Θυμός , στενοχώρια , απογοήτευση και στα πρόθυρα της ψυχολογικής κατάρρευσης είναι τα συναισθήματα που έχουν φωλιάσει μέσα μου αφού οι προσπάθειες μου για εύρεση μιας εργασίας( ώστε να μπορέσουμε να μείνουμε στην ίδια πόλη) έπεσαν στο κενό και έτσι μια σχέση 2 ετών θα τελειώσει άδοξα χωρίς κανένας από τους δυο να το επιθυμεί . Πως θα μπορούσα να φανταστώ ότι ένα μήνυμα στις αρχές του 2010 στο Facebook από έναν άγνωστο θα μπορούσε να μου αλλάξει την ζωή και να με βάλει στην μεγαλύτερη ταλαιπωρία της μέχρι τώρα ζωής μου ;
Ιανουάριος 2010 : Άλλο ένα friend request από έναν τύπο με photo προφίλ δυο σαρκώδη χείλη εμφανίζεται μπροστά μου και με την αποδοχή του, ένα μήνυμα καταφτάνει στο inbox μου . Το φως της ανατολής με βρίσκει να μιλάω μαζί του . Ανταλλάζουμε τηλέφωνα με μοναδικό σκοπό ( αφού εκείνος Θεσσαλονικιός και εγώ- και καλά- από Κόρινθο ) να με βοηθήσει αν έχω καμιά απορία για τον στρατό ( αφού τον Φεβρουάριο θα παρουσιαζόμουν ).
Φεβρουάριος 2010 : Πριν να καταταχθώ γνωρίζω έναν γαλανομάτη και λίγο τα πρωτόγνωρα συναισθήματα, λίγο η απέχθεια μου για τον στρατό με οδηγούν να πάρω αναβολή χωρίς να το γνωρίζει η οικογένεια μου ώστε να μπορέσω να χαρώ τον ‘’έρωτα’’ μου ελεύθερα . Λίγες μέρες μετά χωρίζω και βρίσκομαι αντιμέτωπος χωρίς σπίτι , δουλειά, χρήματα στην Αθήνα να κλαίω την μοίρα μου που έχασα την 2 εβδομάδων σχέση μου .Ξέρω , ξέρω … γελοίο ! Τότε κάνει την εμφάνιση του ο άγνωστος του Γενάρη – ας τον πούμε Γιάννη- και ξαφνικά γίνεται ο μόνος λόγος που πλέον χαμογελώ.
Μάρτιος 2010 : Δύο μήνες το κινητό έγινε η προέκταση του αυτιού μου . Είτε μέσω κλήσεων είτε μέσω sms ζούσαμε ο ένας την καθημερινότητα του άλλου και ούτε λόγος για σχέση στον ορίζοντα . Μου είχε πει ότι τον ερχόμενο Οκτώβριο, ο θείος του θα άνοιγε ένα club στην Αθήνα και έτσι θα μετακόμιζε στην πρωτεύουσα . Έτσι τον άφησα να γίνει μέρος της ζωής μου με την προοπτική μιας γνωριμίας που θα κατέληγε σε τέλειο σεξ ή σε φιλιά στην χειρότερη των περιπτώσεων .
Απρίλιος 2010 : H τόσο συχνή επικοινωνία μαζί του με έκανε να τον ερωτευτώ χωρίς να το καταλάβω, χωρίς καν να τον έχω δει ! Τα αισθήματα ήταν αμοιβαία και το ταξίδι Θεσσαλονίκη- Αθήνα προστέθηκε στα άμεσα σχέδια του . Η συνάντηση μας μαγευτική , κολλήσαμε από την πρώτη στιγμή . Πριν κάνουμε έρωτα για πρώτη φορά διακόσμησε το δωμάτιο του ξενοδοχείου του με κεράκια , άνοιξε κρασί και μου λέει ‘’Θέλω η πρώτη μας φορά να σου μείνει αξέχαστη’’ . Αυτό ήταν, κόλλησα !
Μάιος 2010 : Αποφασίζουμε να έρθει το καλοκαίρι στο νησί μου για να δουλέψει για την θερινή σεζόν σε ένα bar ώστε να μην είμαστε μακριά ως τον Οκτώβριο . Έτσι πάνω στην κάψα του έρωτα παραιτούμαι από την δουλειά μου για να πάω να τον δω στην Θεσσαλονίκη και μετά να επιστρέψω στο νησί μου να τον περιμένω . Στην συμπρωτεύουσα γνωρίζω τους φίλους , την οικογένεια και την καθημερινότητα του . Αυτό με δένει περισσότερο μαζί του.
6-7-8/2010 : Ότι έχετε δει σε ταινίες για τα καλοκαιρινά ρομάντζα δεν είναι τίποτα σε σχέση με αυτό που έζησα τότε . Βόλτες με το μηχανάκι στο νησί , να χορεύω με τους φίλους μου με τις μουσικές επιλογές του στο μαγαζί που εργαζόταν ενώ φλερτάρουμε ,νυχτερινά μπάνια, βραδιές σινεμά σπίτι του , πολύ σεξ και λόγια αγάπης και λατρείας διάχυτα σε όλη την ατμόσφαιρα . Και εγώ μαγεμένος σε έναν υπέροχο παραμυθένιο κόσμο να περνώ την πιο ευτυχισμένη περίοδο της ζωής μου . Το κερασάκι στην τούρτα ? Τα σχέδια για τον κοινό μας μέλλον στην Αθήνα και για την επίπλωση του νέου μας σπιτιού που με έκαναν να πετάω στα σύννεφα αδυνατώντας να πιστέψω πόσο τυχερός ήμουν.
Σεπτέμβριος 2010 : Επιστρέφει στην πόλη του για να κανονίσει τις τελευταίες λεπτομέρειες πριν την μετακόμιση του . Λίγες ημέρες αργότερα τον επισκέπτομαι ώστε μετά να φύγουμε μαζί .Οι μέρες περνούν ευχάριστα μέχρι που ένα τηλεφώνημα ανατρέπει τα πάντα .’’Ο Θείος μου δεν θα ανοίξει το club στην Αθήνα αλλά εδώ’’. Κατάλαβα πως αυτό σήμαινε ότι τελικά αν κάποιος μετακόμιζε, αυτός θα ήμουν εγώ. Οι παρεξηγήσεις και οι καυγάδες δεν άργησαν να φανούν αφού δεν ήθελε να μείνει μαζί μου για να μην δώσει δικαίωμα στους γονείς του . Δηλαδή ήθελε να μετακομίσω , μακριά από φίλους και την οικογένεια μου , να έρθω σε μια πόλη που δεν γνωρίζω κανέναν και τίποτα και εκείνος να μένει στο σπίτι του;;;Με τίποτα ! Τελικά η προειδοποίηση μου ότι δεν μετακομίζω αν δεν μείνουμε μαζί έπιασε τόπο αλλά τελικά ήταν η αρχή της τωρινής μου δυστυχίας.
Τελικά…
Δουλειά δεν βρισκόταν ούτε για δείγμα και έτσι αν και είχαμε κανονίσει ότι θα πληρώνει τα έξοδα μου για 2-3 μήνες, η αγάπη μας έδωσε παράταση στην διαμονή μου . Πλήρωνε το ενοίκιο ,λογαριασμούς , τα λειτουργικά έξοδα του σπιτιού ,τα πάντα !Αυτό με έκανε να νιώθω άχρηστος . Τον έβλεπα να βγαίνει με φίλους του , να τρώει το σπιτικό φαγητό της μαμάς του , να πηγαίνει στην δουλειά του , γυμναστήριο και ασφυκτιούσα γιατί ένιωθα πως είχα βάλει σε παύση την πραγματική μου ζωή και σε αντίθεση με εκείνον δεν εξελισσόμουν . Και το χειρότερο ; Δεν μπορούσα να προσφέρω σε εμένα και τον άνθρωπο μου, την σχέση που μας άξιζε λόγω ανεργίας . Θέλαμε να βγούμε σε κάποιο ταβερνάκι, σε μια καφετέρια και δεν μπορούσαμε . Όλα αυτά έφεραν καυγάδες- κυρίως της άσχημης ψυχολογικής μου κατάστασης- αλλά το θαύμα της υπόθεσης είναι ότι καταφέραμε να το ελέγξουμε και να κρατήσουμε τον έρωτα και το πάθος ζωντανά στην σχέση αυτή . Μέχρι που πέθανε ο παππούς του και ανέλαβε την εξόφληση κάποιου χρέους του και έτσι συν με την μείωση μισθού που δέχτηκε αδυνατεί να ξοδεύει περεταίρω χρήματα και έτσι αποχωρώ.
Θα ρωτήσετε ‘’ Μα καλά , τόσο καιρό και δεν βρήκες δουλειά ; Μήπως βολεύτηκες;’’ Ένα ψέμα που είχαμε πει στους γνωστούς του για την κάλυψη μας με έκανε να απορρίπτω πολλές δουλειές. ‘’Γιατί δεν έφευγες εφόσον έβλεπες ότι το θέμα δουλειά παραμένει στάσιμο ;’’ Δεν μπορούσα να πάρω τέτοια απόφαση και να τον χάσω , έλπιζα στην αλλαγή της τελευταίας στιγμής.
Έτσι μετά από μια τόσο έντονη σχέση και φορτωμένος με τύψεις που τον έβαλα μέσα σε μια τόσο αδιέξοδη κατάσταση που δεν του επέτρεπε να χαρεί τον μισθό και την ζωή του όπως ήθελε , φτιάχνω τις βαλίτσες μου και επιστρέφω στο νησί που κάποτε έζησα την καλύτερη περίοδο της ζωής μου για να ξεπεράσω αυτόν που μου την πρόσφερε .
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Μπορεί εκεί που σταματάς να ελπίζεις πως κάποια στιγμή θα βρεις εκείνον τον άνθρωπο που θα σε αγαπά και θα σε προσέχει σαν να είσαι κομμάτι του εαυτού του, η μοίρα να στον φέρει στην πόρτα σου με τέτοιο τρόπο που θα νιώσεις πως είναι σίγουρα καρμικό . Μπορεί να νιώσεις πως όταν πονάς- πονάει, όταν γελάς ο κόσμος για αυτόν είναι υπέροχος και πως σου γεμίζει ολόκληρη την ύπαρξη σου με έναν γλυκό του λόγο ή απλά με την παρουσία του . Η ευτυχία που θα ζεις θα σε κάνει να υποστηρίζεις γνωστά moto τύπου ‘’Στον έρωτα πρέπει να τα δίνεις όλα ‘’ κτλ και σίγουρα την δεδομένη περίοδο ούτε καν θα σου περάσει από το μυαλό πως αυτός ο άνθρωπος θελημένα και μη θα σου προσφέρει την μεγαλύτερη θλίψη που έχεις βιώσει ποτέ γιατί όπως λένε ( και πιστεύω..) ο έρωτας είναι τυφλός . Πιθανότατα και μόνο η σκέψη πως πρέπει ακόμα και στον έρωτα να λειτουργείς με λογική να σε κάνει να δυσανασχετείς. Όλοι αυτά νιώθουμε μέχρι που μια μέρα συνειδητοποιούμε πως όσα θεωρούσαμε καλά στον άλλον είναι εκείνα που μας έκαναν συναισθηματικά πιόνια κάποιου τρίτου με την συγκατάθεση μας .
Μαζί του έζησα υπέροχες στιγμές , θα τολμήσω να πω παραμυθένιες . Έμαθα να αγαπώ , να τολμώ ,να πιστέψω στον θεό , να συνυπάρχω με ένα άλλο άτομο και να πιστέψω ξανά πως ναι , εκεί έξω υπάρχουν και εξαιρέσεις. Δεν ανήκουν όλοι στην μάζα που θεοποιεί την ξεπέτα και τα βλέπουν όλα πίσω από έναν καθρέπτη καύλας . Έτσι δεν θα μπορούσα να μετανιώσω για ότι σχετίζεται με εκείνον αλλά να τον ευχαριστήσω για όσα μου έδωσε , όσα με έκανε να νιώσω . Και το σημαντικότερο που πλέον με έμαθε να προσέχω τον εαυτό μου απεξαρτημένος πλέον από την ανάγκη μου να ζω για δυο και σταδιακά ως … single !
Κώστας Πάρης
kostasp_r@yahoo.gr
πηγή: http://www.avmag.gr/archives/17763
