(γράφει η Μαριανέλλα Κλώκα)
Πρώτη μου φορά στην Ξάνθη. Έχω ακούσει τα καλύτερα για την πόλη και την ομορφιά της, για τις προσπάθειες συμβίωσης χριστιανών και μουσουλμάνων αλλά έχω και τις αγωνίες μου για τη διοργάνωση και την εξέλιξη της εκδήλωσης, οπότε μπαίνω στο αεροπλάνο crossing my fingers! Μαζί μου ταξιδεύουν όλες οι κυρίες που είναι ομιλήτριες από την Αθήνα και ο Γενικός Γραμματέας της Νέας Γενιάς. Γνωριζόμαστε μεταξύ μας και ανταλάσσουμε τις προσδοκίες μας με αμηχανία: δεν ξέρουμε με σαφήνεια τι να περιμένουμε αλλά υπάρχει μια χαρά και μόνο για το γεγονός ότι ανοίγουμε την αντζέντα της σεξουαλικής διαφορετικότητας στη Θράκη.
Μας περιμένει στο αεροδρόμιο της Καβάλας η Φιλίππα. Γνωριζόμαστε από το 2007 - πώς πέρασαν, ρε συ, πέντε χρόνια; Ήταν η χρονιά που αποφασίσαμε οι δυο μας να οργανώσουμε ένα φεστιβάλ υπερηφάνιας στη Μυτιλήνη. Μας λέει τα νέα: η διευθύντρια του σχολείου κάλεσε τους καθηγητές και τις καθηγήτριες στο γραφείο και τους ανακοίνωσε την ημερίδα, καλώντας τους να συμμετέχουν. Έχει φτάσει σημείωμα από τον τομέα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για την εκδήλωση της Νέας Γενιάς, το οποίο αναρτάται στον πίνακα ανακοινώσεων. Αναρωτιέμαι σε πόσα σχολεία άραγε να έχει γίνει αυτό. Το δελτίο τύπου της εκδήλωσης είναι αναδημοσιευμένο σε κάθε online site της βορείου Ελλάδας από τα βασικά ειδησιογραφικά. Αποτελούμε είδηση και το ξέρουμε. Επικοινωνεί μαζί μας το Ξάνθη tv και το Εγνατία tv για συνεντεύξεις. Οι αφίσες της εκδήλωσης βρίσκονται παντού στην πόλη και δεν έχει κανένας κατεβάσει ούτε μια τους. Πλησιάζει σιγά σιγά η μεγάλη στιγμή.
Το Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης είναι μια παλιά καπναποθήκη, ανακαινισμένη και φιλοξενεί διαρκώς εκδηλώσεις. Είναι Σάββατο και το ζευγάρι που είναι υπεύθυνο στο χώρο έχει τις επιφυλάξεις του: συνήθως μέσα στην εβδομάδα έχει περισσότερο κόσμο, είναι και το θέμα ιδιαίτερο, για να δούμε, μας λένε. Για να δούμε, λέμε κι εμείς. Αρχίζουν να έρχονται νέοι και νέες και αρκετοί μεσήλικες. Ο χώρος γεμίζει. Ξεκινάμε.
Συντονίζοντας το πάνελ ακούω επιστημονικές απόψεις για τα σεξουαλικά πρότυπα, τη γλώσσα, τις αναπαραστάσεις, τα σχολικά μαθήματα και τη δυνατότητα βελτίωσής τους, τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να μάθουμε να λύνουμε διαφορές και να γεφυρώνουμε εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις. Ακούω τη μαρτυρία της Εύκλειας για το δικό της coming out, προσθέτω τη δική μου και στρώνεται έτσι το τραπέζι για να σηκωθούν παιδιά και να πουν τι τους συνέβη. Ειπώθηκαν εμπειρίες που περιλάμβαναν απόπειρες αυτοκτονίας, εξορκισμούς αλλά και αποφασιστικότητα. Οι γονείς άρχισαν να ρωτάνε: ένα ζευγάρι του ιδίου φύλου πώς θα δώσει το πρότυπο του φύλου που λείπει στο παιδί; δεν θα κοροϊδεύουν το παιδί στο σχολείο; Πήραν το λόγο καθηγήτριες που ρωτούσαν τον γενικό γραμματέα αν μπορεί να παρέμβει το κράτος και πότε επιτέλους θα το κάνει ακόμα πιο συντονισμένα, πότε θα μπει η σεξουαλική αγωγή στα σχολεία και ποιοι/ες θα την διδάξουν. Ήρθε και ένας θεολόγος με τους μύθους του, τον ακούσαμε και τον ευχαριστήσαμε, φάνηκε όμως ότι ο λόγος του -αν και προσεκτικός- ανήκει σε ένα μακρυνό παρελθόν ακόμα και για τις ακριτικές πόλεις. Το μέλλον βρίσκεται σε αυτό που μας ενώνει και δεν χρειάζονται άλλες απόπειρες αυτοκτονίας, δεν έχουμε ανάγκη άλλο σχολικό εκφοβισμό βασισμένο στη σεξουαλική ταυτότητα για να διακηρύξουμε ότι θέλουμε τώρα, άμεσα, να βρούμε αυτά που μας ενώνουν και όχι όσα μας χωρίζουν. Είναι σημαντικότεροι οι άνθρωποι από τα πιστεύω και τις όποιες αντιθέσεις.
Εβδομήντα περίπου άτομα έφυγαν σχεδόν ευγνωμονώντας για τα όσα άκουσαν και την ενέργεια του πάνελ που δημιούργησε αυτό το μικρό τσουνάμι στην αίθουσα. Ένας νέος 19 ετών προβληματίζεται πως μάλλον έχει έρθει η ώρα να προγραμματίσει το δικό του coming out. Η ομάδα Λ.Ο.ΞΑ. ενδυναμώνεται για να αποτελέσει αναφορά. Μια μουσουλμάνα καθηγήτρια ευχαριστεί που της δώσαμε τη δυνατότητα να πάρει μερικά πρώτα εργαλεία για το πώς να αντιμετωπίζει γκέι ή λεσβίες εφήβους στην τάξη και το σχολικό χώρο. Έχουμε κλείσει τραπέζι μετά την εκδήλωση για 10 άτομα και η παρέα που μένει και θέλει να συνεχίσει να μιλά μεθυσμένη από τα όσα προηγήθηκαν ξεπερνά τους 30.
Ποια πόλη έχει σειρά;
ΥΓ: θέλω να ευχαριστήσω την ομάδα των μελών της Θετικής Φωνής και του Homophonia από τη Θεσσαλονίκη για την υποστήριξή τους, το κουράγιο και τη δύναμη που τους κίνησε να είναι μαζί μας και παρόλη την κούραση να οραματίζονται το νέο καραβάνι...
Πρώτη μου φορά στην Ξάνθη. Έχω ακούσει τα καλύτερα για την πόλη και την ομορφιά της, για τις προσπάθειες συμβίωσης χριστιανών και μουσουλμάνων αλλά έχω και τις αγωνίες μου για τη διοργάνωση και την εξέλιξη της εκδήλωσης, οπότε μπαίνω στο αεροπλάνο crossing my fingers! Μαζί μου ταξιδεύουν όλες οι κυρίες που είναι ομιλήτριες από την Αθήνα και ο Γενικός Γραμματέας της Νέας Γενιάς. Γνωριζόμαστε μεταξύ μας και ανταλάσσουμε τις προσδοκίες μας με αμηχανία: δεν ξέρουμε με σαφήνεια τι να περιμένουμε αλλά υπάρχει μια χαρά και μόνο για το γεγονός ότι ανοίγουμε την αντζέντα της σεξουαλικής διαφορετικότητας στη Θράκη.
Μας περιμένει στο αεροδρόμιο της Καβάλας η Φιλίππα. Γνωριζόμαστε από το 2007 - πώς πέρασαν, ρε συ, πέντε χρόνια; Ήταν η χρονιά που αποφασίσαμε οι δυο μας να οργανώσουμε ένα φεστιβάλ υπερηφάνιας στη Μυτιλήνη. Μας λέει τα νέα: η διευθύντρια του σχολείου κάλεσε τους καθηγητές και τις καθηγήτριες στο γραφείο και τους ανακοίνωσε την ημερίδα, καλώντας τους να συμμετέχουν. Έχει φτάσει σημείωμα από τον τομέα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για την εκδήλωση της Νέας Γενιάς, το οποίο αναρτάται στον πίνακα ανακοινώσεων. Αναρωτιέμαι σε πόσα σχολεία άραγε να έχει γίνει αυτό. Το δελτίο τύπου της εκδήλωσης είναι αναδημοσιευμένο σε κάθε online site της βορείου Ελλάδας από τα βασικά ειδησιογραφικά. Αποτελούμε είδηση και το ξέρουμε. Επικοινωνεί μαζί μας το Ξάνθη tv και το Εγνατία tv για συνεντεύξεις. Οι αφίσες της εκδήλωσης βρίσκονται παντού στην πόλη και δεν έχει κανένας κατεβάσει ούτε μια τους. Πλησιάζει σιγά σιγά η μεγάλη στιγμή.
Το Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης είναι μια παλιά καπναποθήκη, ανακαινισμένη και φιλοξενεί διαρκώς εκδηλώσεις. Είναι Σάββατο και το ζευγάρι που είναι υπεύθυνο στο χώρο έχει τις επιφυλάξεις του: συνήθως μέσα στην εβδομάδα έχει περισσότερο κόσμο, είναι και το θέμα ιδιαίτερο, για να δούμε, μας λένε. Για να δούμε, λέμε κι εμείς. Αρχίζουν να έρχονται νέοι και νέες και αρκετοί μεσήλικες. Ο χώρος γεμίζει. Ξεκινάμε.
Συντονίζοντας το πάνελ ακούω επιστημονικές απόψεις για τα σεξουαλικά πρότυπα, τη γλώσσα, τις αναπαραστάσεις, τα σχολικά μαθήματα και τη δυνατότητα βελτίωσής τους, τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να μάθουμε να λύνουμε διαφορές και να γεφυρώνουμε εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις. Ακούω τη μαρτυρία της Εύκλειας για το δικό της coming out, προσθέτω τη δική μου και στρώνεται έτσι το τραπέζι για να σηκωθούν παιδιά και να πουν τι τους συνέβη. Ειπώθηκαν εμπειρίες που περιλάμβαναν απόπειρες αυτοκτονίας, εξορκισμούς αλλά και αποφασιστικότητα. Οι γονείς άρχισαν να ρωτάνε: ένα ζευγάρι του ιδίου φύλου πώς θα δώσει το πρότυπο του φύλου που λείπει στο παιδί; δεν θα κοροϊδεύουν το παιδί στο σχολείο; Πήραν το λόγο καθηγήτριες που ρωτούσαν τον γενικό γραμματέα αν μπορεί να παρέμβει το κράτος και πότε επιτέλους θα το κάνει ακόμα πιο συντονισμένα, πότε θα μπει η σεξουαλική αγωγή στα σχολεία και ποιοι/ες θα την διδάξουν. Ήρθε και ένας θεολόγος με τους μύθους του, τον ακούσαμε και τον ευχαριστήσαμε, φάνηκε όμως ότι ο λόγος του -αν και προσεκτικός- ανήκει σε ένα μακρυνό παρελθόν ακόμα και για τις ακριτικές πόλεις. Το μέλλον βρίσκεται σε αυτό που μας ενώνει και δεν χρειάζονται άλλες απόπειρες αυτοκτονίας, δεν έχουμε ανάγκη άλλο σχολικό εκφοβισμό βασισμένο στη σεξουαλική ταυτότητα για να διακηρύξουμε ότι θέλουμε τώρα, άμεσα, να βρούμε αυτά που μας ενώνουν και όχι όσα μας χωρίζουν. Είναι σημαντικότεροι οι άνθρωποι από τα πιστεύω και τις όποιες αντιθέσεις.
Εβδομήντα περίπου άτομα έφυγαν σχεδόν ευγνωμονώντας για τα όσα άκουσαν και την ενέργεια του πάνελ που δημιούργησε αυτό το μικρό τσουνάμι στην αίθουσα. Ένας νέος 19 ετών προβληματίζεται πως μάλλον έχει έρθει η ώρα να προγραμματίσει το δικό του coming out. Η ομάδα Λ.Ο.ΞΑ. ενδυναμώνεται για να αποτελέσει αναφορά. Μια μουσουλμάνα καθηγήτρια ευχαριστεί που της δώσαμε τη δυνατότητα να πάρει μερικά πρώτα εργαλεία για το πώς να αντιμετωπίζει γκέι ή λεσβίες εφήβους στην τάξη και το σχολικό χώρο. Έχουμε κλείσει τραπέζι μετά την εκδήλωση για 10 άτομα και η παρέα που μένει και θέλει να συνεχίσει να μιλά μεθυσμένη από τα όσα προηγήθηκαν ξεπερνά τους 30.
Ποια πόλη έχει σειρά;
ΥΓ: θέλω να ευχαριστήσω την ομάδα των μελών της Θετικής Φωνής και του Homophonia από τη Θεσσαλονίκη για την υποστήριξή τους, το κουράγιο και τη δύναμη που τους κίνησε να είναι μαζί μας και παρόλη την κούραση να οραματίζονται το νέο καραβάνι...
