουν επιλέξει χωρίς να είναι η ουσία τους. Το πιστεύω ακράδαντα!
Δηλαδή, το βιώνουν ως ένα εναλλακτικό lifestyle λες;
Σαν μια μοντερνιά, ναι...
Ακόμα κι αν έχεις δίκιο, στο παρελθόν υπήρχαν άνθρωποι που καταπιέστηκαν πολύ από τον περίγυρο τους. Οικογένειες που τους απομόνωναν κι άλλες αδιανόητες ταπεινώσεις. Αν σήμερα κάποιοι πέφτουν σε μια παγίδα lifestyle, όπως πιστεύεις, ίσως και να περνάνε καλύτερα από το να κάνουν έναν αναγκαστικό γάμο, λόγου χάρη, όπως παλιότερα...
Το πρόβλημα αρχίζει όταν έχεις πρόβλημα με τις επιλογές σου. Αν αντιθέτως δεν νιώθεις ότι έχεις πρόβλημα, θα βρεις τον τρόπο να βγεις από το αδιέξοδο και να υπερασπιστείς με αξιοπρέπεια τον εαυτό σου. Επιβιώνοντας χωρίς να προκαλέσεις, και χωρίς να χρειάζεται καμία επανάσταση. Σε όλες τις εποχές.
Βλέπεις τον λόγο να υπερασπιζόμαστε ένα συντηρητικό μοντέλο χωρίς ελευθερία επιλογών; Ένα μοντέλο που σε τελική ανάλυση οδηγεί σε δραματικές ρήξεις μέσα στις οικογένειες; Σκέψου τους ακραίους, ηθικούς και όχι μόνο, νόμους του ισλαμικού κόσμου σήμερα.
Καλά, στον ισλαμικό κόσμο το θέμα είναι γενικότερο. Εκεί πρέπει καταρχήν να βγουν οι γυναίκες από τα σπίτια τους και μετά οι γκέι.
Τι γνώμη έχεις για τη θηλυπρέπεια, ένα χαρακτηριστικό στοιχείο των γκέι προηγούμενων κυρίως γενιών;
Δεν είναι ένα στοιχείο που τους χρειάζεται। Αλλά δεν έχω δικαίωμα να έχω άποψη για κάτι που για πολλούς είναι στο κύτταρο τους.

Στο χώρο του θεάματος στο οποίο ανήκεις, η θηλυπρέπεια λειτουργεί ως στοιχείο ανατροπής του αντρικού καθωσπρεπισμού, με χιούμορ πολλές φορές καταλυτικά βιτριολικό...
Το χιούμορ είναι κάτι άλλο. Αλλά δεν νομίζω ότι στη ζωή κάποιος για να απελευθερωθεί δεν έχει άλλη επιλογή από τη θηλυπρέπεια και τα γυναικεία υποκοριστικά. Υπάρχουν και άλλα στάδια να υπερασπιστεί κανείς με αξιοπρέπεια το φύλο του. Για μένα είναι απαραίτητο για έναν ομοφυλόφιλο να κρατά τα χαρακτηριστικά του φύλου του.
Και είναι αυτό δημοκρατία; Απελευθέρωση δεν είναι και η ανεκτικότητα σε τύπους μη αποδεκτούς κοινωνικά;
Σαφώς, η ανεκτικότητα και η δημοκρατία τα περιλαμβάνει όλα αυτά. Θα ήθελα να ζω όμως σε μια κοινωνία που να μην δημιουργεί καν όλα αυτά τα θέματα.
Μοιάζεις ιδιαίτερα άνετος με τη ζωή σου, σαν να μην υπήρξαν ποτέ προβλήματα. Δηλαδή δεν έπεσες ποτέ θύμα ρατσισμού; Τόσο γενναιόδωρη υπήρξε η κοινωνία μαζί σου;
Αυτό που λέμε κοινωνία είναι καταρχήν οι 5-6 φίλοι που επιλέγεις να έχεις. Ένα κομμάτι που έχεις φτιάξει και είναι δίπλα σε ένα άλλο κομμάτι που έχει φτιάξει ένας άλλος παραπέρα. Άρα για το σε ποια κοινωνία κινείσαι, ένα μέρος ευθύνης έχεις κι εσύ. Και το πώς σου φέρεται αυτή η κοινωνία. Τώρα, όσον αφορά εμένα, είμαι από τη φύση μου ένας υπερκοινωνικός άνθρωπος και πάντα περνούσα καλά. Εργάστηκα μια εποχή στην British Airways όπου όντως αν ήσουν λίγο διαφορετικός υπήρχε φόβος να πέσεις θύμα σάτιρας και ρατσισμού. Εκείνη την περίοδο είχα δώσει μια πολύ ωραία δική μου μάχη, σε σημείο να οδηγήσω πολλούς ανόητους συναδέλφους μου να νιώσουν γελοίοι και κάποιοι να φτάσουν να ζητήσουν συγνώμη. Στη British μάλιστα υπήρχε ένας άγραφος νόμος σύμφωνα με τον οποίο ο εργαζόμενοι δικαιούνταν εισιτήρια για την οικογένεια τους. Αν δήλωνες ότι ο σύντροφος σου ήταν του ίδιου φύλου, είχες τις ίδιες παροχές!
Δηλαδή η British Airways «ευλόγησε» τον γκέι γάμο πριν απ' όλους! Εσύ είσαι υπέρ του θεσμού;
Αν και ο γάμος έχει εξευτελιστεί 100%, καταλαβαίνω ότι για δύο ανθρώπους που ζουν 20-30 χρόνια μαζί, πρέπει να έχουν το δικαίωμα ο ένας να μπορεί να προσφέρει στον άλλο τα κεκτημένα του. Δεν βλέπω το λόγο να κληρονομούν τα ανίψια που περιγελούσαν μια ζωή τον θείο, την περιουσία του ενώ υπάρχει σύντροφος που ένας «γάμος» ή συμβόλαιο συμβίωσης μπορεί να το διευθετήσει δικαιότερα.
Εργάζεσαι για την τηλεόραση χρόνια. Υπάρχει η εντύπωση ότι οι γκέι κινούν τα νήματα. Αληθεύει;
Ούτε κατά διάνοια. Στα επίπεδα εξουσίας καθόλου. Ίσως δίνει ευκαιρίες αποδοχής των γκέι.
Ποια είναι η γνώμη σου για τους διάσημους γκέι που δεν το παραδέχονται ανοιχτά;
Ο καθένας ζει όπως αντέχει, όπως έχει συνηθίσει, ανάλογα με τα χαστούκια που έχει φάει, αν έχει τα κότσια να το υπερασπιστεί δημόσια ή όχι.
Τελικά η μητέρα σου, πέρα από την απόρριψη της στο να γίνεις ηθοποιός, αποδέχτηκε -όταν φαντάζομαι ότι έμαθε- την ερωτική σου ταυτότητα;
Το έμαθε λίγο τυχαία και ξεκινήσαμε μια συζήτηση που κράτησε δυόμισι ημέρες. Είπαμε ό,τι έπρεπε να πούμε και στο τέλος έκανε delete. Πάρα πολλά χρόνια αργότερα, σε μια μου κουμπαριά έσκυψε στο αυτί μου και πολύ γλυκά και τρυφερά μου είπε: «Τουλάχιστον έχεις αυτές τις οικογένειες»...

Η Κωνσταντίνα Κοσμίδου

Δευτέρα 17 Μαΐου19:00 Παρουσίαση βιβλίου της Κωνσταντίνας Κοσμίδου στο Prezzande (πρωην Ελι Ελα) Λ.Βύρωνος 5 Διαγώνιος Η Κωνσταντίνα Κοσμίδου γεννήθηκε στη Δράμα το 1972. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Πάτρα και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι ιδιωτική υπάλληλος και ταξιδεύει συχνά για επαγγελματικούς λόγους. Ασχολείται με την ποίηση και τη στιχουργική. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά. Από τις εκδόσεις «Ηλίας Ι. Μπαρτζουλιάνος» κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο "Νορμάλ"

Στις σελίδες του: Μια γυναίκα που αγαπάει τις γυναίκες. Ενα ταξίδι στην Αργεντινή. Ενας χορός, το τάνγκο. Και κάπου, πάνω απ όλα αυτά ο Θεός, η ψυχή και τα όριά της.
Διότι η Μυρτώ, η ηρωίδα του «Νορμάλ», ξέρει όλα τα παραπάνω εκτός από το τελευταίο. Τα όριά της θα τα βρει τη μέρα που θα ξεχάσει γιατί ήθελε να ταξιδέψει μέχρι την Αργεντινή. Γιατί αγαπούσε γυναίκες. Γιατί ήθελε να χορεύει. Εικόνες, άνθρωποι, ένας άλλος πολιτισμός θα ανοιχτούν μπροστά στα μάτια της και θα την κάνουν να βάλει στον «πάγο» τη μέχρι τότε «δική της ζωή».
«Ενα φαινομενικά εύκολο βιβλίο που ανατρέπει σελίδα με τη σελίδα όσα θεωρούνται Νορμάλ, αλλά μπορεί και να μην είναι».

Το Βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου στη Μίνα Ορφανού

Η Μίνα Ορφανού κέρδισε απόψε το Βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στη “Στρέλλα” του Πάνου Χ। Κούτρα, στην απονομή των Βραβείων της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου।Η τελετή απονομής των Βραβείων της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου για το 2010 πραγματοποιήθηκε απόψε στο Μέγαρο Μουσική Αθηνών: πρόκειται για την πρώτη απονομή που διοργάνωσε η Ακαδημία, στα πρότυπα αντίστοιχων διοργανώσεων στο εξωτερικό.Η “Στρέλλα” του Πάνου Χ. Κούτρα συγκέντρωσε συνολικά 4 βραβεία:Βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου: Μίνα Ορφανού, Βραβείο Σκηνογραφίας: Παναγιώτα Βαλτή, Βραβείο Ενδυματολογίας: Βασίλης Μπαρμπαρίγος, Βραβείο Μακιγιάζ: Apollonia B, Μαίρη Σταυρακάκη

Ιστορίες Τηλεοπτικής (Σ)τρέλλας

Το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης επέβαλε (κατά πλειοψηφία) πρόστιμο 20.000 ευρώ στο Star, γιατί στην εκπομπή «Φώτης και Μαρία Live» παίχτηκαν εικόνες από την ταινία «Στρέλλα» του Πάνου Κούτρα, ένα φιλμ που εκπροσώπησε τη χώρα μας στο Διεθνές Φεστιβάλ Βερολίνου και είναι υποψήφιο για έντεκα κινηματογραφικά βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Στην εκπομπή εμφανίστηκε και η κ. Βακαλίδου, που ερμηνεύει τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Λίγες εβδομάδες αφότου τα μεσημεριανάδικα κατακλύζονταν από κάθετες και οριζόντιες αναλύσεις για το γνωστό πορνοβίντεο, η εμφάνιση μιας Ελληνίδας πολίτη, η οποία, όπως έχει κάθε δικαίωμα, επέλεξε τον προσωπικό της σεξουαλικό προσανατολισμό, θεωρείται προσβλητική, άρα και τιμωρητέα.
Στο σκεπτικό του συμβουλίου -πραγματικό μνημείο αντιφάσεων και εκθέτει όσους το συνέταξαν- αναφέρεται ότι «η κ. Βακαλίδου ήταν πολύ διακριτική και σοβαρή, χωρίς να προκαλέσει με αυτά που είπε... Το θέμα όμως της ομοφυλοφιλίας και της αλλαγής φύλου που παρουσιάστηκε από την εκπομπή συνιστά ένα κοινωνικό ζήτημα και μια πραγματικότητα που αφορά μια μικρή ομάδα ανθρώπων. Αποτελεί μια κατάσταση που ξεφεύγει από το φυσιολογικό, γι’ αυτό ξενίζει τον ανήλικο τηλεθεατή». Η κ. Βακαλίδου όμως ανήκει σε μια μειονότητα που προστατεύεται από το Σύνταγμα, όμως κατά το ΕΣΡ, παρόλο που ήταν «σοβαρή» (!), δεν έχει το δικαίωμα να εμφανίζεται στο γυαλί και πρέπει να την τιμωρήσουμε!
Αυτή η ομοφοβική, σοβαροφανής και υποκριτική στάση, που θυμίζει αλήστου μνήμης εποχές, δεν αρμόζει σε μια επιτροπή που ο ρόλος της δεν είναι να υποτιμά και να εξευτελίζει ανθρώπους που με το βραβευμένο έργο τους καταδεικνύουν υπαρκτά θέματα της ελληνικής κοινωνίας, αλλά να μας προστατεύει από τα λογιών λογιών σκουπίδια που πραγματικά τραυματίζουν την αισθητική και το ήθος μας। Επιτέλους, ας προσγειωθεί στον 21ο αιώνα.
Πηγή: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11366&subid=2&pubid=11564999

Το θέατρο δεν φοβάται τους γκέι ήρωες

«Οι ομοφυλόφιλοι γεμίζουν τα ταμεία των θεάτρων αλλά δεν μπορούν πια να σοκάρουν। Μόνο να προβληματίσουν», συμφωνούν ηθοποιοί που ερμηνεύουν ανάλογους ρόλους στο Μπρόντγουεϊ αλλά και στην Αθήνα Ξετυλίγουν τις ερωτικές τους περιπέτειες-και επιλογές- επί σκηνής χωρίς φόβο αλλά με μπόλικο πάθος. Ανοίγουν πόλεμο στο συντηρητισμό και «φωνάζουν» πως τα προβλήματα στις ερωτικές τους σχέσεις δεν διαφέρουν από εκείνα των υπολοίπων ζευγαριών. Στο θέατρο οι γκέι ήρωες δεν διστάζουν πλέον να αποκαλυφθούν σε φίλους και οικογένεια, αλλά και στο κοινό θεάτρων, από το Μπρόντγουεϊ έως την Αθήνα. «Η σύγχρονη κοινωνία και το θεατρόφιλο κοινό έχουν εξοικειωθεί με την ομοφυλοφιλία» συμφωνούν ηθοποιοί που ερμηνεύουν ρόλους ομοφυλόφιλων. «Οι άνθρωποι αυτοί δεν αποτελούν μειονότητα και δεν θα πρέπει να ντρέπονται», λέει στα «ΝΕΑ» ο Μίνως Θεοχάρης, που ερμήνευσε φέτος τον ομοφυλόφιλο στο «Rent» του Τζόναθαν Λάρσον, που πραγματεύεται τον έρωτα, τον θάνατο, τον ρατσισμό και το ΑΙDS στη Νέα Υόρκη του ΄90. «Στην Ελλάδα του 2010 έχουν ξεπεραστεί τα ταμπού. Παρ΄ όλα αυτά θεωρώ ότι είμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο. Για κάποιους γονείς είναι αδιανόητο να είναι γκέι ο γιος τους και η ομοφυλοφιλία αντιμετωπίζεται σαν αρρώστια. Τι να πουν και οι γονείς που έχουν πορνοστάρ κόρη;». Οι τρυφερές σκηνές και τα ερωτικά φιλιά με τον συμπρωταγωνιστή του Βασίλη Αξιώτη δεν σοκάρουν. Αντιθέτως, «συγκινούν», όπως λέει ο Μίνως Θεοχάρης. «Για να μη γίνει καρικατούρα, υιοθέτησα μια λιτή υποκριτική γραμμή. Το παν είναι να μη χαθεί η αλήθεια του ανθρώπου. Να δει ο κόσμος την ψυχή του και όχι το περιτύλιγμα». Ο μονόλογος που έγραψε ο Γιώργος Καπουτζίδης για τον χαρακτήρα που φέρνει στη σκηνή ο Μίνως Θεοχάρης, «απαντά σε όσους σχολιάζουν αρνητικά τα ζευγάρια ομοφυλόφιλων επειδή τολμούν να περπατούν χέρι χέρι στον δρόμο». Δεν λείπουν τα φιλιά και τα χουφτώματα μεταξύ δύο γυναικών στην ίδια παράσταση. «Η κοινωνία είναι πιο ανεκτική σήμερα. Υπάρχουν και εκείνοι που δεν θα δεχτούν μια τέτοια σχέση ποτέ. Κανείς δεν μπορεί να τους αλλάξει γνώμη», λέει η Λίνα Εξάρχου, το έτερον ήμισυ στο θέατρο της Αντας Λιβιτσάνου. Είναι άραγε τυχαίο το γεγονός ότι σύγχρονοι συγγραφείς επιλέγουν ομοφυλόφιλους ήρωες; «Αναζητάμε κάτι το διαφορετικό. Και οι ιστορίες των ομοφυλοφίλων πουλάνε», λέει η παραγωγός της παράστασης «Νext Fall», Σέριλ Κάλερ. Είναι το σύγχρονο έργο του Geoffrey Νauffts που παρουσιάζεται στο Μπρόντγουεϊ (θέατρο Ηelen Ηayes), μετά τις επιτυχημένες off Βroadway παραστάσεις του το προηγούμενο καλοκαίρι. Πρόκειται για την ιστορία ενός γκέι ζευγαριού που έρχεται αντιμέτωπο με τις διαφορετικές θρησκευτικές τους πεποιθήσεις απόψεις και τις απόψεις των συγγενών. «Είναι μια ιστορία που θα αγγίξει το κοινό», λέει η παραγωγός που συνεργάστηκε για την παράσταση με τον Ελτον Τζον και τον σύντροφό του Ντένις Φέρνις. Τον έρωτα μεταξύ δύο Αμερικανών στρατιωτών, του Στου (Μπόμπι Στίγκερτ) και του Μιτς (Ιβάν Χερνάντεζ), κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου αφηγείται μια άλλη παράσταση, το μιούζικαλ «Υank!» στο Υork Τheatre. «Το ζευγάρι εδώ θα μπορούσε να ήταν ένα παραδοσιακό ζευγάρι άνδρας- γυναίκα», λένε οι δημιουργοί του, οι Τζόσεφ και Ντέιβιντ Ζέλνικ, ομοφυλόφιλοι και αδέρφια μεταξύ τους. «Η μητέρα μας ήταν ικανοποιημένη με την πρώτη παράσταση του έργου το 2005. Πάντα μας στήριζε». Σκοπός τους είναι να αποκαλύψουν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος έγινε σημείο αναφοράς για όλους τους ομοφυλόφιλους. «Μπορεί οι ήρωες να μην είναι υπαρκτοί, οι ιστορία όμως είναι εμπνευσμένη από αφηγήσεις», λένε. Ο συντηρητισμός ελλοχεύει Σε μια σύγχρονη μεγαλούπολη όπου κυριαρχεί η κοινωνική υποκρισία, ένας άντρας βρίσκει αναπάντεχα τον έρωτα στην αγκαλιά ενός νεαρού. Είναι η παράσταση του σύγχρονου ελληνικού έργου «Εμένα φοβάμαι» του Γιώργου Γεωργιάδη που παρουσιάστηκε φέτος στο Στούντιο Κυψέλη. «Η ελληνική κοινωνία δεν παύει να είναι βαθιά συντηρητική και υποκριτική. Κρύβει σκουπίδια κάτω από το χαλάκι» λέει στα «ΝΕΑ» ο Θεόφιλος Βανδώρος, ένας από τους ομοφυλόφιλους της παράστασης. «Το να προβάλλουμε ως πρότυπο την ομοφυλοφιλία είναι λάθος. Από την άλλη, στην τηλεόραση παρατηρώ ότι το στυλ του ομοφυλόφιλου πουλάει. Γι΄ αυτό η κατάσταση έχει ξεφύγει. Ο Ηλίας Ψινάκης λ.χ. έχει χτίσει ολόκληρη περσόνα πάνω στο πρότυπο του ομοφυλόφιλου», λέει. Ηταν κάποτε... εγκληματίες Στο θέατρο Κάππα, ένας βετεράνος σαιξπηρικός ηθοποιός βίωνε τον έρωτά του για τον αφοσιωμένο «Αμπιγιέρ» του, στο ομώνυμο έργου του Ρόναλντ Χάργουντ που ανέβηκε σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη. «Το 1942-1943 αντιμετώπιζαν τους ομοφυλόφιλους σαν εγκληματίες», λέει στα «ΝΕΑ» ο Χρήστος Στέργιογλου που υποδύθηκε τον αμπιγιέρ. Οι θεατές, πάντως, επικεντρώθηκαν στην υπόθεση και όχι στην ιδιαιτερότητα του ήρωα. «Η ομοφυλοφιλία, σε αντίθεση με τη βία, δεν θα έπρεπε να αποτελεί καν θέμα συζήτησης».

Πηγή: http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4572480

Γυναικείο Συνεργείο Αυτοκινήτων!!!

Η SEAT άνοιξε πρόσφατα ένα νέο κατάστημα στο Βερολίνο της Γερμανίας, “Senorita Maria”, απευθυνόμενη κυρίως σε γυναίκες αγοράστριες ή ιδιοκτήτριες αυτοκινήτου.Την επιχείρηση την έχουν γυναίκες και κάνουν ουσιαστικά ό, τι μπορούν για να κάνουν την αγορά και την συντήριση πιο άνετη και ξεκούραστη για τις γυναίκες।Αρχίζοντας από το εσωτερικό τμήμα της επιχείρησης, το οποίο ότι είναι πιο ελκυστικό με τα φωτεινά χρώματα, την καλή μουσική, την φιλική εξυπηρέτηση, διαχειρίζονται τις πωλήσεις και την συντήριση, τα πάντα είναι τέλεια και ανταποκρίνονται στις ανάγκες γυναικών - χωρίς κανένα Μάτσο macho-ανδρικό πατερναλιστικό ύφος.Επιπλέον, η έννοια της διαχείρισης περιλαμβάνει κι άλλα κοινωνικά κριτήρια που σχετίζονται με τη βιωσιμότητα, την κοινωνική ευθύνη καθώς επίσης και ειδική εκπαίδευση γυναίκών ανδρών και των παιδιών για καθημερινή φροντίδα.Τελευταίο αλλά όχι έσχατο, γυναίκες στην Authoaus Senorita Maria κερδίσουν τον ίδιο μισθό με τους άντρες συναδέλφους τες.Η φωτογραφία είναι το σήμα κατατεθέν του καταστήματος.
Το άρθρο το βρήκαμε στο http://lesbianbimafia.blogspot.com/2010/04/senorita-maria.html

Homotopia Festival - Δράση Δρόμου

Κυριακή 16 Μαΐου17:00 Δράση δρόμου.Συνάντηση στον Λευκό Πύργο στην rainbow σημαία.

Στόχος της δράσης Δρόμου είναι να μπορέσουμε να εκφραστούμε ελεύθερα και όπως θέλουμε σε δημόσιους χώρους।Το ραντεβού έχει κλειστεί στο Λευκό Πύργο στην παραλία της ΘεσσαλονίκηςΕκεί πρέπει ένα η περισσότερα ζευγάρια να μιλάνε για την σχέση τους να τσακώνονται , να φιλιούνται , να αγκαλιάζονται να πιάνονται χέρι χέρι.Όσοι δεν θέλουν να συμμετέχουν ενεργά μπορεί να είναι οι παρατηρητές οι οποίοι θα βλέπουν και θα καταγράφουν τις αντιδράσεις του κόσμου.Μετά τη Δράση μας, την επόμενη μέρα ( Δευτέρα) στο Prezzande (πρώην Ελι Ελά) θα συζητήσουμε για την εμπειρία που βιώσαμε.Στην δράση δρόμου μπορούν να συμμετέχουν όλοι όσοι θέλουν χωρίς περιορισμούς

Γιατί κάνουμε τη δράση δρόμου;

1) για να "δουλέψουμε" τη βία που έχουμε εισπράξει και εσωτερικεύσει. Για να δουλέψουμε την αγωνία/ανησυχία που δικαιολογημένα αισθανόμαστε οι περισσότεροι/ες όταν σε δημόσιο χώρο ο/η σύντροφος ή φίλος μας αγγίζει, εκδηλώνει τρυφερότητα.

2)Για να διεκδικήσουμε τους δρόμους που μας ανήκουν, όπως μας δίδαξαν οι φεμινίστριες।για να δοκιμάσουμε τα όρια ανοχής της πόλης μας. Κάνουμε υποθέσεις για το πού είναι ασφαλές και πού δεν είναι. Αληθεύουν; Μήπως τελικά έχουμε μεγαλύτερο εύρος κινήσεων και ελευθερίας απ' ό,τι πιστεύουμε;

3) για να "εκπαιδεύσουμε" την κοινωνία σε θέματα ορατότητας. Την 28η φορά που θα δουν ένα ζευγάρι λεσβίες/γκέι να ζουζουνίζει ή να τσακώνεται θα βαρεθούν, γιατί θα έχουν συνηθίσει

Homotopia Festival - Πρόγραμμα

Σάββατο 15 Μαΐου
17:00 Παρουσίαση βιβλίου Λύο Καλοβυρνά στο βιβλιοπωλείο Πυξίδα (Πατριάρχου Ιωακέιμ 2)
20:00 Προβολή των Ταινιών του Τάκη Σπετσιώτη στον κινηματογράφο Ολύμποιον (Πλ।Αριστοτέλους) "Η Λίζα και η άλλη" και "Καλλονή" με πρωταγωνιστή τον Νικο Μουρατίδη। (Ο σκηνοθέτης θα μιλήσει για το έργο του)
23:00 Εγκαίνια Video Art & Φωτογραφίας από τους καλλιτέχνες Νίκο Γιαβρόπουλο, Γιώργο Στριφτάρη καιΚωσταντίνο Μούζουρο। Βαλαωρίτου 19 στον πρώτο όροφο
00:00 Σήμερα γάμος γίνεται......στο Enola Club (Βαλαωρίτου 19)

Κυριακή 16 Μαΐου
17:00 Δράση δρόμου.Συνάντηση στον Λευκό Πύργο। Συνάντηση στην Rainbow σημαία.
10:15 Ερωτογενής Ζώνες στο Θέατρο Αθήναιον (Βασ.Ολγας 35)
00:00 Homotopia Party στο Enola Club (Βαλαωρίτου 19)
Δευτέρα 17 Μαΐου
19:00 Παρουσίαση βιβλίου της Κωνσταντίνας ΚοσμίδουΑνάλυση δράσης δρόμου απο τους φωτογράφους και τους συντελεστές του 3ημέρου"Ομοφοβία στην κοινωνία" από την κοινωνική ανθρωπολόγο Σταυρούλα Παπαβλασίου"Γνωριμία με την ΟΛΚΕ" "Ιστορία της ΟΛΚΕ, θεσμικές διεκδικήσεις, δράσεις (πολιτικός γάμος, σύμφωνο συμβίωσης)"στο Prezzande (πρωην Ελι Ελα) Λ।Βύρωνος 5 Διαγώνιος
21:00 Θέατρο: Μια νύχτα με τον Ρετζ Θέατρο Ταξίδι Ονείρου (Στ। Τάττη 3 Ι।Ν. Αγ. Σοφίας ) Θα μιλήσει ο Παναγιώτης Βότσης (πρόεδρος ΔΣ του Κέντρου Ζωής)
23:00 Seven Gallery Παρουσίαση ταινιών με θέμα την ομοφυλοφιλία και Party (Αλ. Σβώλου 45)