ΟΧΙ ΠΙΑ ΟΡΓΗ, ΑΛΛΑ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

All you need is love.Το Ι Love You Philip Morris βάζει την τελεία στο μανιφέστο μιας νέας γκέι επανάστασης.

Όχι πια οργή, αλλά αγάπη. Για πάντα.

Στο περασμένο φεστιβάλ Βερολίνου, λίγες ώρες πριν η Λίζα Τσολοντένκο κερδίσει το Teddy για την ταινία της The Kids Are Alright, έλεγε πως το πιο πολιτικό πράγμα στο φιλμ της είναι ότι δεν είναι καθόλου πολιτικό. Πράγματι το θέμα δεν είναι ότι οι Τζουλιάν Μουρ και η Ανετ Μπένινγκ είναι παντρεμένο ζευγάρι και μαμάδες δυο παιδιών, αλλά μια σειρά από προβλήματα που λίγο πολύ θα μπορούσαν να αφορούν και σε μια πιο συμβατική οικογένεια. Πόσο μακριά θα σκεφτεί κανείς, από την πρώτη της ταινία High Art του οποίου οι ηρωίδες κοιμόντουσαν από εδώ κι από κει κι έκαναν ηρωίνη και τέχνη. Πόσο μακριά άραγε βρίσκεται σήμερα η απεικόνιση στο σινεμά της ομοφυλόφιλης πραγματικότητας από τις μέρες που το new queer cinema των 80's έκανε σημαία την πρόκληση και διεκδικούσε την κινηματογραφική και κοινωνική του ύπαρξη; Φέτος η πιο high profile γκέι ταινία δεν ήταν άλλη από την καλλιγραφία του Τομ Φορντ στο Ένας Άνδρας Μόνος, ένα φιλμ που χειριζόταν με λεπτότητα και καλοστημένη θλίψη ζητήματα όπως η μοναξιά, η αποδοχή και η απώλεια. Οι μέρες της επανάστασης δείχνουν να έχουν περάσει και η οργή, το in your face σεξ, να έχει αντικατασταθεί από την ηρεμία των γκέι γάμων ή έστω των μακροχρόνιων σχέσεων. Όμως δεν είναι όλα γαλήνια και τακτικά στο τοπίο του γκέι αμερικάνικου σινεμά, ή έστω του γκέι αμερικάνικου σινεμά που έχει πλέον εισβάλει στην ντουλάπα του mainstream. Πάρτε για παράδειγμα το I Love you Philip Morris την πρώτη μεγάλου μήκους των Γκλεν Φικάρα και Τζον Ρέκουα που μπολιάζει με το ανίερο χιούμορ των σεναριογράφων του Bad Santa, μια (πραγματική) ιστορία που μοιάζει υπερβολικά απίστευτη για να είναι αληθινή. Η γκέι ζωή του Τζιμ Κάρεϊ απέχει μακράν της καθώς πρέπει καταπίεσης του “Μονού” Κόλιν Φερθ μοιάζει να βρίσκει την γραμμή που ενώνει τον Γκρεγκ Αράκι με τον Τομ Φορντ κι όλα αυτά στα πλαίσια μια κωμωδίας με πρωταγωνιστές δυο από τους πιο αναγνωρίσιμους σταρ του Χόλιγουντ. Στην καρδιά της όμως (όπως και στις ταινίες του Φορντ ή της Τσολοντένκο) υπάρχει μια σπουδαία, ερωτική ιστορία που πια μπορεί να ειπωθεί δίχως ειρωνεία, δίχως πρόκληση δίχως υπερβολές. Στο καινούριο αμερικάνικο γκέι σινεμά δυο άντρες ή δυο γυναίκες μπορούν απλά να είναι ερωτευμένοι, βαθιά, αληθινά, για πάντα κι αυτό να μην είναι “θέμα”, αλλά η ίδια η καρδιά της ταινίας. Μίλησε κανείς για επανάσταση;

του Γιώργου Κρασσακόπουλου (περ. Σινεμά, Απρίλιος 2010)

Ο Ρίκι Μάρτιν είναι ένας ευτυχισμένος γκέι

Επειδή ο κόσμος το είχε τούμπανο, αποφάσισε να μην κρατήσει κρυφό το καμάρι του και έτσι ο διάσημος τραγουδιστής Ρίκι Μάρτιν έκανε τη Δευτέρα δημόσια δήλωση περί των ομοφυλοφιλικών προτιμήσεων του. Για την ακρίβεια, ο Ρίκι Μάρτιν, ο οποίος έχει αποκτήσει δύο δίδυμα αγόρια από παρένθετη μητέρα, ανέβασε στην προσωπική του ιστοσελίδα ένα κείμενο που ο ίδιος έγραψε και στο οποίο δηλώνει ότι είναι ένας ευτυχισμένος ομοφυλόφιλος άνδρας. Διαβάστε αναλυτικά τι έγραψε:
«Πριν από μερικούς μήνες αποφάσισα να γράψω την αυτοβιογραφία μου, ένα έργο που εκ των προτέρων γνώριζα πως θα με φέρει πιο κοντά σε μια εκπληκτική αλλαγή στη ζωή μου. Από τη στιγμή που έγραψα την πρώτη φράση, ήμουν σίγουρος πως αυτό το βιβλίο θα γινόταν το εργαλείο που θα με βοηθούσε να απελευθερωθώ από τα πράγματα που για πολύ καιρό κρατούσα μέσα μου. Πράγματα που ήταν πολύ βαριά για μένα να “κουβαλάω”. Τελικά, κάνοντας αυτό τον απολογισμό της ζωής μου, είδα την αλήθεια μου. Και αυτό είναι κάτι για το οποίο αξίζει να γιορτάζω.
Για πολλά χρόνια, υπήρχε μόνο ένα μέρος όπου μπορούσα να έρχομαι σε επαφή με τα συναισθήματά μου χωρίς να φοβάμαι, και αυτό ήταν η σκηνή. Όταν ήμουν πάνω στη σκηνή, η ψυχή μου ήταν γεμάτη σχεδόν με κάθε δυνατό τρόπο. Αυτή είναι η διαστροφή μου. Η μουσική, τα φώτα και οι φωνές του κόσμου από κάτω είναι πράγματα που με κάνουν να νιώθω πως είμαι ικανός για όλα. Και αυτή η έκρηξη αδρεναλίνης είναι απίστευτα εθιστική. Δεν θέλω να σταματήσω ποτέ να νιώθω έτσι. Αλλά είναι η γαλήνη αυτή που με έφερε στο σημείο που είμαι τώρα. Ένα απίστευτο συναισθηματικό στάδιο κατανόησης, στοχασμού και συνειδητοποίησης. Αυτή τη στιγμή, νιώθω την ίδια ελευθερία που συνήθως νιώθω μόνο πάνω στη σκηνή. Χωρίς αμφιβολία, πρέπει να το μοιραστώ.

Πολλοί άνθρωποι μου ειπαν: «Ρίκι, δεν είναι σημαντικό», «δεν αξίζει», «όλα τα χρόνια που έχεις δουλέψει, όλα όσα έχτισες τόσο καιρό θα γκρεμιστούν», «πολλοί άνθρωποι στον κόσμο δεν είναι έτοιμοι να δεχτούν την αλήθεια σου, τη φύση σου». Επειδή όλες αυτές οι συμβουλές προέρχονταν από ανθρώπους που πραγματικά αγαπώ, αποφάσισα κι εγώ να προχωρήσω στη ζωή μου χωρίς να μοιραστώ με τον κόσμο όλη μου την αλήθεια. Αφήνοντας τον εαυτό μου να κυριευθεί από το φόβο και την ανασφάλεια, έγινα μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία δολιοφθοράς. Σήμερα, αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη των πράξεων και των αποφάσεών μου.
Αν κάποιος με ρωτήσει σήμερα, «Ρίκι, τι φοβάσαι;», θα απαντήσω «Το αίμα που τρέχει στους δρόμους των χωρών που βρίσκονται σε πόλεμο… την παιδική δουλεία, την τρομοκρατία… τον κυνισμό των ανθρώπων που βρίσκονται σε θέσεις ισχύος, την παρερμηνεία της πίστης». Αλλά να φοβηθώ την αλήθεια μου; Με τίποτα! Αντιθέτως, με γεμίζει δύναμη και κουράγιο. Αυτό ακριβώς χρειάζομαι, ιδίως τώρα που είμαι ο πατέρας δύο υπέροχων αγοριών τα οποία είναι γεμάτα φως και με διδάσκουν καινούρια πράγματα κάθε μέρα. Το να συνεχίσω να ζω με τον τρόπο που το έκανα μέχρι σήμερα, θα ήταν μια ευθεία υποτίμηση της λάμψης με την οποία τα παιδιά μου γεννήθηκαν. Ως εδώ. Αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει. Αυτό δεν έπρεπε να έχει συμβεί πριν 5 ή 10 χρόνια. Πρέπει όμως να συμβεί τώρα. Σήμερα είναι η μέρα μου, αυτή είναι η ώρα μου, τώρα είναι η στιγμή μου.
Όλα αυτά τα χρόνια στη σιωπή και το συλλογισμό με έκαναν πιο δυνατό και μου θύμισαν πως η αποδοχή πρέπει να έρθει από μέσα σου, και αυτό το είδος της αλήθειας είναι που μου δίνει τη δύναμη να φτάσω σε συναισθηματικά επίπεδα που μέχρι σήμερα δεν ήξερα πως υπάρχουν.
Τί θα συμβεί από εδώ και στο εξής; Δεν έχει σημασία. Μπορώ μόνο να εστιάσω σε αυτό που μου συμβαίνει αυτή τη στιγμή. Η λέξη «ευτυχία» έχει καινούριο νόημα για μένα από σήμερα. Ήταν μια έντονη διαδικασία. Κάθε λέξη που γράφω σε αυτό το γράμμα έχει γεννηθεί από αγάπη, αποδοχή, αντικειμενικότητα και πραγματική ευχαρίστηση. Αυτό το γράμμα είναι ένα μεγάλο βήμα προς την εσωτερική μου γαλήνη και ένα ζωτικής σημασίας κομμάτι της εξέλιξής μου.
Είμαι περήφανος που μπορώ να δηλώσω πως είμαι ένας ευτυχισμένος ομοφυλόφιλος άνδρας. Νιώθω ευλογημένος γι’ αυτό είμαι».

Πηγή: http://www.protothema.gr/life-style/gossip/article/?aid=64663

Κολασμένο τηλέφωνο

Το βιντεοκλίπ του τραγουδιού «Τelephone» βρίσκει τη Lady Gaga ζευγαρωμένη με την Μπιγιονσέ σε μια ποπ υπερπαραγωγή που τις πρώτες τρεις ημέρες κυκλοφορίας του είδαν περίπου 15 εκατ. άνθρωποι

ΣΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010


Το σίγουρο είναι ότι η Lady Gaga με το νέο βιντεοκλίπ της για το τραγούδι «Τelephone» δεν εισάγει καινά δαιμόνια στον χώρο του θεάματος. Αλλά, όπως πολύ επιτυχημένα ειπώθηκε από τονΤζέιμς Μοντγκόμεριτου ΜΤV, με αυτή τη δουλειά της«μπαίνει στη σπάνια στρατόσφαιρα του Μάικλ Τζάκσον και τηςΜαντόνα». Είναι ίσως η πιο έξυπνη κίνηση που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια από τη μουσική βιομηχανία και αυτό γιατί τόσο η Gaga όσο και ο γνωστός από τη Μαντόνα για τις ακραίες απόψεις του σκηνοθέτης Γιόνας Ακερλουνταλλά και όσοι τη συμβουλεύουν πάτησαν σε δύο δοκιμασμένες σταθερές για τη δημιουργία αυτού του βίντεο: από τη μία έστησαν μια εντυπωσιακή υπερπαραγωγή καθώς το «Τelephone» δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από την πιο προσεγμένη ταινία του Χόλιγουντ και από την άλλη εφήρμοσαν τη δοκιμασμένη συνταγή της γκέι πρόκλησης- μια συνταγή που εξακολουθεί μέσα στα χρόνια να ιντριγκάρει το μεγάλο κοινό που θέλει τα ινδάλματά του να παίζουν με τα πρότυπα.
Η πιο έξυπνη κίνηση όμως της Gaga είναι ότι επέλεξε ως παρτενέρ σε αυτό το τολμηρό ταινιάκι το σημερινό σύμβολο της αμερικανικής ποπ, τηνΜπιγιονσέ.Αλλο να βλέπεις την αφροαμερικανίδα σουπερστάρ να δοκιμάζει τα όρια των αντρών λικνίζοντας τις πλούσιες καμπύλες της και άλλο, σίγουρα πολύ διαφορετικό, να την παρακολουθείς να μεταλλάσσεται σε λεσβία-μαύρη χήρα. Γιατί αυτός είναι ο ρόλος της στο «Τelephone», εκεί όπου τα πάντα ωθούνται στα άκρα, με τη Lady Gaga να υποδύεται την τρόφιμη γυναικείας φυλακής, όπου οι κρατούμενες ελάχιστα θυμίζουν θηλυκά, και η Μπιγιονσέ είναι η φίλη της με την οποία επικοινωνεί τηλεφωνικά προκειμένου να αποφυλακιστεί.
Σκηνές άκρως τολμηρές, ξεκινώντας από το παθιασμένο φιλί της Gaga με μια φυλακισμένη που θυμίζει τον Μπράντοστον «Ατίθασο», η οποία της αρπάζει το κινητό. Ακολουθεί η διαπόμπευση της Gaga, η οποία ολόγυμνη καταλήγει στο κελί της ακούγοντας τις υπόλοιπες τροφίμους αλλά και τους φύλακες να της λένε «τελικώς δεν έχει κ...». Στη συνέχεια βλέπουμε χορευτικά με στρινγκ και μια εντυπωσιακή έξοδο από τη φυλακή όπου την περιμένει η Μπιγιονσέ με το περίφημο αυτοκίνητο «Ρussy Wagon» που οδηγούσε ηΟύμα Θέρμαν στο «Κill Βill». Εικόνες καθηλωτικές, με άγριο κοντράστ και έντονα χρώματα που θυμίζουν πολλές φορές Ταραντίνο και άψογα χορευτικά στα οποία ανταποκρίνονται με μοναδικό επαγγελματισμό τόσο η Gaga όσο και η Μπιγιονσέ. Στις επόμενες σκηνές βρίσκονται σε ένα dinner, με την Μπιγιονσέ να δηλητηριάζει τον επίδοξο εραστή της και τη Lady Gaga τους υπολοίπους μέσα από τις θανατηφόρες συνταγές της που πραγματοποιεί χορεύοντας στην κουζίνα. Το φινάλε τις βρίσκει να ξεφεύγουν α λα Θέλμα και Λουίζ στις αμερικανικές λεωφόρους δίνοντας με τον τρόπο τους όρκο αιώνιας πίστης. Από κουτιά αναψυκτικών αντί για ρόλεϊ και το καπέλο-τηλέφωνο ως τη μονωτική ταινία αντί εσωρούχων, ο φίλος της και μέντοράς τηςΑλεξάντερ Μακ Κουίνθα ένιωθε υπερήφανος βλέποντάς το. Κινηματογραφικά επίσης είναι ευρηματικότατο, με αποτέλεσμα το τελευταίο που παρατηρεί ο θεατής να είναι το ίδιο το μουσικό κομμάτι που το επενδύει. Ενα τραγούδι που γράφτηκε αρχικά από τη Lady Gaga για τηνΜπρίτνεϊ Σπίαρςκαι το οποίο στη συνέχεια απορρίφθηκε από το πρώτο της άλμπουμ ώστε τελικώς, δικαίως όπως φάνηκε, να τρυπώσει στην ανανεωμένη έκδοση του «Fame Μonster». Το βιντεοκλίπ βγήκε στον αέρα στις 11 Μαρτίου και τις πρώτες τρεις ημέρες το είδαν περίπου 15 εκατομμύρια άνθρωποι.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=322686&dt=28/03/2010#ixzz0jgXa5tLh

Από τον μάγκα στην Γκάγκα
Ιστορικά η γκέι πρόκληση είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη ροκ και ποπ μουσική.
Μήπως δεν υπήρξαν αντιδράσεις για το κούνημα των γοφών τουΕλβις Πρίσλεϊαπό τη συντηρητική Αμερική; ΟΕντ Σάλιβαν αρχικά δεν ήθελε καν να τον φιλοξενήσει στο διάσημο σόου του.Τελικώς όμως του πέρασε,όπως το ίδιο συνέβη και με τον σπουδαίο Λιτλ Ρίτσαρντ, τον τραγουδιστή της «Lucille» και του «Τutti Frutti».Να είσαι μαύρος τραγουδιστής στη δεκαετία του ΄50,να τραγουδάς ροκ-εν-ρολ και να εμφανίζεσαι στις συναυλίες σου με τόνους μάσκαρα, κραγιόν και ρουζ και φορώντας προκλητικά λαμέ ρούχα,χωρίς αμφιβολία δεν είναι μικρή υπόθεση.O Ντέιβιντ Μπάουι, από τους κορυφαίους δημιουργούς της ροκ μουσικήςσόουλ,ηλεκτρονική,ποπ,φανκ,καμπαρέ,φολκ, drum ΄n΄ bass και οτιδήποτε βάλει ο νους του ανθρώπου-,ήταν εκείνος που δημιούργησε το πιο ολοκληρωμένο κόνσεπτ γύρω από την αμφισεξουαλικότητα,δίχως όμως να εγκλωβιστεί σε αυτήν. Ο Μπάουι με τον περίφημο «Ζiggy Stardust» άνοιξε δρόμους στη μουσική μέσω της εικόνας του όσο ελάχιστοι απελευθερώνοντας τη νεολαία η οποία ως τότε θεωρούσε επαναστατική την ατίθαση φράντζα των Βeatles, άντε και το μακρύ μαλλί των «παιδιών των λουλουδιών».Ακολούθησαν πολλοί,από τον «βασιλιά» της ντίσκοΣιλβέστερ,τον Μπόι Τζορτζ της δεκαετίας του ΄80,τον Τζορτζ Μάικλ, που δημιούργησε ολόκληρο θέμα με τη μεταφορά του επεισοδίου της δημόσιας τουαλέτας στο βιντεοκλίπ του «Οutside», τον σχεδόν άφυλο Αντονι, που πρόσφατα απόλαυσε το αθηναϊκό κοινό «ζωντανά»,ως το περιβόητο φιλί που έδωσαν στην τελετή των βραβείων Γκράμι η Μαντόνα και η Μπρίτνεϊ Σπίαρς και τον σάλο που ακολούθησε.Η Lady Gaga,που μια ντουζίνα σάιτ ασχολούνται στο Διαδίκτυο σχετικά με το αν είναι τραβεστί ή όχι,έχει σταθερά στην ημερησία διάταξη την αμφισεξουαλικότητα με ανάλογες σκηνές σε όλα σχεδόν τα κλιπάκια που έχει γυρίσει,με πιο χαρακτηριστικές σκηνές στα «Ρaparazzi» και «Βad Romance».
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=322686&dt=28/03/2010#ixzz0jgXong5g

Βιβλίο: Ο Άντρας μου είναι γκέι

Τι συμβαίνει όταν μια γυναίκα μαθαίνει ο άντρας της είναι γκέι; Πώς αντιμετωπίζει το σοκ της αποκάλυψης, τα έντονα και οδυνηρά συναισθήματα, αλλά και τα προβλήματα που προκύπτουν για ολόκληρη την οικογένεια; Πως μπορεί να σταθεί και πάλι στα πόδια της και να ξαναβρεί την ισορροπία της;H Carol Grever έγραψε ένα βιβλίο- οδηγό επιβίωσης για τις γυναίκες που βρίσκονται αντιμέτωπες με μια τέτοια κατάσταση. Μέσα από την δική της ιστορία, τις ιστορίες άλλων γυναικών, αλλά και πολλές χρήσιμες γνώσεις και συμβουλές, προσφέρει πολύτιμες οδηγίες για να μπορέσει κάθε γυναίκα να βγει από τη μαύρη τρύπα του πόνου και να πάρει στα χέρια της τα ηνία της ζωής της.“ Δυναμικό! Συγκινητικό! Οι γυναίκες που παρουσιάζονται μέσα σ' αυτές τις σελίδες αποκαλύπτουν τα βασικά βήματα προς την επιβίωση και πέρα από αυτήν”. Amity Pierce Buxton, συγγραφέας του βιβλίου “ The other side of the Closet”.(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ένας ομοφυλόφυλος εξομολογείται...

Μερικές φορές στη ζωή μας πάνε χάλια τα συναισθηματικά μας, άλλες φορές τα επαγγελματικά μας, άλλες η υγεία μας ή οικογένεια μας ή οι σχέσεις μας με τους φίλους μας. Υπάρχουν όμως και κάποιες στιγμές που απλώς γαμιέται το σύμπαν τόσο άσχημα και τα χαστούκια της μοίρας είναι τόσο απανωτά που κουρνιάζεις σε μια γωνιά και περιμένεις μπας και κοπάσει η μπόρα. Το πρότζεκτ με τα γκομενάκια και τα ραντεβού δε μπορεί να συνεχιστεί με τίποτα. Βγήκα εννοείται κι άλλα ραντεβού μετά από αυτά που σας περιέγραψα, αλλά ήταν όλα πανομοιότυπα, καρμπόν, λες και κάποιος σπάει πλάκα μαζί μου και μου τους στέλνει σεταρισμένους. Επώνυμα ρούχα, μπουζούκια, Δέσποινα Βανδή, LadyGaga. Αυτά έχουν μόνο να συζητήσουν. Κι εγώ δε ξέρω τι να κάνω. Να σπάσω το φλιτζάνι του καφέ και να κάνω χαρακίρι μπροστά τους;; Να κάνω ευχέλαιο;; Ούτε που ξέρω…! Κι έτσι τα έκοψα και τα ραντεβού. Αφενός για να διαφυλάξω την ψυχική μου ηρεμία, αφετέρου;; Οικονομική κρίση! Τζάμπα λεφτά στον καφέ, στα πήγαινε έλα, σε όλα! Καλύτερα σπιτάκι μου. Σεξοραντεβού με τσεκαρισμένες καταστάσεις και τέλος. Θα μου πείτε: και που είναι ο έρωτας; Δε ξέρω. Βαρέθηκα την αναζήτηση. Θέλω να αράξω. Και να μη σκέφτομαι τέτοια. Η καρδιά μου χτυπάει ακόμα δυνατά για τον υπέροχο άνθρωπο που μπήκε στη ζωή μου τον Σεπτέμβρη που μας πέρασε. Μαζί με τη καρδιά και το μυαλό μου είναι εκεί. Η παρουσία του στη ζωή μου, έστω και σαν «φίλος», η ερωτική ατμόσφαιρα κάθε φορά που συναντιόμαστε, μιλάμε, αγγιζόμαστε, αγκαλιαζόμαστε, μου είναι αρκετή για να καλύψω τα συναισθηματικά μου κενά.

Το εργασιακό δε χρειάζεται καν να το θίξω. Έξι μήνες τα ξύνω μετά μανίας μέχρι να ματώσουν. Έχω γίνει ένας νωθρός ντεμπελχανάς. Και στις αρχές του Φεβρουαρίου η ανάγκη να εργαστώ και να βγάλω ένα μεροκάματο θα είναι τόσο μα τόσο έντονη. Αν δε πάρω μπρος θα έχω βιοποριστικό πρόβλημα μεγάλο.Το πτυχίο είναι κοντά. Πολύ κοντά! Ουρανοί λυπηθείτε με! Ελπίζω! Εύχομαι! Οι φίλοι;; Οι φίλοι αλλού ντ’ αλλού και ο καθένας χώρια ακόμα χειρότερα. Μια γκρίνια, μια μιζέρια, ένα επαναλαμβανόμενο μιρ μιρ! Και το κακό είναι πως ΟΚ φάσεις περνάμε, αλλά αυτή τη φορά φως πουθενά. Όλο και χειρότερα. Κάποιες λέξεις όπως εμπιστοσύνη, συμπόνια, κατανόηση χάθηκαν τελείως απ’ το λεξικό μας. Και φταίμε όλοι, δε βγάζω την ουρά μου απ’ έξω. Οι οικογένεια απλά κάνει υπομονή.

Και κάπου εκεί ένα χαμόγελο που μου φτιάχνει τη διάθεση. Ακόμη και αν δεν είναι τόσο όμορφο για άλλους, μα για μένα τόσο ξεχωριστό. Ότι κι αν σημαίνει αυτό. Κι ξαναμανα όλοι να μου κάνουν μούτρα για το χαμόγελο που βρήκα. Λες και τους έκανε κάτι, Τόσο άδικο.
Οι ιστορίες του Λαέρτη... Ένας ομοφυλόφιλος εξομολογείται..

Σ’ ένα στρατόπεδο άκρη στην ερημιά- Κέδρος 2009

Όταν το ίδιο βράδυ ο κύριος Διοικητής κοιτάχτηκε στον καθρέφτη του δωματίου του, είδε πόσες άσπρες τρίχες είχαν φυτρώσει στα γένια του και στα μαλλιά του, απειλώντας και τα φρύδια του, και σκέφτηκε πόσο ξανθά και φωτεινά ήταν τα μαλλιά του στρατιώτη και πόσο απαλό το χνούδι στο πρόσωπό του. Πήγε και στάθηκε στο παράθυρο, όπως έκανε συχνά όταν κάτι τον ενοχλούσε. Από κει είχε άπλετη θέα στο στρατόπεδο, τυλιγμένο όπως ήταν στο σκοτάδι, με μοναδικό φως τους θαλάμους των φαντάρων. Μπορούσε να τους φανταστεί μισόγυμνους, με τα τριχωτά πόδια τους παραμορφωμένα στα δάχτυλα από τ’ άρβυλα, με τις σκελέες και τα φανελάκια πάνω στα ηλιοκαμένα μέλη τους, να τριγυρνούν πίνοντας κρυφά ουίσκι που το έκρυβαν κάτω από τα κρεβάτια τους. Έλεγαν χαζομάρες και χασκογελούσαν. Καμιά φορά κιόλας μάλωναν κι αρπάζονταν στα χέρια. Πράγματα αδιανόητα γι’ αυτόν, ένα χωριατόπαιδο, που από νωρίς είχε μπει στην πειθαρχία της Σχολής. Πολλές φορές, καθώς στεκόταν στο παράθυρο, κι αφού τα φώτα απέναντι στους θαλάμους είχαν πια σβήσει, εκείνος εξακολουθούσε να στέκεται εκεί και να φαντάζεται τους άντρες ξαπλωμένους στα κρεβάτια τους να μιλάνε ψιθυριστά. Άραγε, τι μπορούσε να λένε;

Μένης Κουμανταρέας: Σ’ ένα στρατόπεδο άκρη στην ερημιά (Κέδρος, 2009)

Χρήστος Σιμαρδάνης: "Είμαι γκέι"

Η ομοφυλοφιλία, ο γάμος των γκέι, ένας μεγάλος έρωτας και οι αγάπες της ζωής του. Ο Χρήστος Σιμαρδάνης μιλάει ανοιχτά ως ελεύθερος άνθρωπος σε μια συνέντευξη με πολλές αλήθειες.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΒΙΤΣΑ (Συνέντευξη στο «Εγώ», που κυκλοφορεί)
Επί 17 χρόνια είστε... η φωνή του MEGA. Πως είναι η αίσθηση να ξέρουν όλοι τη φωνή σας και να μην ξέρουν - αρχικώς τουλάχιστον - το πρόσωπο σας;

Δεν έχω φιλοδοξία για καμία καριέρα αλλά μόνο να είναι ωραία η ζωή μου. Ήμουν ευγνώμων στο γεγονός ότι είχα αυτή φωνή, η οποία πληρώνονταν και δεν είχα κανένα παράπονο. Να μην σου πω ότι χαιρόμουν και πέντε πράγματα πιο εύκολα ως μη αναγνωρίσιμος.

Οι περισσότεροι που είναι στα ΜΜΕ παρόλα αυτά τρέφουν συνεχώς το εγώ τους.Σου μιλάω ειλικρινά ότι δεν είχα καμία φιλοδοξία για την καριέρα μου. Οτιδήποτε καλούμαι να κάνω υπάρχουν χιλιάδες άλλοι που το κάνουν εξίσου καλά ή και καλύτερα από μένα. Έχω πολύ περιορισμένο «εγώ».

Πώς λειτουργείτε όμως όταν αναγκάζεστε να συναναστρέφεστε με ανθρώπους που λειτουργούν τελείως διαφορετικά;

Από 15 χρονών δεν αναγκάζομαι να κάνω τίποτα. Έκανα πάντα αυτό που γούσταρα 100% και όχι αυτό που με συνέφερε ή ήταν ένα σκαλοπάτι για κάτι άλλο. Αν το χαμόγελο, η φιγούρα σου, η λάμψη στα μάτια σου, η έκφραση σου μου πάει, θα γίνεις ο καλύτερος μου φίλος είτε είσαι θυρωρός είτε πρόεδρος.

Διάβασα μια συνέντευξη σας στο περιοδικό "10%", όπου μεταξύ άλλων είπατε «Στα 15 μου ήμουν με την παρέα φίλων μου ένα βράδυ, μιλούσαν όλοι για το σεξ, ήθελα να τους εκφράσω ότι εγώ είμαι γκέι και τους είπα «Εμένα παιδιά μου αρέσουν τα αγόρια». Δείχνει τρομερή ωριμότητα ένα παιδί να πει αυτό το πράγμα.

Δεν έγινε από ωριμότητα. Επ' ουδενί δεν δεχόμουν να με φέρεις στη θέση του αμυνόμενου. Το θεώρησα μεγάλη κούραση για μένα. Αυτές οι εκπτώσεις που κάνουμε από την αρχή της ζωής μας γράφουν στον χαρακτήρα μας. Ξαφνικά γίνεσαι κουτοπόνηρος και πάντα αμυντικός. Εγώ θέλω να είμαι επιθετικός, όχι αμυντικός. Αυτά είναι φοβερή στάμπα.
Πώς λειτούργησαν οι φίλοι σας όταν το είπατε;

Ο καλύτερος μου φίλος είπε «Χρήστο σε δέχομαι». Και μια καλή μου φίλη του απάντησε «Τι είπες; Τον δέχεσαι; Γιατί σου ζητήθηκε να δεχτείς ή να μην δεχτείς ανθρώπους της παρέας; Εσύ ρωτάς αν δεχόμαστε εσένα;» Νομίζω ότι η παρέα μου ωφελήθηκε πιο πολύ από αυτή τη δήλωση μου και όχι εγώ. Αναγκάστηκε να σκεφτεί, να αντιμετωπίσει κάτι που τη δεκαετία του 70 ήταν πρωτόγνωρο και καθόλου της μόδας, ούτε αποδεκτό.

Δεν σας έδωσε κάτι εκείνο το βράδυ; Δεν είπατε «Είμαι μάγκας που έχω την τόλμη να εκφράζω δημόσια αυτό που νιώθω»;

Δεν ήταν δημόσιο. Γιατί να βγω δημόσια να πω ποιες είναι οι «κάβλες» μου, που βρίσκω την ηδονή μου; Ποιόν αφορά και ποιος το λέει σ' εμένα με την ίδια ειλικρίνεια; Βεβαίως χρειάζεται να μην ζωγραφίζεις δημόσια έναν άλλο άνθρωπο από αυτό που είσαι. Το να δίνεις ψεύτικο προφίλ για την πάρτη σου είναι άρρωστο, ανέντιμο και κουραστικό.

Δε σας ενοχλεί που πολλοί άνθρωποι της show biz, έχουν αυτή την «ιδιαιτερότητα» και φωτογραφίζονται με ψεύτικες σχέσεις;

Ο κάθε άνθρωπος φέρεται και ζει ανάλογα με τα κουράγια που έχει. Δεν με θυμώνει σαν άνθρωπο της show biz που ζούμε στο απόλυτο ψέμα αλλά σαν πολίτη αυτής της κοινωνίας. Θα΄ θελα ο κόσμος να είναι αλλιώς και να μην χρειάζονται οι ταμπέλες. Τώρα αν ένας συγκεκριμένος τραγουδιστάκος, του οποίου η εταιρεία του λέει να πουλάει στα κοριτσόπουλα, δεν έχει τα αρχίδια-και που να τα βρει κιόλας- να' πει «Εγώ αυτός είμαι και κι όποιος με αγοράσει» τον καταλαβαίνω και ίσως τον συμπονώ.

Ήταν δύσκολο στη δεκαετία του 70 να κάνετε αυτή την επιλογή ζωής;

Δεν ήταν δύσκολο, γιατί και τώρα που είναι πιο «εύκολο» η εικόνα που έχει ο κόσμος δεν είναι η σωστή.

Αισθανθήκατε ποτέ ρατσισμό;

Ρατσισμό αισθάνθηκα πάρα πολλές φορές όταν δούλευα σε μια αεροπορική εταιρία από συναδέλφους ιδιαίτερα στενόμυαλους και μικρόμυαλους. Είχα ακούσει διάφορα σχόλια. Δεν ήταν φανερό όμως πάνω μου, δεν φορούσα δηλαδή το ταγεράκι της αεροσυνοδού ποτέ.

Πώς το αντιμετωπίσατε;

Δεν το βίωσα σε βαθμό που να χρειαστεί να επαναστατήσω. Γενικώς δεν κάνω τον τσαμπουκά, δεν είμαι πολύ διεκδικητικός άνθρωπος.

Έχει γίνει πολύς ντόρος τον τελευταίο 1,5 χρόνο στην Ελλάδα για το αν πρέπει ή όχι να παντρεύονται ομοφυλόφιλοι. Ποια είναι η δική σας γνώμη;

Δεν νομίζω πως κανένα ομοφυλόφιλο κίνημα στον κόσμο ούτε στην Ελλάδα έλεγε ποτέ ότι θέλουμε να γίνουμε νύφες. Είναι αμαρτία όμως ένα ζευγάρι που είναι 40 χρόνια μαζί κι έχουν μια περιουσία, όταν ο ένας πεθάνει τα ανίψια που έκραζαν πιθανότητα και έβριζαν το θείο να τη φάνε και ο σύντροφός του να μείνει στην απέξω. Εκεί εστιάζεται ο γάμος. Θέλουν να προστατεύσουν μια ακόμη αδικία. Δεν θέλουν να επιτραπεί να πάνε στον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη ο ένας γαμπρός και ο άλλος νύφη. Δεν ζητάμε αυτό. Βεβαίως και πρέπει να επιτραπεί ο γάμος.

Σκεφτήκατε να παντρευτείτε;

Όχι. Ποτέ δεν είχα μια σοβαρή σχέση δυστυχώς. Όμως και straight να ήμουν ο γάμος είναι ένα σκηνικό που δεν μου αρέσει. Γιατί θέλουν να παντρεύονται οι straight; Για να κάνουν δεξιώσεις και επίδειξη. Έχει δει πως παντρεύονται οι άνθρωποι σήμερα; Καταχρεώνονται για να κάνουν εντύπωση.

Μου έκανε εντύπωση που είπατε ότι δεν είχατε ποτέ σοβαρή σχέση. Δεν ζήσατε ποτέ ένα μεγάλο έρωτα;

Έζησα έναν πολύ μεγάλο έρωτα και τίποτα άλλο.

Αυτό είναι συγκλονιστικό...

Είναι πολύ δυσάρεστο, όχι συγκλονιστικό. Έζησα έναν -όχι απλά μεγάλο έρωτα-, έναν έρωτα καταστροφικό γιατί μετά ήθελα οτιδήποτε να είναι καλύτερο από αυτό. Αυτός ο έρωτας έληξε το 1985 και όσο και να σου φανεί αστείο έχουμε 2010 και ακόμα δεν έχω συνέλθει.

Δεν δοκιμάσατε έπειτα ή αφήνατε κλειστά τα περιθώρια;

Ακολουθήθηκε μια πορεία συνειδητή ή ασυνείδητη τέτοια ώστε να μην ανοιχτούν αυτές οι πύλες που θα με κάνουν να ξαναπληγωθώ. Έκανα πράγματα τα οποία τέλειωναν την επόμενη μέρα. Φοβόμουν και φοβάμαι.. Τώρα όπως διψάς το καλοκαίρι, τόσο πολύ θέλω πια να ερωτευτώ.

Δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος να πείτε «Είναι ο άνθρωπος της ζωής μου»;

Βρέθηκε ένας πριν από 2-3 χρόνια αλλά δεν ξέρω... Έχω πια πολύ μεγάλες απαιτήσεις. Γι' αυτό τον άνθρωπο πήρε δύο χρόνια να πιστέψω ότι ίσως μου λέει αλήθεια ότι με αγαπάει.

Δεν έχετε αισθανθεί ότι σας αγαπάνε άνθρωποι στη ζωή σας;

Αυτός ο μεγάλος έρωτας που έζησα το 1984 αν είχε κρατήσει θα ήμουν σε άλλη φάση.

Τον έχετε ξαναδεί αυτό τον άνθρωπο;

Αυτός ο άνθρωπος δεν ζει πια, έφυγε το 1995.

Θα πρέπει να ήταν συγκλονιστικό.

Δεν χάθηκε μέσα στη σχέση μας αλλά πολύ μετά.. Αυτός ήταν 19, εγώ 28 και μέναμε σπίτι του με τη μητέρα του. Αυτή η γυναίκα ενώ ήξερε τα πάντα, είχε την εξυπνάδα και τη σοφία να μας δεχθεί και να μας αγκαλιάσει. Φοβερή γυναίκα, φοβερό μυαλό όπως και ο γιος της. Όταν χάθηκε ο Γιώργος έγινα πολύ καλός φίλος με τη μητέρα του. Δηλαδή σε μια γιορτή παίρνω πρώτα τη μάνα μου και αμέσως μετά τη δική του.

Οι γονείς σας πως το αντιμετώπισαν;

Ο πατέρας μου είχε μια λαϊκή σοφία, ήταν απίστευτο μυαλό και ψυχή. Είχε καταλάβει αλλά είχε την φιλοσοφία να μην το σχολιάσει ποτέ. Με τη μάνα μου είχαμε αρχίσει μια κουβέντα που κράτησε τρεις μέρες. Το θεώρησα πολύ μεγάλη ευκαιρία να της πω τα πάντα, τη στρίμωξα την έφερα στα όρια της. Αφού φτάσαμε να τα πούμε όλα και πίστεψα ότι από την επόμενη θα επικοινωνούσαμε αλλιώς, πάτησε delete. Ξαναμίλαγε σα να μην είχε μάθει ποτέ αυτό το πράγμα. Μετά από πολλά χρόνια έγινα κουμπάρος μιας φίλης μου και στο τραπέζι μου είπε, κάτι πάρα πολύ τρυφερό «Χαίρομαι γιατί έστω κι έτσι αποκτάς κι εσύ οικογένεια». Η μάνα μου είναι και αριστερή και πολύ ιδιαίτερο άτομο. Αυτό που την ενδιέφερε κυρίως είναι τα γεράματα μου, να μην είμαι μόνος μου. Βέβαια κι εκείνη που είχε τόσο μεγάλο έρωτα στη ζωή της μόνη δεν την άφησε η ζωή; Θα πεις ακουμπάει πάνω μου. Εμένα δεν θα μου δώσει ποτέ αυτό η ζωή. Παιδί δεν θα κάνω μάλλον...

Έχετε ερωτευτεί ποτέ μια κοπέλα;

Ναι. Πάω με γυναίκες αλλά είναι πολύ προκαθορισμένη η τύχη αυτών των συναντήσεων. Περνάω πολύ καλά, αλλά μια γυναίκα δεν μπορεί να με συγκινήσει συναισθηματικά. Σκεφτήκατε ποτέ να γίνετε πατέρας;

Δεν είναι έτσι απλά τα πράγματα. Ένα παιδί για να μεγαλώσει θέλει ένα σπίτι, στο οποίο να ζουν δύο άνθρωποι συνειδητά επιλέγοντας ο ένας τον άλλον, και να προσφέρουν το τέλειο σκηνικό σε ένα παιδί. Αυτό δεν θα μπορέσω να το προσφέρω γιατί να χρησιμοποιήσω έναν άνθρωπο; Θα ήθελα να σώσω ένα παιδάκι και επειδή είμαι μόνος και περνούν τα χρόνια αν υποτεθεί ότι θα υπάρχει μια περιουσία αν πεθάνω γιατί να την φάνε άσχετοι και αντιπαθητικοί συγγενείς. Να πάρω ένα παιδί από την Αφρική, το Αφθαγκιστάν, την Αϊτή να το μορφώσω και να του δώσω την ευκαιρία να ζήσει καλύτερα.

Νιώθετε μοναξιά;

Ναι. Κυρίως τις γιορτές. Τις σιχαίνομαι.

Ποια είναι η πιο όμορφη ανάμνηση της ζωής σας;

Η πιο παρηγορητική ανάμνηση που έχω είναι σε μια πάρα πολύ κρίσιμη στιγμή της ζωής του πατέρα μου ο καλός θεός μου έστειλε ένα διαφημιστικό όπου είχα πάρει 700 χιλιάδες δραχμές. Ο πατέρας μου χρειαζόταν τις 650 χιλιάδες. Το γεγονός ότι είχα στο χέρι μου τα λεφτά εκείνη την στιγμή είναι η πιο ανακουφιστική ανάμνηση που έχω στη ζωή μου. Ότι μπόρεσα να σταθώ δίπλα του.

Σας λείπει;

Πάρα πολύ. Κάθε μέρα.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο απωθημένο σας;

Τα αεροπλάνα.. Μαθαίνω να πιλοτάρω μονοκινητήριο τετραθέσιο.

Τι να σας ευχηθώ από εδώ και πέρα;

Καλή επιτυχία σε ένα θεατρικό αυτοβιογραφικό έργο που γράφω και μιλά για μένα και τον πατέρα μου.
Πηγή: http://panoramapress.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2112:tv-news-xristos-simardanis-eimai-gay&catid=9:2009-06-17-18-34-02&Itemid=16

Η ομοφυλοφιλία δεν είναι επιλογή

Η Lady Gaga, η οποία πρόσφατα μίλησε για τη σεξουαλικότητά της και αποκάλυψε ότι είναι bisexual, πιστεύει πως οι ομοφυλόφιλοι (άνδρες και γυναίκες) γεννήθηκαν gay και δεν το επέλεξαν στην πορεία της ζωής τους.Η Gaga, η οποία στο νέο της video clip για το τραγούδι «Telephone» παρουσιάζει διάφορες πτυχές της σεξουαλικότητας, είπε: «Υπάρχουν άνθρωποι σε αυτό τον κόσμο που πιστεύουν ότι το να είσαι gay είναι επιλογή. Δεν είναι επιλογή, έτσι γεννηθήκαμε».Η εκκεντρική τραγουδίστρια, που στο παρελθόν παραδέχθηκε ότι θα μπορούσε πολύ άνετα να ερωτευτεί μια γυναίκα, δήλωσε: «Δεν υπάρχουν κανόνες ούτε περιορισμοί στην αγάπη».
Παρακολουθήστε την Lady Gaga σε ομιλία της υπέρ των gay
Πηγή: http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=115907&cid=11

Σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης

«Η διαδικασία του γάμου δεν μας αντιπροσωπεύει. Δεν πιστεύουμε δηλαδή πως μία σχέση ή μία συμβίωση πιστοποιείται και σφραγίζεται μόνο με την τέλεση ενός γάμου. Γι΄ αυτό και αποφασίσαμε πως το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης ήταν πιο κοντά στα δικά μας “θέλω” και “πιστεύω”».

Πριν από περίπου 10 μέρες, ο κ. Γιώργος Τριανταφύλλης και η σύντροφός του Ελισάβετ Σινανά επισκέφτηκαν το γραφείο συμβολαιογράφου στη Ρόδο. Ο λόγος δεν ήταν η επίλυση περιουσιακών ή κληρονομικών ζητημάτων. Αντίθετα, το ζευγάρι θέλησε να υπογράψει το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης. Ωστόσο, όταν το αποφάσισαν, όπως λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Τριανταφύλλης, τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα. Έχουν περάσει περίπου δύο χρόνια από τότε που ψηφίστηκε και στη χώρα μας ο νόμος για τη σύναψη του συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης για τα ετερόφυλα ζευγάρια. Μέχρι σήμερα τα ζευγάρια που έχουν υπογράψει το χαρτί του συμφώνου εκτιμάται ότι δεν είναι περισσότερα από 150 πανελλαδικά. «Υπολογίζουμε ότι μόλις το 20% σε σύνολο 1.400 συμβολαιογράφων στην Αθήνα πρέπει να έχουν ασχοληθεί έστω μία φορά με το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης», επισημαίνει ο πρόεδρος του Συμβολαιογραφικού Συλλόγου Αθηνών κ. Κώστας Βλαχάκης.

Άγνοια και καχυποψία

«Έψαξα αμέσως για συμβολαιογράφο στη Ρόδο. Άνοιξα τον τηλεφωνικό κατάλογο και άρχισα να επικοινωνώ μαζί τους. Έπεσα όμως πάνω σε αρκετούς συμβολαιογράφους οι οποίοι δεν γνώριζαν για το σύμφωνο κι άλλους οι οποίοι ήθελαν χρόνο προκειμένου να μάθουν περισσότερες λεπτομέρειες για το τι χαρτιά χρειαζόμασταν και σε τι μας κάλυπτε το σύμφωνο. Βέβαια, υπήρχαν κι εκείνοι οι οποίοι έβλεπαν τη συγκεκριμένη συμβολαιογραφική πράξη με καχυποψία», λέει ο κ. Τριανταφύλλης

«ΞΕΝΟ» θεωρούσε αρχικά ο νομικός κόσμος το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης. Όπως εξηγεί η συμβολαιογράφος Αθηνών κ. Παυλίνα Μποσταντζόγλου-Διονυσοπούλου, και για την ελληνική κοινωνία ήταν, και όπως φαίνεται είναι, κάτι διαφορετικό. «Γι΄ αυτό και προκειμένου να αφομοιωθεί μία τέτοια αλλαγή θα χρειαστούμε αρκετό χρόνο». Πάντως, τα περισσότερα ζευγάρια που έχουν δηλώσει τη συμβολαιογραφική πράξη στο Ληξιαρχείο είναι νεαρά- ηλικίας κάτω των 40 ετών- και μάλιστα υψηλού μορφωτικού επιπέδου. Τα αποτελέσματα πάντως παλαιότερης έρευνας του Ινστιτούτου Ψυχικής Σεξουαλικής Υγείας σε συνεργασία με την εταιρεία ερευνών Κάπα Research, το 60,8% των συμμετεχόντων θεωρεί ότι η καθιέρωση του συμφώνου συμβίωσης είναι πρόοδος για τη χώρα μας, ενώ 3 στους 10 θα το προτιμούσε από το να ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας. Ο κυριότερος λόγος; Οικονομικός. Όπως εξηγεί ο κ. Τριανταφύλλης, ο γάμος δεν ήταν στα σχέδιά τους, «ακόμη και το σύμφωνο το υπογράψαμε για τυπικούς περισσότερο λόγους, όπως η αναγνώριση του παιδιού ή η ασφάλιση της συντρόφου. Αφού πήραμε το προσχέδιο και το μελετήσαμε, πήγαμε μια μέρα υπογράψαμε και αυτό ήταν», λέει το ζευγάρι. Το κόστος της συμβολαιογραφικής πράξης ήταν μόλις 40 ευρώ, σε αντίθεση με τα χρήματα που καλείται να πληρώσει το ζευγάρι όταν η επισημοποίηση της σχέσης γίνει με... παπά και με κουμπάρο.

Ομοιότητες με τον γάμο

«Τα δικαιώματα-οφέλη και οι συνέπειες του συμφώνου είναι σχεδόν κατά 80% ίδιες με εκείνες του γάμου», λέει η κ. Μποσταντζόγλου-Διονυσοπούλου. Έτσι, ξεκινώντας από το επώνυμο της συζύγου, αυτό δεν μεταβάλλεται με την υπογραφή της συμβολαιογραφικής πράξης, ενώ τα παιδιά που θα γεννηθούν κατά τη διάρκεια ισχύος του συμφώνου ή εντός 300 ημερών από τη λύση ή την ακυρότητά του θα φέρει επώνυμο το οποίο θα συμφωνηθεί από το ζευγάρι- απόφαση που είναι αμετάκλητη. «Παράλληλα, το σύμφωνο κατοχυρώνει το τεκμήριο πατρότητας και αναγνώρισης του τέκνου ενώ σε ό, τι αφορά τα οικονομικά δίνει τα ίδια οφέλη με εκείνα του γάμου».

Ενστάσεις από ομόφυλα ζευγάρια και Εκκλησία

Η ΝΟΜΙΚΗ αναγνώριση του συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης δεν έγινε αποδεκτή απ΄ όλους. Δεν ήταν λίγοι οι κληρικοί, οι οποίοι εναντιώθηκαν στο σύμφωνο. Πιο έντονη ήταν η αντίδραση του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμου, ο οποίος μάλιστα στο ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου χαρακτήρισε τη συμβίωση εκτός γάμου «πορνεία».

Αλλά και τα ομόφυλα ζευγάρια εξέφρασαν έντονα τη δυσαρέσκειά τους γιατί το νομοσχέδιο δεν περιλαμβάνει τους ομοφυλόφιλους. Έναν χρόνο μετά, το ΠΑΣΟΚ κατέθεσε πρόταση νόμου για τη θεσμοθέτηση του συμφώνου ώστε να καλύπτει και τα ομόφυλα ζευγάρια, ωστόσο απορρίφθηκε από την αρμόδια Επιτροπή της Βουλής. Όπως τονίζουν εκπρόσωποί τους, το σύμφωνο συμβίωσης έχει νομιμοποιηθεί στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες κατά κύριο λόγο για να δίνει λύση δέσμευσης στα ομόφυλα ζευγάρια. Είναι χαρακτηριστικό πάντως πως στην έρευνα του Ινστιτούτου Σεξουαλικής Υγείας και της Κάπα Research, σχεδόν έξι στους δέκα Έλληνες θεωρούν ότι το σύμφωνο θα πρέπει να ισχύσει και για τα ομόφυλα ζευγάρια.

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ

Συμπόσιο: Το Ζήτημα του Φύλου στο Έργο του Σαίξπηρ

Με αφορμή τον εορτασμό των 400 χρόνων από την πρώτη έκδοση των Σονέτων του Σαίξπηρ (20 Μαΐου 1609) και την παράσταση της ομάδας Σημείο Μηδέν «Όπως σας Αρέσει» - ελεύθερη διασκευή, η θεατρική ομάδα, σε συνεργασία με το Βρετανικό Συμβούλιο και το Studio Κινητήρας σας προσκαλούν το Σάββατο 20 Μαρτίου και ώρα 16.30 στο συμπόσιο με θέμα : «Το Ζήτημα του Φύλου στο Έργο του Σαίξπηρ». Τόπος διεξαγωγής: Studio Κινητήρας, Ερεχθείου 22, Ακρόπολη. Είσοδος ελεύθερη.

Ομιλητές:
Phillip Zarrilli

Καλλιτεχνικός Διευθυντής της ομάδας Llanarth και Καθηγητής Performance Practice στο Πανεπιστήμιο του Exeter.
Ξένια Γεωργοπούλου


Λέκτορας, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστήμιο Πατρών
Luke Prodromou


Συγγραφέας/Εκπαιδευτικός
Μαρώ Τριανταφύλλου


Συγγραφέας
Δημήτρης Τσαμπρούνης


Επιτροπή του Athens Pride
Τη συζήτηση συντονίζει ο Σάββας Στρούμπος, σκηνοθέτης της ομάδας Σημείο Μηδέν.
Για περισσότερες πληροφορίες στα τηλέφωνα: 210-3225207, 6942-841714.

Ποινή για τον οροθετικό αιμοδότη

Ποινή φυλάκισης 33 μηνών - με 3ετή αναστολή - επέβαλε το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης στον 42χρονο αιμοδότη, που πριν από πέντε χρόνια είχε δώσει μολυσμένο με τον ιό hiv που προκαλεί το aids αίμα. Από τη μετάγγιση του αίματος είχαν μολυνθεί ένα 16χρονο κορίτσι και ένας ηλικιωμένος καρδιοπαθής.
Το δικαστήριο έκρινε ότι ο 42χρονος είναι ένοχος για σωματική βλάβη από αμέλεια και κατά συρροή αλλά και για παραβίασης των μέτρων που ισχύουν για τη διάδοση ασθενειών από συνειδητή αμέλεια. Στη διάρκεια της δίκης - που έγινε κεκλεισμένων των θυρών - ο 42χρονος ισχυρίστηκε ότι δεν είχε πρόθεση να μεταδώσει τον aids σε άλλους κι ότι δεν γνώριζε ότι ήταν φορέας του ιού. Ο ίδιος είχε μολυνθεί ύστερα από επαφή με ιερόδουλη. Σύμφωνα με τη δικογραφία, ο κατηγορούμενος είχε αποκρύψει αυτή την επαφή κατά τη συμπλήρωση του δελτίου αιμοδότη (όπου αναφέρονται τυχόν ριψικίνδυνες σεξουαλικές επαφές).
Η υπόθεση αποκαλύφθηκε τον Μάρτιο του 2006 προκαλώντας σάλο. Με αφορμή το συγκεκριμένο περιστατικό αναδείχθηκαν οι ελλείψεις του Εθνικού Συστήματος Υγείας στον τομέα ελέγχου του αίματος. Τότε ξεκίνησαν και οι διαδικασίες για να εφαρμοστεί μοριακός έλεγχος - μέσω του οποίου ανιχνεύονται εγκαίρως μολυσμένα δείγματα - σε όλη την ποσότητα αίματος που διακινείται ετησίως στη χώρα
Πηγή: http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4564520&ct=1

«Είσαι γκέι; Απόδειξη!»

Η Εύα Φλόρες πάντοτε προσπαθούσε να δραπετεύσει. Από την κακοποίηση, τον ρατσισμό. Ακόμα και από το ίδιο της το σώμα. Γεννήθηκε αγόρι. Αισθανόταν όμως ότι έπρεπε να είναι γυναίκα. Στο Μεξικό, αυτή η επιλογή μπορεί να οδηγήσει στον θάνατο.
Η οικογένειά της τη διέγραψε. Στα 18 της η Φλόρες ήταν μόνη. Δεν είχε χρήματα, συγγενείς, φίλους. Έφυγε από το Ακαπούλκο για την Πόλη του Μεξικού. Προσπάθησε να νοικιάσει σπίτι αλλά δεν ήταν εύκολο.
«Σε βλέπει ο κόσμος και σε φοβάται. Νομίζουν ότι είσαι ένα τέρας», λέει. Κοιμόταν στους δρόμους. Έκανε χρήση ναρκωτικών. Και φοβόταν για τη ζωή της. Άκουγε συχνά ιστορίες για άλλα διαφυλικά άτομα που είχαν πέσει θύματα ξυλοδαρμών και δολοφονιών. Γι΄ αυτό αναζήτησε καταφύγιο στις ΗΠΑ και πριν από έναν χρόνο έγινε δεκτή η αίτησή της για άσυλο. Τη συναντώ στο πολύχρωμο γραφείο τής μη κυβερνητικής οργάνωσης Ιmmigration Εquality (Μεταναστευτική Ισότητα), στο νότιο άκρο του Μανχάταν. Με τη βοήθεια των δικηγόρων της οργάνωσης η Φλόρες εξασφάλισε τη νόμιμη παραμονή της στις ΗΠΑ. Έχει τα μαλλιά της πιασμένα κότσο.
Κάθεται με τα χέρια σταυρωτά, σε θέση άμυνας. Και διστάζει να σε κοιτάξει στα μάτια. «Οι γονείς μου με απέρριψαν. Έχω κακοποιηθεί σεξουαλικά. Στο Μεξικό ένιωθα ότι δεν μπορούσα να είμαι ελεύθερη. Προσπαθούσα πάντα να ξεφύγω από την ίδια την κοινωνία», λέει.

Μεταναστευτική ισότητα
Η Φλόρες είναι μια από τους εκατοντάδες μετανάστες στην Αμερική που εξασφαλίζουν άσυλο κάθε χρόνο λόγω των σεξουαλικών τους προτιμήσεων. Και οι αριθμοί τους αυξάνονται.
Η οργάνωση Ιmmigration Εquality κέρδισε 76 υποθέσεις το 2009. Τα δύο προηγούμενα χρόνια είχε κερδίσει 55 και 30 αντίστοιχα. Για να ζητήσει κάποιος άσυλο στις ΗΠΑ θα πρέπει να βρίσκεται στη χώρα είτε νόμιμα είτε παράνομα. Η Φλόρες πέρασε λαθραία τα σύνορα από το Μεξικό πριν από οκτώ χρόνια.
«Πλήρωσα 2.500 δολάρια σε έναν οδηγό στην Τιχουάνα. Μπήκα σε ένα αμάξι και αυτό ήταν. Δεν πήρα μαζί μου τίποτα. Μόνο μια ταυτότητα και τα ρούχα που φορούσα», λέει.
«Τώρα μπορώ πλέον να ονειρευτώ» Η ΦΛΟΡΕΣ δεν ονειρευόταν να έρθει στην Αμερική, σε αντίθεση με πολλούς συμπατριώτες της που εισέρχονται στη χώρα παράνομα. Η μητέρα της ζούσε εδώ και 25 χρόνια στην Καλιφόρνια. Είχε αφήσει την οικογένεια όταν ακόμα η Φλόρες ήταν παιδί. Προσπάθησε να τη βρει όταν έφτασε στις ΗΠΑ. Αλλά δεν τη δέχτηκε. Σήμερα η Φλόρες δουλεύει ως καθαρίστρια και πωλήτρια σε κατάστημα στο Μανχάταν. Επισκέπτεται ψυχολόγο και έχει ετοιμάσει τα χαρτιά της για σπουδές. Θέλει, λέει, να γίνει κοινωνική λειτουργός. Τη ρωτάω ποιο ήταν το όνομά της πριν το αλλάξει σε Εύα. Απαντά ύστερα από μια μικρή παύση: «Έντγκαρ... Σχεδόν το έχω ξεχάσει. Εκείνη η ζωή ανήκει στο παρελθόν. Την έχω αφήσει πίσω μου. Τώρα είναι που μπορώ να ονειρευτώ».

1.700 αιτήσεις ετησίως από όλο τον κόσμο

ΤΟ 2008 περίπου 49.000 άνθρωποι κατέθεσαν αιτήσεις για άσυλο στις ΗΠΑ. Φοβούνταν ότι στην πατρίδα τους θα διώκονταν λόγω της φυλής, της θρησκείας, της εθνικότητάς τους, των πολιτικών τους απόψεων ή της σεξουαλικής τους συμπεριφοράς. Τελικά 22.930 αιτήσεις έγιναν δεκτές.
Η Βικτόρια Νίλσον, νομική σύμβουλος στην οργάνωση Ιmmigration Εquality, έχει επιβλέψει εκατοντάδες υποθέσεις σαν της Φλόρες. Κάθε χρόνο το γραφείο της δέχεται 1.700 αιτήσεις από όλο τον κόσμο. Από το Ιράν, την Αίγυπτο, το Τουρκμενιστάν, τη Γεωργία. Οι περισσότερες εκκλήσεις για βοήθεια φτάνουν όμως από την Τζαμάικα, «μια ιδιαίτερα ομοφοβική κοινωνία», όπως λέει η Νίλσον. «Έχουμε ανθρώπους που τα κακοποιεί η αστυνομία. Άλλους τους έχουν απειλήσει με όπλα ή τους έχουν βιάσει». Για να αποκτήσει άσυλο στις ΗΠΑ ο αιτών πρέπει να αποδείξει στις αρχές ότι είναι ομοφυλόφιλος. «Πρέπει να καταθέσει ο σύντροφός τους, ή οι συγγενείς. Να δείξουν με ιατρικές γνωματεύσεις ή άρθρα εφημερίδων ότι έχουν δεχτεί επιθέσεις στη χώρα τους. Δεν είναι μια απλή
διαδικασία», εξηγεί η Νίλσον. Δεν λείπουν βέβαια και περιπτώσεις που λένε ψέματα για να εξασφαλίσουν την παραμονή τους στις ΗΠΑ. Τον Φεβρουάριο του 2009 έξι Ρώσοι μετανάστες καταδικάστηκαν σε φυλάκιση για τη δημιουργία ψευδών αιτήσεων ασύλου.
Μέσα σε τέσσερα χρόνια είχαν βοηθήσει πάνω από 380 μετανάστες τους οποίους χρέωναν έως και 12.000 δολάρια για τις αιτήσεις. Τους συμβούλευαν να πουν ψέματα στις αρχές ότι είναι ομοφυλόφιλοι.
Πηγή: http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4564598&ct=2

"Το λύκειο είναι μια δύσκολη περίοδος, αλλά άμα είσαι gay είναι ακόμα χειρότερα."

Η τρίτη και μικρότερη κόρη του Bruce Willis και της Demi Moore, η Rumer Willis, θα φιληθεί με μία κοπέλα στην σειρά «90210», στην οποία πρωταγωνιστεί.Η 21χρονη Rumer, η οποία υποδύεται την Gia, θα φιλήσει την Jessica Lowndes, που υποδύεται την Adrianna.Oι δύο κοπέλες θα συνάψουν μεταξύ τους ερωτικές σχέσεις, αφού θα γνωριστούν στους Ανώνυμους Αλκοολικούς, αργότερα, μέσα στην σεζόν.Η Rumer είπε: «Το λύκειο είναι μια δύσκολη περίοδος, αλλά άμα είσαι gay είναι ακόμα χειρότερα. Εύχομαι οι γυναίκες που θα το δουν να πάρουν κουράγιο».

Δείτε το video με συνέντευξη της Rumer στο κόκκινο χαλί

Πηγή: http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=111501&cid=11

Πολιτικός πολέμιος των gay... είναι ομοφυλόφιλος

Συντηρητικός Γερουσιαστής των ΗΠΑ, ένθερμος πολέμιος των μέτρων υπέρ των ομοφυλοφίλων κατά τα 14 χρόνια της θητείας του, παραδέχθηκε ότι είναι gay. Πρόκειται για τον Ρεπουμπλικανό Roy Ashburn που αποκάλυψε το μυστικό του στη διάρκεια μιας ραδιοφωνικής συνέντευξης, στην Καλιφόρνια.Όπως εξομολογήθηκε, οι θέσεις του αντικατόπτριζαν τον τρόπο που σκέφτονταν οι ακόλουθοί του και όχι τη δική του «εσωτερική διαμάχη». «Είμαι ομοφυλόφιλος… αυτές οι λέξεις ήταν τόσο δύσκολες για εμένα για πολύ καιρό», παραδέχθηκε ανοιχτά ο 55χρονος διαζευγμένος πατέρας τεσσάρων παιδιών.Ο Ashburn είπε ότι ένιωσε την ανάγκη να μιλήσει «έξω από τα δόντια», καθώς είχαν διαρρεύσει φήμες ότι επισκέφθηκε ένα gay bar, πριν συλληφθεί για επικίνδυνη οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ στο Σακραμέντο, στις 3 Μαρτίου.Μόλις πέρυσι ο ίδιος γερουσιαστής είχε αντιταχθεί στην ψήφιση νομοσχεδίου για την καθιέρωση μέρας μνήμης ενός δολοφονηθέντος ακτιβιστή για τα δικαιώματα των gay.

Πηγή: http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=112258&cid=5

Χορηγία... προφυλακτικών

Η Βρετανία θα δώσει 42.000.000 στη Νότια Αφρική εν όψει του Μουντιάλ

Δώρο 42 εκατομμύρια προφυλακτικά πρόκειται να κάνει η Βρετανία στη Νότιο Αφρική εν όψει Μουντιάλ - και λίγα είναι. Οπως αναφέρει η βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν», η διοργανώτρια χώρα του φετινού παγκοσμίου πρωταθλήματος ποδοσφαίρου έχει ζητήσει ένα δισεκατομμύριο προφυλακτικά, προκειμένου να εμποδίσει την εξάπλωση της επιδημίας του έιτζ.
Αν οι αριθμοί σας φαίνονται υπερβολικοί, αρκεί να πληροφορηθείτε ότι σύμφωνα με τη νοτιοαφρικανική Κεντρική Υπηρεσία Φαρμάκων, στη διάρκεια του Μουντιάλ αναμένεται να συρρεύσουν στη χώρα 40.000 ιερόδουλες, οι οποίες θα ενώσουν τις προσπάθειές τους με το ήδη πλούσιο εγχώριο δυναμικό. Θυμίζουμε επίσης ότι το Μουντιάλ διαρκεί έναν ολόκληρο μήνα και ότι οι φίλαθλοι που αναμένεται να επισκεφθούν τη νότια Αφρική υπολογίζονται να φθάσουν ώς και τις 500.000.
«Προφανώς εστιάζουμε την προσοχή μας στο παγκόσμιο πρωτάθλημα και στη μεγάλη αύξηση των επισκεπτών στην Νότια Αφρική», είπε ο Βρετανός υπουργός Διεθνούς Ανάπτυξης, Γκάρεθ Τόμας. «Οι Νοτιοαφρικανοί διαπίστωσαν ότι έχουν ανάγκη περισσότερα προφυλακτικά. Ζήτησαν συγκεκριμένα τη βοήθεια της Βρετανίας και εμείς απαντάμε στο αίτημα αυτό» προσέθεσε ο Τόμας, μία ημέρα πριν ανακοινώσει επισήμως τη χορηγία των 42 εκατομμυρίων προφυλακτικών στη διάρκεια επείγουσας διάσκεψης με θέμα την πρόληψη και την θεραπεία του έιτζ στο Λονδίνο. Ο Τόμας επεσήμανε ότι οι φίλαθλοι θα μεταβούν σίγουρα και σε γειτονικές χώρες, αυξάνοντας και εκεί τον κίνδυνο μετάδοσης του ιού και κάλεσε και αυτές να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα.

Φορέας ένας στους πέντε
Η Νότια Αφρική έχει τον μεγαλύτερο αριθμό ασθενών με έιτζ στον κόσμο και αγωνίζεται να πείσει τον πληθυσμό της για την σημασία των προφυλάξεων. Περίπου 5,7 εκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή ένας στους πέντε ενήλικες είναι φορέας του ιού και παρά τις προόδους στον τομέα της θεραπείας της ασθένειας, η εξάπλωσή της συνεχίζεται. Κάθε μέρα, 1.400 υγιείς μολύνονται με τον ιό, ενώ 1.000 άτομα πεθαίνουν από έιτζ. Οι τηλεοπτικές διαφημίσεις ζητούν από τον πληθυσμό να «φανταστεί την πιθανότητα μιας γενιάς χωρίς έιτζ», λαμβάνοντας τις απαραίτητες προφυλάξεις.
Κάθε χρόνο, στη Νότια Αφρική διανέμονται 450 εκατομμύρια προφυλακτικά, αλλά η ηγεσία της δεν δίνει πάντα το καλό παράδειγμα. Ο πρόεδρος της χώρας, Τζέικομπ Ζούμα, που πρόσφατα επισκέφθηκε τη Βρετανία και συναντήθηκε με τη βασίλισσα, απέφυγε πρόσφατα να χρησιμοποιήσει προφυλακτικό σε επαφή με πολύ νεαρότερή του γυναίκα, με αποτέλεσμα να γίνει πατέρας για 20ή φορά. Επιπλέον, απέχουν πολύ από την εκπλήρωσή τους οι δεσμεύσεις της ομάδας των 8 πιο ανεπτυγμένων χωρών του κόσμου, το 2005, ότι ώς το 2010 κάθε ασθενής του έιτζ στον πλανήτη θα έχει πρόσβαση σε θεραπεία και κάθε υγιής θα έχει πρόσβαση σε μέτρα πρόληψης.
Περίπου 4 εκατομμύρια κάτοικοι φτωχών χωρών λαμβάνουν φάρμακα κατά του έιτζ, όμως ο αριθμός εκείνων που τα χρειάζονται και δεν τα έχουν είναι διπλάσιος: 8 εκατομμύρια. Πάνω από 33 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο ζουν με τον ιό HIV και άλλοι 2,5 εκατ. υγιείς προσβλήθηκαν από έιτζ πέρυσι.
Πηγή: H KAΘHMEPINH

Ουρές από γκέι για άδειες γάμου

Ουρές από γκέι ζευγάρια σχηματίστηκαν έξω από το δικαστικό μέγαρο στην Ουάσινγκτον, για να ολοκληρώσουν τις διαδικασίες που θα τους επιτρέψουν να παντρευτούν. Προηγήθηκε απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η οποία απέρριψε αίτημα για να εμποδιστούν οι γάμοι ομοφυλοφίλων στην πρωτεύουσα. «Είμαι υπερήφανος που η πρωτεύουσα του έθνους μας μάς αναγνωρίζει ως ανθρώπινα όντα, που αξίζουν τα ίδια δικαιώματα με τους άλλους», δήλωσε ο 48χρονος Μάικλ Μακ Μπράιντ, την ώρα που περίμενε για την άδεια γάμου του με τον επί 18 έτη σύντροφό του.«Αυτό σημαίνει ότι επιτέλους η οικογένειά μας είναι μία οικογένεια όπως και κάθε άλλη και αυτό είναι σημαντικό για εμάς», ανέφερε ο 50χρονος Ρόκι Γκάλογουεϊ. Από σήμερα το μεσημέρι έχουν εκδοθεί περίπου 80 άδειες γάμου.Την περασμένη Τρίτη, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ απέρριψε αίτηση που κατέθεσαν αντίπαλοι των γάμων μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου και με την οποία ζήτησαν τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Έντονες ήταν, βέβαια, και οι αντιδράσεις έξω από το δικαστικό μέγαρο της Ουάσινγκτον, όπου μερικοί αντιτιθέμενοι στο γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων κυμάτιζαν πλακάτ και φώναζαν συνθήματα εναντίον της απόφασης του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ.Ο γάμος μεταξύ ομοφυλόφιλων επιτρέπεται ήδη στις πολιτείες της Αϊόβα, του Κονέκτικατ, της Μασαχουσέτης, του Νιου Χάμσαϊρ και του Βερμόντ.

Πηγή: http://www.sigmalive.com/simerini/world/epikairotita/244985

Όχι Χριστόφια σε γάμο ομοφυλόφιλου

Κίνησε γη και ουρανό για να τον παντρέψουν με τον σύντροφο του

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΤΖΗΣΤΥΛΙΑΝΟΥ

ΜΕ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟτρόπο το Προεδρικό απέρριψε το αίτημα Κύπριου ομοφυλόφιλου, ο οποίος μαζί με τον σύντροφο του επιδιώκει την τέλεση πολιτικού γάμου στην Κύπρο. Αντίθετα, ο Οργανισμός Νεολαίας, στη δική του γραπτή απάντηση, δηλώνει ότι συμμερίζεται και συμπαραστέκεται στο αίτημα του Κύπριου ομοφυλόφιλου. Πάντως ο ίδιος εναποθέτει πλέον τις ελπίδες του στην Επίτροπο Διοικήσεως Ηλιάνα Νικολάου, η οποία εξετάζει το παράπονο του, αλλά και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όπου άρχισε η διαδικασία εξέτασης της προσφυγής που έκανε εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ειδικότερα, ο υφυπουργός παρά τω Προέδρω Τίτος Χριστοφίδης απέστειλε την εξής απαντητική επιστολή προς τον Κύπριο αιτητή: «Αναφέρομαι στην επιστολή σας ημερ. 25/12/2009 προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Στην Κύπρο ο ισχύων περί Γάμου Νόμος του 2003 διαλαμβάνει διατάξεις που αφορούν την ένωση σε γάμο μόνο μεταξύ ατόμων διαφορετικού φύλου. Έχουμε σημειώσει, ωστόσο, τις απόψεις και εισηγήσεις σας σχετικά με το θέμα. Σας διαβιβάζω του χαιρετισμούς του Προέδρου της Δημοκρατίας». Ο Κύπριος ομοφυλόφιλος αποτάθηκε και στον Οργανισμό Νεολαίας Κύπρου, που απάντησε στο αίτημα του με επιστολή στις 12/2/2010, αναφέροντας, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα: «Το Διοικητικό Συμβούλιο στηριζόμενο στις θέσεις πολιτικής του Οργανισμού που αφορούν στην εμπέδωση πνεύματος αλληλοαποδοχής και σεβασμού των ατομικών επιλογών κάθε νέου που αφορούν στην προσωπική και επαγγελματική του ζωή, όπως αυτές κατοχυρώνονται από Ευρωπαϊκές Συμβάσεις και Προκηρύξεις αλλά και μέσα από τα προγράμματα και τις εκστρατείες που διοργανώνει ο Οργανισμός στην Κύπρο ή σε άλλες, που συμμετέχει ως εκπρόσωπος του Κυπριακού κράτους σε περιφερειακό ή και ευρωπαϊκό επίπεδο, συμμερίζεται το αίτημα σου και το βρίσκει συμπαραστάτη σου». Στο μεταξύ, η Γραμματεία του ΕΔΑΔ απέστειλε στον Κύπριο ομοφυλόφιλο επιστολή στις 4/2/2010 με την οποίαν επιβεβαιώνει την παραλαβή του εντύπου προσφυγής του, ενημερώνοντας τον παράλληλα πως το Δικαστήριο θα επιληφθεί της υποθέσεως του. Ως γνωστό ο Κύπριος ομοφυλόφιλος έχει κινήσει γην και ουρανό για να πετύχει να παντρευτεί με το σύντροφο του, μέχρι και επιστολές σε όλους τους βουλευτές, και η κατάληξη της υπόθεσης του μπορεί τελικά να αποτελέσει προηγούμενο για μεγάλες αλλαγές στην προσέγγιση της Πολιτείας γύρω από το θέμα.
Πηγή: "Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ" Παρασκευή, 5 Μαρτίου 2010

Επαιξε το ερωτικό παιχνίδι μέχρι θανάτου

Από αυτο-ασφυξία πέθανε δημοφιλής παρουσιαστής του ΒΒC

ΛΟΝΔΙΝΟ Ενα μοναχικό σεξουαλικό παιχνίδι μέχρι θανάτου έπαιξε ο παρουσιαστής του ΒΒC Κρίστιαν Ντίγκμπι , ο οποίος φαίνεται ότι πέθανε από αυτο-ασφυξία, ακριβώς όπως ο ηθοποιός Ντέιβιντ Κάρανταϊν. Η βρετανική αστυνομία ανακοίνωσε ότι βρήκε δίπλα στο πτώμα του μια σακούλα και μια ζώνη, σημάδι πως ο 32χρονος άνδρας πνίγηκε κατά τη διάρκεια ενός ερωτικού παιχνιδιού αυτοϊκανοποίησης.

Η ασφυξία είναι μια επικίνδυνη πρακτική που εφαρμόζουν κάποιοι άνδρες, διακόπτοντας για μικρό χρονικό διάστημα την οξυγόνωση του εγκεφάλου με σκοπό να κάνουν πιο έντονη τη σεξουαλική εμπειρία.

Ο Ντίγκμπι, που δεν έκρυβε ότι ήταν ομοφυλόφιλος, εργαζόταν για λογαριασμό του ΒΒC παρουσιάζοντας μια από τις πιο δημοφιλείς εκπομπές του τηλεοπτικού δικτύου, το «Να αγοράσω ή όχι;» («Τo buy or not to buy»), από όπου συμβούλευε ανθρώπους να αγοράσουν ή να πουλήσουν ένα σπίτι. Παλαιότερα είχε διατελέσει οικοδεσπότης της εκπομπής «Τhat Gay Show on ΒΒC Choice», ενώ είχε εργαστεί και στις εκπομπές «Double Αgents», «Living Ιn Τhe Sun», «Ηouse Swap» και «Βuy Ιt, Sell Ιt, Βank Ιt».

«Βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμά του στο Λονδίνο. Η οικογένειά του ενημερώθηκε και η υπόθεση ερευνάται. Μάλλον πρόκειται για άλλο ένα θύμα από μια πρακτική αυτοϊκανοποίησης, που πολλοί τη θεωρούν παιχνίδιαλλά είναι πολύ επικίνδυνη» δήλωσε εκπρόσωπος της Σκότλαντ Γιαρντ.

Η αστυνομία είπε ότι θα διεξαχθούν τοξικολογικές εξετάσεις προκειμένου να διερευνηθεί αν ο παρουσιαστής είχε κάνει χρήση ναρκωτικών ουσιών.

Πάντως στο σπίτι του δεν βρέθηκαν ίχνη που να δείχνουν παραβίαση και δολοφονία. Οι ντετέκτιβ που ερευνούν την υπόθεση έχουν αποκλείσει το σενάριο της αυτοκτονίας και μιλάνε για άλλη μία ξεκάθαρη περίπτωση ατυχήματος από ερωτική αυτοασφυξία.

Η είδηση του θανάτου του έχει συγκλονίσει δεκάδες θαυμαστές που αφήνουν μηνύματα στις σελίδες του στο Facebook και στο Τwitter. «Ερωτεύτηκα τον Κρίστιαν από την πρώτη στιγμή που τον είδα. Είχε όμως σχέση με έναν άλλον άνδρα, όποτε γίναμε απλώς δυο πολύ καλοί φίλοι» είπε ο συμπαρουσιαστής του Τζούλιαν Μπένετ . Προσφάτως ο παρουσιαστής είχε κάποια ψυχολογικά προβλήματα επειδή χώρισε από τον φίλο του, ύστερα από σχέση οκτώ ετών. Από ερωτική αυτο-ασφυξία έχασε τη ζωή του, εκτός από τον αμερικανό ηθοποιό Ντέιβιντ Κάρανταϊν, και ο αυστραλός τραγουδιστής του συγκροτήματος ΙΝΧS Μάικλ Χάτσενς.
Πηγή: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=318247&dt=04/03/2010

«ΟΠΩΣ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ»

Το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Αθήνας είναι φέτος υποστηρικτής στη θεατρική παράσταση του έργου του Σαίξπηρ «όπως σας αρέσει» που ανεβάζει η θεατρική ομάδα «Σημείο Μηδέν»
(http://www.simeiomiden.com/).
Στη σαιξπηρική κωμωδία αναδεικνύεται η έκφραση της σεξουαλικότητας κι ειδικότερα της ομοερωτικής της πλευράς και η ανατροπή της συμπεριφοράς του φύλου μέσα από την παρένδυση. Τα έργα του Σαίξπηρ μας βοηθάνε να θυμόμαστε ότι ο έρωτας έπαιζε υπέροχα σε όλες τις εποχέςκαι κοινωνίες με όλα τα φύλα.

Υπόθεση του έργου
Το μεγαλύτερο μέρος της δράσης του «Όπως σας Αρέσει» εκτυλίσσεται στο δάσος του Άρντεν. Εκεί καταφεύγουν ο Ορλάντο, κυνηγημένος από τον μεγαλύτερο αδελφό του, η εξορισμένη από τον θείο της Ροζαλίντα μαζί με την αγαπημένη ξαδέλφη της Σήλια και τον τρελό της Αυλής, τον Φιλοσοφικόλιθο. Ο έρωτας της Ροζαλίντα με τον Ορλάντο, η μεταμόρφωση της πρώτης σε αγόρι για να επιβιώσει μέσα στο δάσος, αλλά και η απομυθοποίηση όλου του φάσματος της ερωτικής επιθυμίας των δύο νέων από τον Φιλοσοφικόλιθο, δημιουργούν ένα πλέγμα έρωτα και τρέλας, όπου τα πάντα μπορεί να συμβούν…
Το έργο «Όπως σας Αρέσει» του Ουΐλλιαμ Σαίξπηρ (ελεύθερη διασκευή), σε μετάφραση και σκηνοθεσία Σάββα Στρούμπου, με τους Ελεάνα Γεωργούλη, Ρόζα Προδρόμου, Αντιγόνη Ρήγα και Μιλτιάδη Φιορέντζη παίζεται στο studio Κινητήρας (Ερεχθείου 22 Ακρόπολη – Αθήνα, 2109248328, πλησίον μετρό Συγγρού-Φιξ) ως τις 28 Μαρτίου και από τις 15 Απριλίου ως τις 9 Μαΐου 2010, Πέμπτη έως Κυριακή, ώρα έναρξης 9.15μ.μ., τιμή εισιτηρίου 15 ευρώ και 10 ευρώ φοιτητικό
κρατήσεις θέσεων- πληροφορίες: 210-3225207 και 6942-841714.

OutView Film Festival, 23-29 Απριλίου

Ταινιοθήκη Ελλάδας(Ιερά Οδός 48 και Μεγάλου Αλεξάνδρου 134-136, Γκάζι)
Postcard to Daddy, Monika Treut, An Englishman in New York, John Hurt...

Αν δεν γνωρίζετε σε τι αναφερόμαστε τότε αυτά είναι λίγα μόνο από τα πράγματα που θα μάθετε στο φετινό OutView Film Festival που θα γίνει στις 23-29 Απριλίου.
Να ξεκινήσουμε λέγοντας ότι το φετινό Φεστιβάλ θα διεξαχθεί στο νέο κτίριο της Ταινιοθήκης της Ελλάδας στο Γκάζι.
Δουλεύουμε πυρετωδώς να διοργανώσουμε το καλύτερο φεστιβάλ που έχει γίνει ποτέ και ενώ δεν μπορούμε να σας αποκαλύψουμε πολλά πράγματα αυτή τη στιγμή, μπορούμε να σας πούμε λίγα από τα highlights του φετινού φεστιβάλ και δεν νομίζω να διαφωνήσετε ότι αναμένεται να είναι όντως από τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά δρώμενα της πόλης μας.
Απευθείας από την φετινή Berlinale θα έχουμε την τιμή να δούμε σε πρώτη προβολή την ταινία Postcard to Daddy του Michael Stock η οποία απέσπασε το βραβείο Siegessäule στα φετινά Teddy. Είχαμε την χαρά να δούμε κι άλλη ταινία του Michael Stock στο πρώτο φεστιβάλ, την ταινία 'Prinz in Holleland' ή αλλιώς 'Ο πρίγκηπας στην Κόλαση'. Η προβολή της ταινίας θα γίνει με την παρουσία του σκηνοθέτη.
Με την υποστήριξη του Ινστιτούτου Goethe θα έχουμε ένα ειδικό αφιέρωμα στην Γερμανίδα Monika Treut, μια σημαντική σκηνοθέτιδα που μας έχει πει πολλά για το φύλο και για την γυναικεία ταυτότητα μέσα από τις ταινίες της και θα την γνωρίσετε από κοντά στο φετινό φεστιβάλ. Στο OutView θα δούμε τις ταινίες: My Father is Coming (1991), Gendernauts (1999) και Ghosted (2009).
Την ζωή του gay icon Quentin Crisp θα δούμε αποτυπωμένη σε δυο ταινίες, The Naked Civil Servant (1975) και An Englishman in New York (2009) -ο τίτλος της ταινίας είναι δανεισμένη από ένα τραγούδι του Sting που έγραψε ειδικά για την μετακόμιση του Quentin Crisp από την Αγγλία στην Αμερική- με πρωταγωνιστή και στις δυο ταινίες τον προτεινόμενο για Όσκαρ John Hurt.
More info soon...
http://www.outview.gr/

ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ: Αυτός ο γάμος τους Gαίει…όλους

Το ξέσπασμα ενός νέου

-Τι είναι αυτό που σας τρομάζει περισσότερο σε ότι αφορά την εξέλιξη αυτής της ιστορίας ;

-«Αυτό που μας τρομάζει περισσότερο είναι να θεωρηθεί ότι εμείς θέλουμε να βλάψουμε την Κύπρο ή τους συμπολίτες μας, ζητώντας να αναγνωριστεί ισότιμα η σχέση μας με πολιτικό γάμο. Εμείς δεν έχουμε πρόθεση να βλάψουμε κανέναν, αλλά να μπορέσουμε κι εμείς να ζήσουμε κάτω από συνθήκες ισότητας. Άλλωστε, σε καμία κοινωνία που νομιμοποιήθηκε ο πολιτικός γάμος για τα ομόφυλα πρόσωπα δεν υπήρξαν αρνητικές συνέπειες για την οικογένεια ή για την κοινωνία γενικότερα. Επίσης, δεν θα θέλαμε να υποστούμε διακρίσεις ή επιθετικές συμπεριφορές, επειδή ζητάμε αυτό το δικαίωμα. Δεν θεωρούμε ότι κάνουμε επίθεση στον θεσμό του πολιτικού γάμου, αλλά ότι τον ανοίγουμε σε ακόμα περισσότερους ανθρώπους που θέλουν να τιμήσουν αυτόν τον θεσμό. Ο πολιτικός γάμος ενισχύεται, δεν αποδυναμώνεται αν σε αυτόν μπορούν να μετέχουν περισσότεροι άνθρωποι. Αυτό πιστεύουμε. Δεν έχουμε επιθετική διάθεση, απλά θέλουμε να κατανοήσει ο κόσμος ότι υπάρχουν σοβαρά προβλήματα σε πολλούς ανθρώπους που αποκλείονται από τον θεσμό του πολιτικού γάμου και ότι αυτά τα προβλήματα θα τα είχαν και οι ίδιοι αν δεν τους επιτρεπόταν να παντρευτούν. Αν μπορούσαν να μπουν στη θέση μας θα μας καταλάβαιναν και δεν θα ήταν τόσο αρνητικοί στο δικαίωμα του πολιτικού γάμου για τα ομόφυλα πρόσωπα. Και να τονίσουμε ότι εμείς επιθυμούμε τη νομιμοποίηση του πολιτικού και όχι του θρησκευτικού γάμου.»

-Νιώθετε μειονεκτικά απέναντι στην κυπριακή κοινωνία;
«Πολλές φορές ναι. Ξέρουμε ότι υπάρχουν πολύ αρνητικές αντιλήψεις για εμάς στην κοινωνία και έτσι πολλές φορές χρειάζεται να κρυβόμαστε και να μην εκδηλώνουμε ελεύθερα τις σκέψεις μας και τα συναισθήματά μας, όπως οι άλλοι άνθρωποι, γιατί μπορεί από μία κίνηση ή μια φράση να γίνει αντιληπτός ο σεξουαλικός μας προσανατολισμός. Αυτό είναι μεγάλο ψυχολογικό και συναισθηματικό φορτίο που μας καταπιέζει και δεν μας αφήνει να ζήσουμε ελεύθερα. Βέβαια, κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Άλλοι δεν έχουν ιδιαίτερο πρόβλημα να εκδηλώσουν αυτά που νιώθουν παρά τον κίνδυνο κατακραυγής και περιθωριοποίησης από την κοινωνία και τον άμεσο κοινωνικό τους περίγυρο (οικογένεια, φίλοι, γνωστοί κτλ). Άλλοι φοβούνται τόσο πολύ που προκειμένου να καλυφθούν και να πείσουν ότι δεν είναι ομοφυλόφιλοι, ενώ είναι, μιλούν οι ίδιοι με τα χειρότερα λόγια εναντίον των ομοφυλόφιλων. Αυτές οι συμπεριφορές δείχνουν το μέγεθος του προβλήματος που υπάρχει στην κοινωνία μας. Είναι τόσο διαδεδομένες οι ρατσιστικές αντιλήψεις εναντίον των ομοφυλόφιλων που κάποιοι εσωτερικεύουν αυτόν τον ρατσισμό, τον δικαιολογούν, πιστεύουν ότι τον αξίζουν και αναπτύσσουν τέτοια προβλήματα. Γι’ αυτό χρειάζεται επειγόντως και ενημέρωση της κοινωνίας σχετικά με τα ζητήματα σεξουαλικού προσανατολισμού. Χωρίς την κατάλληλη ενημέρωση μερικοί άνθρωποι μπορεί να οδηγηθούν σε τέτοια ψυχολογικά προβλήματα. Είναι δηλαδή και ζήτημα δημόσιας υγείας, ευεξίας και ποιότητας ζωής των πολιτών. Και πέρα από αυτό οι κοινωνικές αντιλήψεις οδηγούν σε διακρίσεις στην απασχόληση, την εκπαίδευση, την περίθαλψη, την παροχή αγαθών και υπηρεσιών. Είναι πολύ λυπηρά πράγματα όλα αυτά.»

-Πώς ονειρεύεστε την ζωή σας εάν εγκριθεί από τη Βουλή νόμος για τέλεση γάμου για ομοφυλόφιλα ζευγάρια και πώς θα νιώθατε σε περίπτωση απόρριψης;

«Αν ο νόμος εγκριθεί από τη Βουλή πιστεύουμε ότι θα ξεκινήσει μια διαδικασία, ώστε να αποδεχτούν οι συμπολίτες μας τη διαφορετικότητα με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Θα αρχίσει μια διαδικασία που στο τέλος της θα μπορούν όλοι οι άνθρωποι να εκφραστούν ελεύθερα και θα ζουν όλοι υπό συνθήκες ισότητας. Θα γινόμαστε όλοι αποδεκτοί για αυτό που είμαστε και δεν θα χρειάζεται να κρυβόμαστε και να λέμε συνεχώς ψέματα για τον εαυτό μας. Γενικά, φανταζόμαστε μία κοινωνία όπου οι ομοφυλόφιλοι δεν θα φοβούνται και θα γίνονται σεβαστοί οι ίδιοι, αλλά και τα δικαιώματα και οι ανάγκες τους. Αν απορριφθεί ο νόμος φυσικά θα νιώσουμε πολύ άσχημα, αλλά γνωρίζουμε ότι είναι μια διαδικασία χρονοβόρα που μπορεί να διαρκέσει χρόνια. Είμαστε έτοιμοι μαζί με τους συμμάχους μας και τους ανθρώπους που μας κατανοούν να κάνουμε αυτόν τον αγώνα.»

-Στο ευρωπαϊκό δικαστήριο γιατί πάτε;

«Ελπίζαμε να μην χρειαστεί να φτάσουμε ως το ΕΔΑΔ και να νομοθετήσει η κυβέρνηση υπέρ της ισότητας. Μάλλον, όμως, χρειάστηκε, γιατί η κυπριακή κοινωνία είναι ακόμα ανενημέρωτη σε αυτά τα θέματα και είναι κρίμα. Ξέρουμε ότι οι πολιτικοί κοιτάνε τις ψήφους και η πλειοψηφία της κοινωνίας αντιτίθεται σε αυτό το δικαίωμα. Ελπίζουμε στο ΕΔΑΔ, γιατί έχουν ήδη φτάσει σε αυτό αντίστοιχες υποθέσεις. Μέσα στο 2010 μπορεί να υπάρξει απόφαση του ΕΔΑΔ που θα επηρεάσει σίγουρα και τη δική μας υπόθεση. Σε προηγούμενη απόφασή του το ΕΔΑΔ είχε αφήσει να εννοηθεί ότι αν τρία κράτη-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης νομιμοποιούσαν τον πολιτικό γάμο για άτομα του ίδιου φύλου θα μπορούσε να αποφασίσει υπέρ αυτού του δικαιώματος για τα ομόφυλα πρόσωπα. Αυτήν τη στιγμή αυτά τα κράτη είναι έξι, ενώ άλλα τρία (Ισλανδία, Λουξεμβούργο, Σλοβενία) έχουν κυβερνήσεις που σύντομα θα νομιμοποιήσουν τον πολιτικό γάμο για άτομα του ίδιου φύλου.»

Της ΝΙΚΟΛΕΤΑΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
Πηγή: http://alithia.com.cy/alithia_v2/front-end/main.php?action=nptext&page=&design=default&nptext_id=57388

Ο Μ.Χ. μιλά για το γάμο που τόσο θέλει, τις απαντήσεις που έλαβε και τι τον έκανε να πάει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, προκειμένου να ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας με τον σύντροφό του.
Από το Δημαρχείο, στην Επίτροπο Διοικήσεως και από κει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο

Αυτός ο γάμος τους Gαίει…όλους

«Προς το παρόν δεν έχουμε ανακοινώσει στις οικογένειές μας ότι θέλουμε να παντρευτούμε. Θα το κάνουμε όταν η Κυπριακή Δημοκρατία μας δώσει το δικαίωμα»

«Δεν έχουμε επιθετική διάθεση, απλά θέλουμε να κατανοήσει ο κόσμος ότι υπάρχουν σοβαρά προβλήματα σε πολλούς ανθρώπους που αποκλείονται από τον θεσμό του πολιτικού γάμου» «Αν ο νόμος εγκριθεί από τη Βουλή πιστεύουμε ότι θα ξεκινήσει μια διαδικασία, ώστε να αποδεχτούν οι συμπολίτες μας τη διαφορετικότητα με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό»
«Κι εμείς ερωτευόμαστε, αγαπάμε και πονάμε, όπως όλοι οι άνθρωποι. Γι’ αυτό είναι άδικο να υπάρχουν διακρίσεις στους νόμους και στην κοινωνία.»
«Κύριε …, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία περί πολιτικού γάμου, κανένας Δήμος στην Κύπρο, δεν μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες που ζητάτε, δηλαδή την τέλεση πολιτικού γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων ζευγαριών».

Αυτή ήταν η πρώτη απάντηση που πήραν δύο νεαρά παιδιά του ιδίου φύλου οι οποίοι ζήτησαν από το Δημαρχείο Πάφου να τελέσουν το γάμο τους στο Δήμο. Και αφού βρήκαν την πόρτα κλειστή αποτάθηκαν στην Επίτροπο Διοικήσεως, για να στείλει αυτή με τη σειρά της το αίτημα στη Βουλή. Το παράπονο γνωστοποιείται μέσω επιστολής και στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο. Τέλεση ή όχι πολιτικών γάμων σε ζευγάρια του ιδίου φύλου; Ερώτημα που ούτως ή άλλως στο όνομα της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα το βρίσκαμε μπροστά μας. Οι μήνες που θα ακολουθήσουν αναμένεται να είναι πολύ καθοριστικοί αφού όπως όλα δείχνουν οι αρμόδιες υπηρεσίες και το κράτος θα πρέπει να πάρουν μια οριστική απόφαση. Σε πρώτη αποκλειστική συνέντευξη στην εφημερίδα «Α» ο Μ.Χ μιλά για το γάμο που τόσο θέλει, τις απαντήσεις που έλαβε και τι τον έκανε να πάει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, προκειμένου να ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας με τον σύντροφο του.

-Τι έχει οδηγήσει εσένα και τον σύντροφό σου στην απόφαση να «βρεθείτε» στη Βουλή και τα δικαστήρια;

-«Με τον σύντροφό μου αποφασίσαμε να επισημοποιήσουμε τη σχέση μας με πολιτικό γάμο, ώστε να μπορούμε να έχουμε όλες τις διευκολύνσεις που προσφέρει η νομοθεσία στα παντρεμένα ζευγάρια και να αναλάβουμε τις ευθύνες που συνεπάγονται από αυτήν την πράξη. Γνωρίζουμε ότι ο πολιτικός γάμος δεν είναι μόνο δικαιώματα και προνόμια, αλλά και ευθύνες και υποχρεώσεις. Εμείς θέλουμε να δεσμευτούμε ότι για την υπόλοιπη ζωή μας θα αναλάβουμε και τα εύκολα και τα δύσκολα που θα έρθουν. Μαζί.»

-Ποιο είναι το μεγαλύτερο σας παράπονο;
-«Το μεγαλύτερό μας παράπονο είναι ότι δεν μας καταλαβαίνει η κοινωνία και γι’ αυτό το λόγο οι νόμοι δεν μας επιτρέπουν να παντρευτούμε ή να κάνουμε άλλα πράγματα που μπορούν οι ετεροφυλόφιλοι συμπολίτες μας. Δυστυχώς, υπάρχει μια πάρα πολύ διαστρεβλωμένη εικόνα για εμάς στην κοινωνία που ουσιαστικά μας εξισώνει με εγκληματίες και αντικοινωνικά και προβληματικά άτομα, που κάνει τους ανθρώπους να μας φοβούνται και ορισμένους μέχρι και να μας μισούν. Αυτά τα στερεότυπα δεν ισχύουν. Είναι όλα προκαταλήψεις που δεν αφήνουν τους ανθρώπους να δουν ότι η μόνη διαφορά μας είναι στον σεξουαλικό προσανατολισμό. Είμαστε όπως όλοι οι άνθρωποι με τα αρνητικά και τα θετικά μας, γι’ αυτό και περνάμε απαρατήρητοι. Μπορεί να είμαστε ένας γείτονάς σας που σας ενοχλεί, ο αγαπημένος σας συνάδελφος, ο καλύτερός σας φίλος, ή το αφεντικό που σου σπάει τα νεύρα. Δεν διαφέρουμε σε τίποτα από τον υπόλοιπο κόσμο. Κι εμείς ερωτευόμαστε, αγαπάμε και πονάμε, όπως όλοι οι άνθρωποι. Γι’ αυτό είναι άδικο να υπάρχουν διακρίσεις στους νόμους και στην κοινωνία.»

-Τι θα αλλάξει στη σχέση σας εάν αυτή επισημοποιηθεί με τα δεσμά του γάμου;
-«Η αγάπη, η συντροφικότητα και η τρυφερότητα που νιώθουμε δεν θα αλλάξουν, είτε είμαστε παντρεμένοι, είτε όχι. Την επισημοποίηση μέσω του πολιτικού γάμου τη χρειαζόμαστε, για να μπορούμε να ζήσουμε κι εμείς ισότιμα τις ζωές μας και για να προστατευόμαστε από το νόμο σε ζητήματα, περιουσιακά, κληρονομικά, συνταξιοδοτικά, υγειονομικής περίθαλψης και ασφάλισης, φορολογικά και διάφορα άλλα. Αφού οι σχέσεις μας δεν διαφέρουν από του υπόλοιπου κόσμου, παρά μόνο προς το φύλο του συντρόφου μας, γιατί να μην έχουμε κι εμείς κάποιο τρόπο να κατοχυρώσουμε τη σχέση μας. Οι ανάγκες μας δεν διαφέρουν από τις ανάγκες κάθε άλλου ζευγαριού που θέλει και αποφασίζει να παντρευτεί. Το πρόβλημα είναι ότι εμάς δεν μας το επιτρέπει ο νόμος. Το κράτος δεν καλύπτει τις ανάγκες μας ισότιμα, παρόλο που είμαστε πολίτες, όπως όλοι και εκπληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας απέναντί του.»

-Θα μπορούσατε να παντρευτείτε και σε μια άλλη χώρα της Ευρώπης που επιτρέπει τους γάμους ανάμεσα σε ομοφυλόφιλα άτομα, έτσι δεν είναι;

-«Θεωρούμε άδικο να πρέπει να αφήσουμε την πατρίδα μας την Κύπρο που αγαπάμε τόσο πολύ, απλά και μόνο για να αναγνωριστεί η σχέση μας και να έχουμε τα ίδια δικαιώματα. Δεν είναι σωστό για κανέναν άνθρωπο να πρέπει να φεύγει από το σπίτι του, την πατρίδα του, τους φίλους του, τους συγγενείς του και την περιουσία του για να απολαύσει τα δικαιώματά του και την ισότητα και για να προστατεύεται από το κράτος. Αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να έχουμε μάθει πολύ καλά πια στην Κύπρο, λόγω της εισβολής. Αν πηγαίναμε σε μια άλλη χώρα να παντρευτούμε, θα έπρεπε να μείνουμε εκεί. Αν επιστρέφαμε στην Κύπρο θα ήμασταν για το κράτος δύο ξένοι, δύο άγνωστοι. Δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα από αυτά που μπορούν να κάνουν τα παντρεμένα ζευγάρια. Κι αυτό είναι το παράλογο. Σε χώρες όπως η Ολλανδία, το Βέλγιο, η Ισπανία, η Νορβηγία, η Σουηδία, η Πορτογαλία, η Ισλανδία, η Ανδόρα, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Φιλανδία, η Δανία, η Ουγγαρία και η Αυστρία έχεις όλα τα δικαιώματα που έχουν τα παντρεμένα ζευγάρια είτε μέσω του γάμου, είτε μέσω συμφώνου συμβίωσης και αν έρθεις στην πατρίδα σου θεωρείσαι ξένος με το πρόσωπο που αγαπάς. Είναι σωστό αυτό;»

-Υπάρχει στήριξη από την οικογένεια σας για το τόλμημα σας αυτό;

-«Η Οικογένεια μου και του συντρόφου μου, μας στηρίζουν σε κάθε μας κίνηση και είναι πάντα στο πλευρό μας. H κάθε οικογένεια σίγουρα πάντα στηρίζει το παιδί του σ’ ότι το προβληματίζει και όπου υπάρχει πρόβλημα προσπαθεί να το βοηθήσει.Προς το παρόν όμως δεν τους έχουμε ανακοινώσει ότι θέλουμε να παντρευτούμε. Θα το κάνουμε όταν η Κυπριακή Δημοκρατία μας δώσει το δικαίωμα να παντρευτούμε. Όταν μας δοθεί αυτό το δικαίωμα τότε θα τους το ανακοινώσουμε.»

Λεσβιασμος στην καθημερινοτητα

Της Ελένης Βερναδάκη

Υπαρχουν πολλες διαφορετικες λεσβίες, πολλες διαφορετικες καθημερινοτητες. Θα μπορουσαμε ολες να αναφερουμε εκατονταδες παραδειγματα διαφορετικων μεταξυ τους λεσβιων,με τελειως διαφορετικες συνηθειες,κουλτουρα,νοοτροπια,τροπο διασκεδασης,τροπο αντιληψης και διαχειρισης της ομοφυλοφιλιας της απο την καθεμια. Κοπελες μπουτς και καμακιαρες με αγοριστικη αναιδεια στο γκει μπαρ,αλλα μπροστα στημανουλα και την καταξιωμενη παντρεμενη αδερφη τους..χαμηλωμενα ματια απο ενοχη. Τι σημαινει αυτο? Μιση καθημερινοτητα λεσβιακη, μιση ντροπιασμενη..Κοπελες φεμ, συνειδητοποιημενες, εχοντας κανει αουτιγκ στην οικογενεια και στουςφιλους, βιωνοντας την ομοφυλοφιλια τους με εσωτερικη ανεση. Ομως..στο βρεφονηπιακο σταθμο που δουλευει-μια εξ αυτων-, η λεσβιακη ταυτοτητα αντικαθισταται απο εναν μυστηριωδη αρραβωνιαρη που ολο τον παντρευεται και ολο κανενας συναδελφος δεν τον εχει δει ποτε. Οχι αποενοχη, απο φοβο. Φανταστειτε τους γονεις των παιδιων...τι αντιδραση θα εχουν στο ακουσμα μιας ανοιχτης λεσβιας που αγγιζει τα αθωα αγγελουδια τους. Μιση καθημερινοτητα λεσβιακη, μισηφοβισμενη.. Ποια απο μας δεν εχει δει ζευγαρια του τυπου: ανδροπρεπης τελειως η μια, γυναικαρα με γαλλικομανικιουρ η αλλη. Εχουν μια επιχειρηση μαζι, ζευγαρι χρονια στο κρεβατι και στη δουλεια. Δεν πατανε το ποδαρι τους σε γκει μπαρ, οι λεξεις λοθ και λοα και λεσβιασμος στην καθημερινοτητα τους φερνουν γελιο και καγχασμο: ''τι να τα κανουμε εμεις αυτα, αφου βγαινει το ψωμι μας, δεν μας ενοχλει κανεις, και το σαββατοκυριακο παμε για σπα και τσιπουρα. Τι προβλημα βρισκουν αυτοι οι γκει ακτιβιστες και πιστευουν οτι απειλουμαστε''. Οντως! Η στρουθοκαμηλος οταν εχει το κεφαλιχωμενο στο χωμα, βλεπει καμια απειλη? Δεν βλεπει! Μιση καθημερινοτητα υποκριτικη, αλλημιση..επισης. Υπαρχουν πολλες παραλλαγες στα παραπανω μοτιβα καθημερινοτητας λεσβιακης ζωης. Η ουσια ειναι πως ελαχιστες γυναικες στην Ελλαδα βιωνουν ενα 24ωρο σταθερης αληθινης λεσβιακης υπαρξης, χωρις να αναγκαζονται να εναλλασσουν τη μια μασκα με την αλλη,προκειμενου νααντιπαρερχονται τις τρικλοποδιες που τους βαζει η στρειτ συντηρητικη κοινωνια. Και τις τρικλοποδιες που βαζουν οι ιδιες στον εαυτο τους, γιατι δεν εχουν μαθει να τον αγαπουν. Σε περιπτωση που βγαζει κανεις το συμπερασμα οτι υπηρξα ανοιχτη λεσβια στη ζωη μου και οτι μεμφομαι τις κοπελες των παραπανω παραδειγματων, καλυτερα να εξηγηθω: Ειμαι 35 ετων,και στα 15 χρονια που ειμαι λεσβια, εχω περασει απο ολα τα σταδια της κρυφολεσβιας, στερωντας απο τον εαυτο μου την απολαυση να ειμαι...ο εαυτος μου. Να εχω ΕΝΑΝ εαυτο για ολους τους ανθρωπους, ολες τις ωρες. Τοσα χρονια, εκανα αυτο που εκαναν, κανουν και θακανουν για χρονια ακομα οι περισσοτερες λεσβιες στην Ελλαδα: ντρεπομουν για την σεξουαλικοτητα μου. Αποτελεσμα? Καλλιεργηθηκαν ψυχρες και ανουσιες σχεσεις με τηνοικογενεια μου. Οι συναδελφοι μου -δουλευα 13 χρονια στο καζινο Θεσ/νικης- ενω με εκτιμουσαν γενικως, δεν καταφεραν να με πλησιασουν. Μαλιστα, καποιοι απο αυτους προσπαθησαν με τολμη να αναφερθουν στα προσωπικα μου, απλωνοντας το χερι τους σε συμπαρασταση. Ομως επελεξα να βολευτω στο ψεμα μου και την κωμωδια της απλως παραξενης γκομενας, και τους αρνηθηκα αυτη την πολυτιμη γεφυρα. Εχει πολυ καιρο ομως τωρα, που συνειδητοποιησα δυο πραγματα.

Πρωτον, βαρεθηκα να παιζω ρολους αναλογα με την ταινια-την ταινια της δουλειας, την ταινια της οικογενειας, την ταινια των απλων γνωστων, την ταινια της εκαστοτε γκομενας μου..Δευτερον,το να κανω σεξ με μια γυναικα και να ειμαι μελος της λοθ και να κατεβαινω σε γκει πραιντ και να συνεργαζομαι με αλλα κοινωνικα κινηματα, ολα αυτα λοιπον, ισως συνιστουν φαινομενικα μια λεσβιακη καθημερινοτητα, ομως δεν ειναι αρκετο: ο λεσβιασμος στην καθημερινοτητα, για να εχει αξια, πρεπει να ταυτιζεται με την ελικρινεια στην καθημερινοτητα. Ειλικρινεια στους γυρω μας, στους ανθρωπους που ανησυχουν για μας και νοιαζονται, ειλικρινεια απεναντι στον εαυτο μας. Βαρεθηκα να ζηλευω την ανεση με την οποια η στρειτ γυναικα βιωνει την ετερο καθημερινοτητατης. Ακομα πιο βαθια, ζηλευω τις λεσβιες που εδωσαν τις μαχες τους με την ομοφοβια μεσα τους και εξω τους, και ζουν μια καθημερινοτητα απαλλαγμενη απο μιζερους και ταπεινωτικους συμβιβασμους. Αυτη η ζηλια ακριβως λειτουργησε ως κινητηριος μοχλος για την προσωπικη μου επανασταση. Αποφασισα να δωσω τις μαχες μου κι εγω,ωστε να περναω την καθε μερα μου σαν περηφανος και σοβαρος ανθρωπος. Δεν τα εχω καταφερει ακομη. Εχω πολυ δρομο μπροστα μου, πολυ κοσμο στον οποιο θελω να μιλησω για μενα και ακομα δισταζω. Αν αυτο το κειμενο μου μοιαζει με κηρυγμα και πολιτικη προταση υπερ του αουτιγκ, να διευκρινισω πως δεν ειχα κατι τετοιο αρχικα στο μυαλο μου ως στοχο. Αυτο που ηθελα να δειξωειναι πως οταν τιθεται ζητημα λεσβιασμου στην καθημερινοτητα, αυτοματα τιθεται και ζητημα ποιοτητας αυτης της καθημερινοτητας. Και ποιοτητα χωρις ελευθερια δεν νοειται. Και ελευθερια χωρις πονο δεν αποκτιεται. Αλλο να εισαι λεσβια και να επιβιωνεις, και αλλο να μπορεις οντως να βιωνεις λεσβιακη καθημερινοτητα. Εγω ειμαι καπου στο αναμεσα, οπως προειπα. Ξερω πολυ καλα πως δεν ωφελει να κατηγορω τον εαυτο μου για την επιλογη της προηγουμενης ζωης μου. Επισης, ομως,θελω να παψω να αποφευγω την προσωπικη μου ευθυνη προβαλλοντας ως δικαιολογια το γεγονος πως ειμαι θυμα της πολιτικης καταπιεσης του συστηματος. Εννοειται πως ειμαι, ομως η ουσια πλεον ειναι αλλου: πρεπει να αρπαξουμε την ευκαιρια που δινεται στις λεσβιες της Ελλαδας να απελευθερωθουν απο τους φοβους τους. Σημερα τα πραγματα εχουν αρχισει και αλλαζουν αισθητα, αν και μονο στις μεγαλουπολεις-για να μη γελιομαστε. Η επανοδος του ομοφυλοφιλικου κινηματος παγκοσμια, με ολα τα πολιτικα κερδη που εχει αποκομισει τα τελευταια χρονια, εχει δημιουργησει συνθηκες για μαζικοποιηση του λεσβιακου κινηματος στη χωρα μας. Αυτο σημαινει μονο ενα πραγμα πρακτικα: να γραφτουμε στην λεσβιακη οργανωση της πολης μας, και αν δεν υπαρχει να την χτισουμε! Να συναντηθουμε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ οι λεσβιες μεταξυ μας και να παλεψουμε τα προβληματα,τα αγχη και τους φοβους μας. Να μελετησουμε, να δημιουργησουμε ομαδες αυτομορφωσης, να ανταλαξουμε εμπειριες, ναδωσει κουραγιο η μια στην αλλη. Το να εισαι καρδιοκατακτητρια και να γνωριζεις 7 διαφορετικες γκομενες τη βδομαδα και να εισαι περιζητητη στα γκει μπαρ,δεν σε κανει πιο μαγκιορα λεσβια. Δεν σου προσφερει μεγαλυτερο πεδιο λεσβιασμου στην καθημερινοτητα. Το να παλευεις πλαι πλαι με τις συντροφισσες σου και να αγωνιζεσαι για τα ανθρωπιναδικαιωματα,αυτο σε κανει πιο αληθινη λεσβια,πιο αληθινο ανθρωπο.

Η λεσβιακή καθημερινότητα - ΙΙΙ

Όταν η λεσβιακή εμπειρία συναντά την καθημερινότητα.
Της Έλενας Τουτουδάκη

Σύντομες αφηγήσεις από το βιβλίο της Ντόρας Ρωζέττη « η ερωμένη της».
Εκείνο τον καιρό άρχισα να συχνάζω πιότερο και να μένω πιότερες ώρες σ ένα φιλικό σπίτι όπου μαζευόταν ο κύκλος μας, φιλολογικός, μουσικός, φοιτητικός κτλ.
Ήταν το μόνο μέρος όπου μπορούσα σίγουρα να βλέπω κάθε μέρα τη φίλη μου.
Το βράδυ θα τη συναντούσα στο συνηθισμένο ζαχαροπλαστειάκι της οδού Ιπποκράτους, όπου μαζευόμασταν συχνά με τις διάφορες μας φίλες . ένιωσα για πρώτη φορά την αγωνία του ραντεβού.
Μετά τη συναυλία με φίλησε παράφορα. Είχε κάτι το θερμό σ όλο της το σώμα…
Ήταν 31 του Μάη.
Επειδή θα πηγαίναμε τη νύχτα στο θέατρο, ζήτησε με πολλούς κόπους άδεια απ το σπίτι της –επειδή ήταν μακριά-να κοιμηθεί κείνη τη νύχτα στο δωμάτιο μου.
Στο ίδιο δωμάτιο, μα όχι στο ίδιο κρεβάτι την πρώτη βραδιά.
Στο ίδιο δωμάτιο και στο ίδιο κρεβάτι τη δεύτερη.
Στο ίδιο κρεβάτι.
"Τί έγινε πάνω σε κείνο το ξένο κρεβάτι(...) δεν μπορεί να περιγραφεί!... Είχα μισοτρελλαθεί. Την ελύσσαξα... Το ρομάντζο εξακολούθησε στο μπαλκόνι σε μια σεζ λογκ. Δεν ήθελε να φύγει το βράδυ."
Την έβγαλα «τίγρη».
Αυτό το όνομα της πήγαινε και δεν τη δυσαρεστούσε καθόλου. Της έστελνα καρτ ποστάλ με ζωγραφισμένες τίγρεις και ευχαριστιόταν. Κείνη αγαπούσε τις γάτες. Έτσι και γω, θέλοντας και μη, αγάπησα τις τίγρεις.
Κι εγώ νιώθω τόσο καμάρι περπατώντας μαζί της. Αφού ψιθυρίζω μέσα μου: «τη βλέπετε τι όμορφη που είναι! Χμ! μα είναι δική μου! … Φίλη μου! Ερωμένη μου! Αγαπημενολατρευτή μου!»
Πόσες φορές μου δωσε τα χείλη της όταν τα αυτοκίνητα άρχιζαν να περνούν αραιά και πόσες φορές τα τράβηξε στεναχωρημένη λέγοντας ένα «φτάνει», γιατί φαινόταν η σκιά ενός διαβάτη. Ω, οι διαβάτες οι ενοχλητικοί σε μας! …
Ποτέ όμως δεν υποπτευόντουσαν περνούσαν αδιάφορα, σπανίως πειράζοντας.
Είναι ιαυτό τον καιρό το κουτσομπολιό στο φόρτε του. Λένε πως μας φωνάζουν το ζεύγος (ένωσαν τα δυο παρονόματα μας!)
-Να δεις η Λίζα πως άλλαξε. Ούτε λούσα πια ούτε το πρωτινό της σικ, όλο και αλάνικα τώρα. Δε φροντίζει πια τον εαυτό της.
-Θα ναι ερωτευμένη, της απαντώ.
-Χμ! ίσως με καμιά γυναίκα… Φοράει γραβάτα και κολάρο κτλ κτλ.
-Κάνει δηλαδή τη Γκαρσόν. Αλήθεια, σαν ήταν πολύ μικρή, την είχε διαβάσει.
Ύστερα το ρίξαμε στη διήγηση των παιδικών μας χρόνων. Πως εκείνη, σαν ήταν μικρή, έπαιζε όλο με αγοράκια. Και πως εγώ, αντίθετα, μόλο που πήγαινα σε λύκειο μεικτό, αρρένων και θηλέων, είχα γενικά μια αποστροφή και σχεδόν άλλη τόση με κοριτσάκια.
Στο χθεσινό γαλλικό μάθημα, σαν τέλειωσε το cours 7-8 (ενώ κάθε βράδυ με το τσάκωμα μας δε συναντιόμαστε, έφευγε η καθεμιά μας με χωριστή συντροφιά), μ επλησίασε απροσδόκητα και αρπώντας με απ το χέρι «έλα εδώ εσύ, έχομε να εξηγηθούμε…». Με τράβηξε σε ένα παράθυρο. Οι άλλοι κοίταζαν ξαφνιασμένοι.
Και μ ένα μακρινό περίπατο, μια πάστα στο Ζάππειο… δυο τρία φιλιά σ ένα εξοχικό καφενεδάκι κοντά στην Ακρόπολη, τα ξαναφτιάξαμε.
Και εγένετο φως!
Δηλαδή το μαθε και ο …πατήρ. Τόσο το καλύτερο γιατί ξαλάφρωσα. Ξέρει άκρες –μέσες μισοπράγματα, που το γέρικο μυαλό του δεν μπορεί να τα συνδέσει ώστε να μπει στο νόημα. Ευτυχώς, γιατί δε θέλω να εκτεθεί η φίλη μου.
Από το σπίτι μου λαβαίνω γρμματα μ απειλές. Μου βάζουν τέτοιους τρομερούς όρους για να μου χορηγούν τα μέσα της συντήρησης και σπουδής μου, που θ αναγκαστώ να παραιτηθώ απ την περίφημη αρωγή τους και να πάω να δουλέψω , να ησυχάσει το κεφάλι μου για πάντα.
Περνάν οι μέρες, οι βδομάδες, οι μήνες κι όλο δυσκολότερες γίνονται οι περιστάσεις. Έμαθα πια τον εαυτό μου να αρκείται στην ερημιά του.
Κατάκοιτη στο φτωχικό μου κρεβάτι, χωρίς καμιά συντροφιά (γιατί λείπει η συγκάτοικος μου), μόνη στενόχωρη σκέψη μου βαραίνει το μυαλό, πως δε θα μπορέσω να συναντήσω τη φιλενάδα μου…
Πρωτοχρονιά
Βαρύ κρύο. Χιόνι, παγωνιά. Βαρύ παλτό κι από μέσα μεταξωτό φόρεμα χωρίς μανίκι. Μπαίνει στο δωμάτιο και το πλημμυρίζει αρώματα.
Κάναμε μια εκδρομή, πρώτη φορά οι δυο μας μόνο.
Κάτω από μιαν όμορφη μουριά, μέσα σ ένα βαθύ χαντάκι πνιγμένο μες στις κίτρινες μαργαρίτες και τις παπαρούνες, ανάμεσα από μισό μπόι στάχυα, κάτω απ τη γλυκιά μουσική τα ανοιξιάτικου αγέρα… έσφιξα στην αγκαλιά μου και κατέτρωγα με φιλιά γεμάτα πάθος το γλυκό και φιδίσιο κορμί που χα σχεδόν ένα χρόνο να το νιώσω σιμά μου.
Βλέπω στα μάτια της την ευτυχία και την αγάπη. Ξεχνώ όλα τα άλλα.
«Αύριο τη νύχτα, στην αρχή της λεωφόρου Αλεξάνδρας, στο ορισμένο δέντρο, που ελπίζω να θυμάσαι, ώρα εννιά παρά είκοσι πέντε. Λίζα».

Η λεσβιακή καθημερινότητα - ΙΙ

Της Ειρήνης Πετροπούλου

Θα ξεκινήσω λέγοντας πως δεν είμαστε απλά «καθημερινές λεσβίες», όπως δεν είμαστε οι «λεσβίες του Σαββατοκύριακου» ή «των αργιών». Είμαστε λεσβίες που φροντίζουμε να κάνουμε αισθητή την παρουσία μας όπου και να βρισκόμαστε, πάντα, ακόμα και μέσα από την συμμετοχή μας στα διάφορα κινήματα κοινωνικής αμφισβήτησης, τις φεμινιστικές ομάδες, αλλά και τις διάφορες γκέι ομάδες και το ευρύτερο ΛΟΑΤ κίνημα.

Η ορατότητα και η καθημερινή μας παρουσία, αυτό που απολαμβάνουμε σήμερα, ήλθε μέσα από καθημερινούς αγώνες. Από το ΑΚΟΕ και την ΕΟΚ φτάσαμε στην ΛΟΑ και την ΟΛΚΕ και πρόσφατα στην ΛΟΘ, την οποία και χαιρετίζουμε με χαρά μιας και αποτελεί άλλη μια κατάκτηση εκτός Αθηνών. Συνάμα αποτελεί άλλο ένα βήμα προς την ορατότητα της λεσβιακής ταυτότητας και περηφάνιας.Είναι γεγονός πως ανέκαθεν οι λεσβίες αναζητούσαν τον δικό τους χώρο μέσα στο ευρύτερο ΛΟΑΤ κίνημα, όπως γεγονός είναι πως κατακτήθηκε.

Το «Λ», που χαρακτηρίζει τις λεσβίες, φαίνεται, υπάρχει και φιγουράρει πια στο όνομα των ομάδων και των οργανώσεων που απαρτίζουν το ΛΟΑΤ κίνημα. Αλλά τι σημαίνει να είσαι λεσβία στην καθημερινότητα, πέρα από το ότι έχεις ομοερωτικό σεξουαλικό προσανατολισμό; Σημαίνει να διεκδικείς καθημερινά τα κομμάτια της ταυτότητας σου μέσα στην οικογένεια, στον χώρο εργασίας, στον φιλικό περίγυρο, αλλά και μέσα από την παρέα με άλλες λεσβίες, γκει φίλους ή διαφυλικά πρόσωπα.Σημαίνει να καταρρίπτεις αυτή την κακόγουστη εικόνα που σε θέλει λιγότερο γυναίκα γιατί αγαπάς γυναίκες. Σημαίνει να διεκδικείς την ίση μεταχείριση και να απαιτείς την κατάργηση των διακρίσεων. Σημαίνει να μπορείς να βγαίνεις ανοικτά στον χώρο της εργασίας σου ή στην εργασιακή αγορά, χωρίς να φοβάσαι τον χλευασμό του συναδελφικού περιβάλλοντος ή (στην χειρότερη περίπτωση) την απόλυση σε καιρό οικονομικής κρίσης, όπου πάλι πλήττεται η γυναίκα (άσχετα από τον σεξουαλικό της προσανατολισμό). Μπορεί ο 3304/2005 να έχει από καιρό θεσπιστεί αλλά, από τα όσα δείχνει το πρόσφατο Ευρωβαρόμετρο, στην ουσία δεν εφαρμόζεται εφόσον δεν έχουμε εμείς φροντίσει να καταγγέλλουμε τον ρατσισμό που υφιστάμεθα. Σημαίνει, να απαιτείς από το Κράτος και τους διάφορους φορείς να όχι μόνο να αναγνωρίσουν, αλλά και να κατοχυρώσουν την σχέση σου. Αυτό μπορεί να είναι πρακτικό θέμα που ορίζει ψυχρά την νομική σχέση ανάμεσα σε δύο πρόσωπα, αλλά γίνεται ουσιαστικό αν σκεφτούμε πόσες «τρύπες» έχει η σχέση με την γυναίκα με την οποία βιώνουμε την κάθε μέρα μας. Η φορολογία, η κοινωνική ασφάλιση, η δυνατότητα κληρονομιάς και η διεκδίκηση των περιουσιακών στοιχείων σε περίπτωση διακοπής της συμβίωσης, αποτελούν για άλλα ζευγάρια κάτι το δεδομένο, όχι για τα λεσβιακά. Παράλληλα, το δικαίωμα στην μητρότητα και τεκνοθεσία παραμένει ακόμα Γόρδιος Δεσμός για την λεσβία που θα το απαιτήσει κατά μονάδα και χωρίς τα «συνήθη ψέματα» που αναγκαζόμαστε ακόμα να ψελλίζουμε στους σχετικούς δημόσιους φορείς. Σημαίνει να απαιτείς από το Κράτος, που συντηρείς με την φορολογία σου, ίση μεταχείριση στο Σύστημα Υγείας. Είναι τραγικό σήμερα ακόμα και μια απλή επίσκεψη ρουτίνας σε γυναικολόγο να μας προβληματίζει αν θα πούμε ή αν δεν θα πούμε ανοικτά τον σεξουαλικό μας προσανατολισμό.

Μπορεί να σας φανεί ανέκδοτο αυτό που θα σας διηγηθώ, αλλά συνέβει στην πραγματικότητα. Απλή ανωμαλία στον κύκλο περιόδου αντιμετωπίστηκε από γυναικολόγο με την εξής απάντηση: «Κάνε ένα παιδί να βρεις την υγεία σου!»Όλα αυτά τα καθημερινά, που πραγματικά έχετε ακούσει να ζητάμε και θα τα συζητάμε άπειρες φορές, αποτελούν έναν διαρκή και καθημερινό αγώνα στο δικαίωμα στην αξιοπρέπεια μας ως πολίτισσες αυτής της χώρας.

Η λεσβιακή καθημερινότητα - Ι

Για ποια καθημερινότητα μιλάμε, όταν όλες κρυβόμαστε; Ακόμα κι όταν οι συνάδελφοι κι οι συναδέλφισσες κάτι έχουν καταλάβει εκτός από έναν κόπανο που μου την πέφτει όσο και να τον απωθώ ευγενικά;

Η λεσβιακή καθημερινότητα
της Ισαβέλλας Κωνσταντινίδου

Τι είναι η λεσβιακή καθημερινότητα; Πέντε γυναίκες μίλησαν βιωματικά και θεωρητικά για αυτή στην εκδήλωση της ΛΟΑ, ΛΟΘ και ΟΛΚΕ, που έγινε στις 25 Φεβρουαρίου 2010.
Πού τη ζούμε αυτή τη λεσβιακή καθημερινότητα που θα θίξουμε σήμερα; Τη ζούμε μέσα στην ελληνική πραγματικότητα, βέβαια, την αστική, την περιφερειακή, την αγροτική, τη νησιώτικη, την ορεσίβια κλπ κλπ.

Μπορώ να πω μετά βεβαιότητας ότι το πώς βιώνει τη λεσβιακή της καθημερινότητα μία λεσβία σε κάποιο χωριό της Γκιόνας, δεν το ξέρω καθόλου. Αλλά είμαι εξίσου σίγουρη ότι η Γκιόνα πρέπει να παίζει μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση αυτής της λεσβιακής καθημερινότητας.
Διαδικτυακά τώρα ισχύουν τα ίδια με τη Γκιόνα όσον αφορά στο πώς εκφράζει ο χώρος την καθημερινότητά μας, ο κυβερνοχώρος στην προκειμένη περίπτωση. Έχοντας κάνει μία έρευνα στο γκουγκλ σε δύο γλώσσες για τη λεσβιακή καθημερινότητα, στα αγγλικά και στα ελληνικά, ενώ στα αγγλικά μου έβγαλε έναν τρελό αριθμό από λεσβιακά μπλογκ με τεράστια ποικιλία προσέγγισης του θέματος, από συμβουλές για εύρεση του g-spot, μέχρι συζητήσεις για σχέσεις όλων των ειδών και τη ζωή λεσβιών σε τεράστια γκάμα επαγγελμάτων, πόλεων, χωριών κ.ο.κ, στα ελληνικά μου έβγαλε:
4 φορές το δελτίο τύπου για την αποψινή βραδιά, το αγαπητότατο blog genderterrorist που ανέφερε το βιβλίο του Λύο περί γκέι και λεσβιακής καθημερινότητας, μια ιστοσελίδα για το πώς έχει επηρεαστεί αρνητικά η καθημερινότητα των γυναικών της Λέσβου από τη συνωνυμία τους με τον σεξουαλικό προσανατολισμό που μας μάζεψε εδώ απόψε, και μετά κάποιες κριτικές και αναλύσεις ταινιών που έθιγαν το θέμα της λεσβιακής καθημερινότητας. Όχι του Δανίκα βέβαια, γιατί η ίδια η φράση λεσβιακή καθημερινότητα μπορεί να του έκαιγε τον εγκέφαλο.

Οπότε διαδικτυακά και εκτός facebook και κάποιων λιστών, δεν είδα τίποτε το αξιόλογο και άξιο συζήτησης. Ίσως να ισχύει αυτό που είπε μία αγαπητή φίλη, για ποια καθημερινότητα μιλάμε, όταν όλες κρυβόμαστε.
«Οι λεσβίες που δεν είναι άουτ εκφράζουν κάτι, από την κίνηση του σώματος, τα ρούχα, τον τρόπο ομιλίας, την κλειδαμπαρωμένη σιωπή στο θέμα των σχέσεων ... όλα αυτά που χρησιμοποιεί μια κρυφή καθημερινή λεσβία για να δηλώσει τα αδήλωτα μόνο εκεί που πρέπει».

Πάμε στην Αθήνα τώρα. Η καθημερινότητα είναι εκεί και δη εδώ. Είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε, πάμε από τη μία μέρα στην άλλη, λεσβίες και υπόλοιπα όντα. Άρα κάθε μέρα τη ζούμε μέσα από το φίλτρο του εαυτού μας, άρα και μέσα από τη σεξουαλικότητά μας, που προσανατολίζεται λεσβιακά. Μόνο που υπάρχει μία εκκωφαντική σιωπή για το πώς τη βιώνουμε αυτήν την καθημερινότητα. Δεν μας βλέπουμε στην τηλεόραση, δεν μας ακούμε σε συζητήσεις, ούτε από τον Ασκητή δεν έχω ακούσει τίποτε, δεν μας βλέπουμε ανοιχτά σε δημόσιους χώρους, δεν μας βλέπουμε πουθενά εκτός κάποιας βραδινής ζωής σε συγκεκριμένα μέρη. Υπάρχουμε μόνο μεταξύ μας. Κανένα αφιέρωμα σ' εμάς.
Η Ελευθεροτυπία έκανε ένα τεράστιο βήμα και έβαλε λεσβιακή σελίδα στο μέινστρημ γυναικείο περιοδικό της, που ενώ στο πρώτο τεύχος το υπογράφανε δύο με ονοματεπώνυμο, μετά αυτές έφυγαν και τώρα το υπογράφει μία με ψευδώνυμο, όπως παρατήρησε πολύ όμορφα η Έλενα. Άρα, η ελπίδα μου για μία ορατή καθημερινότητα που θα είχα αγοράζοντας μία Κυριακή το μήνα την εφημερίδα που είχε αφιέρωμα σ' εμένα περήφανα και ανοιχτά, έσπασε λίγο τα μούτρα της και απλώς ελπίζω να μην τα σπάσει περισσότερο και εξαφανιστεί και τελείως. Στο τελευταίο τεύχος της πάντως της περασμένης Κυριακής μιλάει κι εκείνη για τη λεσβιακή καθημερινότητα οπότε προτείνω να βαφτίσουμε τον Φεβρουάριο μήνα της λεσβιακής καθημερινότητας.

Ας πάρουμε το θέμα μας από την αρχή. Η πρώτη αντίδραση στο θέμα που έθεσε η ΟΛΚΕ ήταν: Τώρα τι είναι αυτό το θέμα; Μάλλον προς το αδιάφορο το βλέπω. Και τίνος τη λεσβιακή καθημερινότητα θα διαπραγματευτούμε; Τη δικιά μου, τη δικιά της, της παράλλης; Έχουμε κοινή καθημερινότητα; Εγώ το πρωί τρώω κάτι δημητριακά και εξέρχομαι βιαστικά από την πόρτα να προλάβω τα τραίνα μου. Η άλλη έναν πικρό καφέ, ένα τσιγάρο και πήρε τους δρόμους. Υπάρχει κοινός παρονομαστής; Τι μπορούμε να πούμε;
Μετά σκέφτηκα το εξής: ο τίτλος αφορά τη λεσβιακή καθημερινότητα που ζούμε για μας ή πόσο λεσβίες είμαστε κάθε μέρα ζώντας ως μέλη της κοινωνίας μας; Και μετριέται αυτό;
«Οι άουτ λεσβίες που κατάφεραν να είναι άουτ στον εργασιακό χώρο, που μπόρεσαν να το πούνε σε όλη την οικογένεια, που επιστρέφουν αρσενικά σοκολατάκια λέγοντας ευγενικά "αν ήμουν στρέιτ, θα σου την έπεφτα κι εγώ, βρε Γιάννη μου"».

Μπερδεύομαι ακόμα και στην έκφραση του θέματος. Άρα επαναλαμβάνω για να το καταλάβω κι εγώ καλύτερα. Το ζήτημά μας σήμερα, όπως το βλέπω λίγο θολά, είναι πόσο λεσβίες αφήνουμε ανοιχτά να είμαστε στην κάθε μέρα μας, ώστε να μιλάμε για μια λεσβιακή καθημερινότητα κάποιου βαθμού. Μάλλον αυτό θα προσεγγίσω. Αλλιώς θα πρέπει να ασχοληθώ με το πόσο δεν είμαστε λεσβίες ανοιχτά στην καθημερινότητά μας. Και ο λόγος που δεν θέλω να ασχοληθώ με το πόσο οδυνηρά κρυφά λεσβίες μπορεί να είμαστε στην καθημερινότητά μας, είναι γιατί δεν θέλω να κρεμάσουμε πλερέζες απόψε.
Άρα ας μπούμε στα επικίνδυνα λημέρια της λεσβιακής ορατότητας σε σχέση με την καθημερινότητα. Και τότε ο τίτλος της μάζωξης αυτής απόψε αποκτάει σημασία, τουλάχιστον για μένα. Οι ανοιχτά λεσβιακές καθημερινές εκφράσεις μας υπάρχουν, ως επί το πλείστον, σε όλες μας, σε διάφορους βαθμούς βέβαια.
Ας πάρουμε τις λεσβίες που δεν είναι άουτ. Σε κάποιο βαθμό μπορεί να εκφράζουν κάτι, από την κίνηση του σώματος, τα ρούχα, τον τρόπο ομιλίας, τα μηνύματα που δεν εκπέμπονται στους άντρες, την κλειδαμπαρωμένη σιωπή στο θέμα των σχέσεων, τη μυστηριώδη κοινωνική ζωή. Όλα αυτά που χρησιμοποιεί μια κρυφή καθημερινή λεσβία για να δηλώσει καθημερινά τα αδήλωτα μόνο εκεί που πρέπει και ποτέ εκεί που δεν πρέπει. Αυτή είναι η κατηγορία των λεσβιών που ξέρουμε πολύ καλά, καθώς πάρα πολλές από μας υπήρξαμε έτσι. Άσχημη κατάσταση, που λέω να την αφήσουμε λίγο στην άκρη προς το παρόν.
Πάμε σε άλλη κατηγορία. Αυτή είναι η λεσβιακή έκφραση στην καθημερινή ζωή της λεσβίας η οποία είναι λίγο αλλά αρκετά άουτ. Δηλαδή δεν το ξέρουν οι γονείς ή το ξέρει μόνο η μαμά, κι αυτή πικραμένα, ή το ξέρουν μόνο τ' αδέλφια, αλλά όχι ο μπαμπάς, όχι οι θείες, κ.ο.κ. Επίσης το ξέρουν πολλές και πολλοί φίλοι και γνωστοί-γνωστές. Στον επαγγελματικό χώρο, όμως, δεν θίγεται τίποτε ανοιχτά, αλλά οι συνάδελφοι και οι συναδέλφισσες κάτι έχουν καταλάβει εκτός από έναν κόπανο που μου την πέφτει όσο και να τον απωθώ ευγενικά.
Η λεσβιακή καθημερινότητα, μια έκφραση που θα χρησιμοποιήσω κατά κόρον ώστε να την ακούω και να πειστώ ότι υπάρχει ως μέινστρημ έκφραση, η λεσβιακή καθημερινότητα, λοιπόν, στις λεσβίες που δεν είναι πολύ άουτ έχει ίσως την υφή του δίκοπου μαχαιριού. Από τη μια, η αυτοπεποίθηση ανεβαίνει όταν ο κύκλος των ανθρώπων που ξέρουν μεγαλώνει. Το άτομο νοιώθει ότι καταξιώνεται πια σε μεγάλο μέρος της καθημερινής ζωής του. Απ' την άλλη έρχεται η σφαλιάρα όταν βρίσκεις τα σοκολατάκια στο γραφείο σου από τον κόπανο εκείνο που δεν καταλαβαίνει τίποτε ή όταν ο πατέρας σου σού τη ξαναλέει που είσαι ακόμα ανύπαντρη και άντε πάλι οι ανούσιες συζητήσεις για το πώς «εγώ δεν παντρεύομαι», «γιατί εσύ τι κατάλαβες που παντρεύτηκες και μ' έκανες» και γύρω γύρω όλοι, στη μέση η παράνοια.
Αυτή η καθημερινή ως επί το πλείστον διελκυστίνδα έχει το χαρακτηριστικό ότι το σχοινί είναι γύρω από το λαιμό. Πνίγει πολύ. Παίρνει τον αέρα που φούσκωνε τα πανιά του ελεύθερου αρμενίσματος τη μια στιγμή και τον μποτιλιάρει επί τόπου, σφραγίζει το μπουκάλι και το πετάει στη θάλασσα την άλλη στιγμή. Όλα κολλάνε τώρα σαν σε υγρό τσιμέντο και τρέχα γύρευε πότε θα ξανανιώσεις την απογείωση του είμαι ελεύθερα λεσβία και περήφανα, κάτι που ένοιωθες χτες το βράδυ με όλο αυτό το πλήθος κόσμου που ήξερε και χαιρόταν αλλά που τελικά δεν σε πληρώνει τον μισθό σου ούτε σε έχει μεγαλώσει.
Δύσκολο να αποφύγουμε την πλερέζα τελικά. Αλλά θα το παλέψω. Και συνεχίζω.
Μετά έχουμε τη λεσβιακή καθημερινότητα των άουτ λεσβιών. Εκείνων που μπόρεσαν, επέλεξαν, κατάφεραν, να είναι άουτ στον εργασιακό χώρο, που μπόρεσαν να το πούνε σε όλη την οικογένεια, που επιστρέφουν αρσενικά σοκολατάκια λέγοντας ευγενικά «αν ήμουν στρέιτ, θα σου την έπεφτα κι εγώ, βρε Γιάννη μου». Η καθημερινότητα αυτών των γυναικών στην εποχή μας εννοείται ότι είναι η λιγότερο ασφυχτική. Συμπεράσματα για τις ζωές των γυναικών αυτών όμως, όπως και των άλλων είναι φυσικά δύσκολο να βγάλουμε γιατί ξέρω άουτ γυναίκες με μαύρη κατάθλιψη για την ποιότητα της ζωής τους. Ίσως και το τίμημα που πλήρωσαν γι' αυτήν την ορατότητα να είναι και πολύ βαρύ οικονομικά, συναισθηματικά κλπ. Αλλά ίσως τουλάχιστον να έχει φύγει από τη μέση το τρομαχτικό θέμα της μη αυτοεκτίμησης, αξιοπρέπειας και αντίληψης ενός εαυτού που δεν κρύβει ένα από τα βασικότερα στοιχεία της προσωπικότητάς της που είναι ο σεξουαλικός προσανατολισμός και η ελεύθερη έκφραση της σεξουαλικότητάς της. Δεν δίνει μεγαλύτερες ευκαιρίες σύναψης σχέσεων στο φως της ημέρας; Δεν σε κάνει να ασχολείσαι με άλλα πράματα; Όταν είσαι στα χωρίσματα δεν κλαις ανοιχτά με μαύρο δάκρυ, παρά κρυφά και πίσω απ' την κολώνα; Μια φυσιολογικά ανοιχτή λεσβιακή ζωή δεν βοηθάει σε ένα πλησίασμα μιας ικανοποιητικής λεσβιακής καθημερινότητας; Όταν κρυβόμουν ήταν μαύρα χάλια η καθημερινότητά μου. Άρα πιστεύω πως ναι.
Μπορώ να πω από προσωπική πείρα ότι πολλές λεσβίες περνάμε διαδοχικά και από τα τρία στάδια. Γενικά, όλες, εννοείται, παλεύουμε για κάποια ποιότητα ζωής, όπως την αντιλαμβανόμαστε η καθεμία και ανάλογα με τα δεδομένα της εποχής μας, γιατί αλλιώς τι νόημα έχει;
Δεν μπορώ να συγκεκριμενοποιήσω το θέμα πιο πολύ σήμερα. Ελπίζω στην επόμενη συζήτηση για λεσβιακή καθημερινότητα ν' ασχοληθούμε πια με τις πάρα πολλές πλευρές της, από το σεξ, μέχρι τη ζωή της λεσβίας εκτός σχέσης, εντός δυαδικής σχέσης, εντός άλλου τύπου σχέσης, λεσβίας που μεγαλώνει παιδιά, της λεσβίας επιχειρηματία, λεσβίας υπαλλήλου, άνεργης, τεχνικού, λεσβίας μπαλαρίνας, μάνατζερ, ναυαγοσώστριας, της μάλλον λεσβίας προγιαγιάς μας που προφανώς το κατάπιε 80 χρόνια και ένα σύμπαν από καθημερινότητες που κάνουν ολωνών των ανθρώπων τη ζωή πολύ πιο ενδιαφέρουσα.

«Η λεσβιακή καθημερινότητα δεν μπορεί να μην είναι μια εξαιρετική καθημερινότητα, μόνο από το γεγονός της ομορφιάς της ίδια της λεσβιακότητας».

Αλλά για σήμερα απλές γενικότητες ως αρχή. Κρίμα γιατί η καθημερινότητά μας είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Θα πάρω το ρίσκο να γενικεύσω και να πω ότι η λεσβιακή καθημερινότητα δεν μπορεί να μην είναι μια εξαιρετική καθημερινότητα, μόνο από το γεγονός της ομορφιάς της ίδια της λεσβιακότητας. Ακόμα και αν πνίγεται μέσα στο ντουλάπι, ακόμα και αν αλλάζει η συμπεριφορά της σχιζοφρενικά σαν εκκρεμές, μέσα σε δευτερόλεπτα, δεν νομίζω ότι καμία λεσβία είναι διατεθειμένη να θυσιάσει τη λεσβιακή της καθημερινότητα, όποια κι αν είναι αυτή, γιατί αυτό απλώς δεν γίνεται. Αλλιώς πολλές ίσως να το σκεφτόντουσαν και να το είχαν ήδη κάνει, καθώς το κουστουμάκι της ελληνίδας λεσβίας γυναίκας όχι απλώς δεν είναι άνετο αλλά ώρες ώρες στραγγαλίζει σαν ζουρλομανδύας.
Παρόλ' αυτά, δεν γίνεται. Και με αυτό το δεδομένο, είμαστε εδώ για να καλυτερέψουμε την καθημερινότητά μας, να την κάνουμε του γούστου μας και να την πηγαίνουμε όπου γουστάρουμε. Και πιστεύω ότι θα βοηθηθεί βαθύτατα άμα τα βρει και κρατηθεί χέρι χέρι με την αδυσώπητη ερωμένη της, την ορατότητα. Ορατά βέβαια, στη μέση του δρόμου μέρα μεσημέρι.
Προς το παρόν ας συνεχίσει να κυνηγάει η λεσβιακή καθημερινότητα τη χαρά της ζωής όπως την οραματίζεται ακόμα κι αν ζει σε χώρα υποβαθμισμένη από τους Fitch, τους Standard and Poor, και απίστευτους κριτικούς κινηματογράφου.

Η Ισαβέλλα Κωνσταντινίδου είναι μέλος της Λεσβιακής Ομάδας Αθήνας.
Στέκι μεταναστών στις 25 Φεβρουαρίου 2010.
Ο Δανίκας έγραψε μία, ως συνήθως, ανόητη και απαράδεκτη κριτική, αυτή τη φορά για το έργο «Τhe Κids are all right» όπου η λεσβιοφοβία του και ο τρόμος του για μια μη πεοκεντρική σεξουαλική ζωή τον κάνει να μη ξέρει σε ποιό τοίχο να πρωτοσκαρφαλώσει.