ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΜΕ ΤΗΝ Α.Λ.Ο.Κ. (ΑΤΥΠΗ ΛΕΣΒΙΑΚΗ ΟΜΑΔΑ ΚΡΗΤΗΣ)

ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ - ΓΙΝΕ ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΝΕΡΓΟ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ ΜΑΣ

http://clubs.pathfinder.gr/lesbiancrete

Ενας άντρας μόνος - Α Single Man

ΚΡΙΤΙΚΗ: ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ

Α Single Man. ΗΠΑ, 2009. Σκηνοθεσία: Τομ Φορντ. Σενάριο: Τομ Φορντ, Ντέιβιντ Σκέαρς, από μυθ. Κρίστοφερ Ισεργουντ. Ηθοποιοί: Κόλιν Φερθ, Τζουλιάν Μουρ, Μάθιου Γκουντ, Νίκολας Χουλτ. 99'

Η απώλεια και η θλίψη είναι στο επίκεντρο του δράματος αυτού με τον Κόλιν Φερθ -υποψήφιο για το Οσκαρ- να δίνει με δύναμη το πορτρέτο ενός μεσήλικα ομοφυλόφιλου που, μετά τον θάνατο του νεαρού εραστή του, προσπαθεί να βρει ένα λόγο να συνεχίσει τη ζωή του.
Το ψυχολογικό πορτρέτο του Τζορτζ (Κόλιν Φερθ), ενός μεσήλικα ομοφυλόφιλου καθηγητή που χάνει σε αυτοκινητικό δυστύχημα τον πιο νέο απ' αυτόν εραστή του και σκέφτεται να αυτοκτονήσει, καταγράφει ο γνωστός σχεδιαστής μόδας Τομ Φορντ στην πρώτη του αυτή ταινία, βασισμένη σ' ένα μυθιστόρημα του Βρετανού γκέι συγγραφέα Κρίστοφερ Ισεργουντ.

Ο Τζορτζ είναι ένας μοναχικός Βρετανός καθηγητής, που διδάσκει σε κολέγιο στο Λος Αντζελες. Τη σχέση του με τον εραστή του, Τζιμ (Μάθιου Γκουντ), την παρακολουθούμε μέσα από ενδιάμεσα φλας-μπακ, ενώ βλέπουμε τον Τζορτζ να περνάει την πρώτη του μέρα, μετά τον θάνατο του Τζιμ, στο κολέγιο και αργότερα να επισκέπτεται τη στενή φίλη και απελπισμένη από τη ζωή της, όπως κι αυτός, Βρετανίδα Τσάρλι (μια πολύ καλή Τζουλιάν Μουρ).

Πρόκειται για ένα είδος εσωτερικού δράματος με κύρια θέματα την απώλεια και τη θλίψη, που ο Φορντ καταφέρνει να δώσει μέσα από ωραίες εικαστικά σκηνές, όπου κυριαρχούν οι σιωπές, οι μεταφορές, οι υπαινιγμοί, οι λεπτές αποχρώσεις και τα έμμεσα σχόλια -βρισκόμαστε στο 1962, περίοδο των σοβιετικών πυραύλων στην Κούβα και της κρίσης που ακολούθησε. Τα στοιχεία αυτά δημιουργούν μιαν ατμόσφαιρα τσεχοφική, που τονίζεται ακόμη περισσότερο με την πράγματι έξοχη ερμηνεία του Κόλιν Φερθ, η οποία καταφέρνει να καλύψει μερικές από τις αδυναμίες της σκηνοθεσίας. Ο Τζορτζ που σκιαγραφεί έχει το βάθος, την εσωτερικότητα, μαζί και τη θλίψη και την αγωνία του μοναχικού, απελπισμένου ανθρώπου (φτάνει να δείτε τη σκηνή που η οικογένεια του εραστή του δεν τον αφήνει να παραστεί στην κηδεία), καταφέρνοντας να μας παρασύρει στο δράμα του και να μας συγκινήσει.

Πηγή: Ελευθεροτυπία