Το βιβλίο για το οποίο θα γίνει λόγος εδώ σήμερα, μου το έκανε δώρο -και τον ευχαριστώ πολύ-, ο καλός μου φίλος Γ. Κ., όταν διάβασε την ανάρτηση "Gay, Straight and the reason Why". Κυκλοφορεί απ' τις εκδόσεις "Γοργώ", έναν μικρό εκδοτικό οίκο με έδρα τη Θεσσαλονίκη και ο τίτλος του είναι: "2 έφηβοι στους 20 - Εκθέσεις γκέι και λεσβιών νέων". Δώδεκα χρόνια μετά τη συλλογή του "Ένας έφηβος στους δέκα" -του πρώτου βιβλίου ποτέ που επέτρεψε σε δεκάδες εφήβους να περιγράψουν πώς είνα να είσαι γκέι ή λεσβία- η Ann Heron (καθηγήτρια, σύμβουλος και μητέρα), ζήτησε ιστορίες από μια νεότερη γενιά.Ανακάλυψε ότι η αίσθηση της απομόνωσης και της απελπισίας, είναι το ίδιο και απαράλλαχτα βαθιά για αυτή τη νεότερη ομάδα. Το βιβλίο "2 έφηβοι στους 20: Γραπτά από Γκέι και Λεσβίες Εφήβους", συνδυάζει αυτές τις νέες φωνές με πολλές από τις εκθέσεις του πρώτου βιβλίου. Κάνει πιο εύκολο το δρόμο για τους εφήβους που τώρα φανερώνονται και για τους ενήλικες που αποζητούν να τους βοηθήσουν.Η San Frascisco Chronichle Book Review έγραψε πως το βιβλίο αποτελεί: "Μια έξοχη πηγή για εφήβους, γκέι και στρέιτ, που έχουν ερωτήματα για τη δική τους σεξουαλικότητα ή γι αυτή των φίλων τους" και το Publishers Weekly συμπλήρωσε πως "Αυτή η σταθερά ενδιαφέρουσα και συχνά συγκινητική συλλογή καταγράφει νηφάλια τις καταστροφικές συνέπειες της ομοφοβίας που διεισδύει ακόμα και σε υποτιθέμενες διαφωτισμένες οικογένειες και σχολεία. Αυτές οι ιστορίες είναι συντριπτικά θετικές, κρατημένες στην επιφάνεια από τη νέα αυτοεκτίμηση των συγγραφέων και την αποφασιστικότητα να βρουν ένα χώρο γι αυτούς κι αυτές σε μια συχνά εχθρική χώρα". Τα δικά μου σχόλια λοιπόν περιττεύουν.Χαίρομαι πάντως που έστω και πολλά χρόνια μετά την αρχική του έκδοση στην Αμερική, μεταφράστηκε και στην Ελλάδα και μπορεί να βοηθήσει τους εφήβους που έχουν ερωτήματα για τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό να αισθανθούν λιγότερο μόνοι και λιγότερο φοβισμένοι. Γιατί όπως σημειώνει στον πρόλογο της και η συγγραφέας που έχει εργαστεί με πολλούς εφήβους:"Το ακριβές ποσοστό (του πληθυσμού των γκέι) δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι εμείς, ως κοινωνία, αποτυγχάνουμε να παρέχουμε κρίσιμη πληροφόρηση και υποστήριξη σε νεαρά άτομα που αισθάνονται ότι ίσως αν είναι διαφορετικά. Αυτή η αποτυχία κραυγάζει σε κάθε αφήγηση στο βιβλίο αυτό. Αν είσαι ένας από αυτούς τους νέους ανθρώπους, ελπίζω οι αφηγήσεις αυτές να σου δείξουν ότι δεν είσαι μόνος. Κι άλλοι έφηβοι έχουν ζήσει εμπειρίες πολύ όμοιες με τις δικές σου. Αν είσαι ενήλικος, ελπίζω ότι, αφού διαβάσεις αυτό το βιβλίο, θα αναζητήσεις τρόπους για να παρέχεις την υποστήριξη που έχουν ανάγκη οι γκέι έφηβοι".Σε μια εποχή που οι έφηβοι αυτοκτονούν επειδή ανακαλύπτουν τη διαφορετικότητά τους, θεωρώ λοιπόν πως είναι χρέος όλων μας να βοηθήσουμε με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας. Να παρέχουμε την υποστήριξη που χρειάζονται αυτά τα παιδιά. Επειδή ένας άνθρωπος γεννιέται ετεροφυλόφιλος ή μη. Δεν γίνεται στην πορεία της ζωής του. Και μάλιστα αυτό καθορίζεται πριν από τη γέννηση, όπως υποστηρίζει ο καταξιωμένος νευροεπιστήμονας Simon LeVay και σίγουρα υπάρχει και κατά τη διάρκεια της.Δεν διανοούμαι λοιπόν, από ποια θέση και επικαλούμενοι ποιό δικαίωμα, θα βάλουμε έναν άνθρωπο, έφηβο ή μη, ν' απολογηθεί γι' αυτό που είναι. Κι αυτός είναι ο κυριότερος λόγος, που με κάνει να σας προτείνω αυτό το αξιόλογο βιβλίο και ξανά το blog "Ενάντια στην Ομοφοβία και στον Ομοαρνητισμό" .Καλή σας ανάγνωση.Πηγή: http://aikaterinitempeli.wordpress.com/2011/01/11/2-%CE%AD%CF%86%CE%B7%CE%B2%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-20-%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%80%CF%84%CE%AC-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CE%B3%CE%BA%CE%AD%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%B2/
