Μια φίλη μας αποκάλεσε παντρεμένο από χρόνια ζευγάριΕγώ τσίνισα, εσένα δε σ΄ένοιαξε
Στο δρόμο για το σπίτι ρωτάς γιατί ταράχτηκα
Είμαστε κάτι σαν αυτό που είπε λες
Λέω όχι
Δεν είμαστε παντρεμένες κανείς δεν έχει ευλογήσει
αυτήν την ένωση κανείς δε μας έδωσε κουζινικά
Μόνες μας αγοράσαμε το μπλέντερ μας
Χτίσαμε την κοινή μας ζωή στα μεσοδιαστήματα των νόμων
Έξι χρόνια
Ότι μας έφερε κοντά ένας χαρτογράφος μια μαγνητική
δύναμη τα κορμιά μας
οι κουβέντες μας ο άνεμος μια πείνα
Ακροάτριες μαζί μιλήσαμε
Ήθελα: τη σχοινοτενή σου ενέργεια έλεγχο
αποφασιστικότητα ειλικρίνεια
το παρελθόν σου ως αθλήτριας
Ήθελες: την κουλτουριάρικη ευγενική μου ζέση
Φυσικά και ήμασταν καταδικασμένες
Φανέρωσες τον θυμό μου αντιστάθηκα στον έλεγχό σου
η ενέργειά σου με εξάντλησε τα χέρια μου παραείναι
ζεστά για σένα
Κέρδισες το βάρος που έχασα
Ηευγένειά μου είναι ανέντιμη η τιμιότητά σου βάναυση
μισείς τα διαβάσματά μου μισώ τη μοτοσυκλέτα σου
Κι όμως κάτι έχει αλλάξει
Έχεις γίνει ευγενέστερη
Εγώ αποφασιστικότερη Τα φέρνουμε βόλτα εύκολα στο
σπίτι με τους κώδικες η μια της άλλης
Δεν υπάρχει τίποτε να μην μπορούμε να πούμε μαζί
Στέρεο έδαφος κάτω απ΄τα πόδια μας ξέραμε το τοπίο
Δεν έχουμε επιλογή προορισμού μόνο διαδρομής
κάθε μέρα είναι ένας γρίφος ένας καινούριος χάρτης της
ίδιας περιοχής
πηγή: εξαιρετική μετάφραση ποιήματος
της Άλις Μπλοx από την Άρτεμη (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Ευαγγελία Καριοφυλλίδου).
από το περιοδικό Νταλίκα
